Geestmerambachtroute

Op zaterdag 30 juni 2007 was de laatste dag van de 1e Plus Wandelvierdaagse Alkmaar 2007 De start was deze dag vanuit sportcentrum Oosterhout aan de Vondelstraat. Even na 7 uur verlieten we de start. Door een park bereikten we de Hooftstraat en niet de Hoofdstraat zoals in de routebeschrijving stond.
We kwamen een zeer bekende wandelaar tegen. Omdat wij niet gewoon zijn om namen te vermelden, zullen we hem als volgt omschrijven: Hij is erelid van OLAT en was één van de oprichters van deze wandelvereniging. Hij vroeg waar ik naar toe ging. Omdat ik dacht dat hij een grapje maakt zei ik: "naar het station". Want vanaf het station reden bussen naar de start. Daarop antwoordde hij: "loop toch met mij mee naar de start. Het is hier niet zo ver vandaan. Toen hij zo serieus antwoordde vertelde ik hem dat ik op de wandelroute liep en die kwam toevallig ook door de straat waaraan hij overnachtte.
Na de Korte Vondelstraat en de Wildemanstraat misten we een afslag omdat de route rechtdoor ook gemarkeerd was. We hadden de voorgaande dagen al verschillende malen meegemaakt met de routebeschrijving dat rechtsaf, gevolgd door een straatnaam niet altijd de eerste straat rechtsaf was, maar de eerste straat met die desbetreffende naam. En dat was soms pas de derde of de vierde straat. Nu liepen we een gemarkeerde route over het Clarissenbolwerk en kwamen o.a. langs de Molen van Piet.

De Molen van Piet, Clarissenbuurt 4 (Bolwerk) Dit karakteristieke monument heet officieel molen De Groot. De voorloper van de huidige molen was een standaardmolen en werd gebouwd in 1605. Op oude kaarten is te zien dat er vroeger wel tien molens op de wallen rondom de stad hebben gestaan. Behalve deze molen zijn ze alle uit de binnenstad verdwenen. De eerste steen voor de molen De Groot werd gelegd in 1769. Het is een ronde stenen stellingmolen, bedoeld voor het malen van graan. De molen is na lange tijd van reparaties en restauraties weer in gebruik. De familie Piet bewoont en beheert de molen reeds vele jaren (Daarom heeft de molen in de volksmond ook wel ‘Molen van Piet’).

Op de Noorderkade uitgekomen vroegen we de weg aan een passant.
Toen we weer op de officiële route uitkwamen troffen we daar de eerder genoemde OLATter. Wij hadden dus een aardig eindje omgelopen en het mooie centrum van Alkmaar gemist. We staken het Noord Hollands kanaal over en volgden deze even. Daarbij hadden we nog uitzicht op een fraaie tweemaster en op een fraaie kerktoren.
Langs een molen aan de Munnikenweg verlieten we het centrum van Alkmaar. Door het natuurgebiedje Oudorperhout werd de eerste verzorgingspost op 3,9 kilometer, na 65 minuten bereikt. De gemiddelde snelheid zou wel wat moeten worden opgevoerd om voor 17 uur bij de finish aan te komen. Vervolgens liepen we naar en door de wijk Huiswaard. Hier werden vijf wandelaarsters uit Heerhugowaard en omgeving op de gevoelige plaat vastgelegd.
In De Horn Zuid liepen we even van route af voor bezoek aan het adres Schokkerhof 32. Dit was het adres van mijn eerste eigen woning (1979-1986). Het was in de gehele wijk sterk veranderd. Vooral de bomen en planten waren in de afgelopen 20 jaar sterk gegroeid.
Nadat we weer op de route zaten volgden we door de wijk Daalmeer een lang fietspad. Spoedig daarop werd op 9,9 kilometer het Paviljoen Zuidpunt Geestmerambacht bereikt. Hier was de mogelijkheid van een binnenrust. Bij elke post was de stempelpost buiten in de open lucht. Ook als deze bij een café was. Nadat we ons gesetteld hadden en aan een balie onze koffie wilden bestellen, werd gezegd dat aan die balie geen koffie te krijgen was. We moesten voor koffie naar buiten lopen om aan de achterzijde van het café bij een balie de bestelling te doen. Daar hadden we geen zin in en besloten daarop verder te lopen. Onder het eten van een appel die we op de stempelpost hadden gehad vervolgden we ons pad langs het meer Geestmerambacht.
Jammer was het dat de gemarkeerde route niet vlak langs het meer liep. Wandelaars die ter plaatse bekend waren wisten dat de route langs het meer op hetzelfde punt uitkwam en derhalve de mooiere route volgden. Aan het eind van Geestmerambacht volgden we de N245 een tijdlang over een parallelweg.

Het recreatiegebied Geestmerambacht was een soort eiland in een landbouwgebied. De grens tussen het natuurrijke en het polderlandschap er omheen was scherp getrokken. Het is de bedoeling het nieuwe, grote recreatiegebied goed te verbinden met de omgeving. Daarvoor worden onder andere brede, groene verbindingen met de woongebieden aangelegd richting Heerhugowaard, Sint Pancras, Alkmaar-Noord, Noord-Scharwoude en Warmenhuizen. In deze verbindingen worden fiets- en wandelpaden aangelegd samen met verbindingen voor de natuur. Naast de recreatieve verbindingszones, is de uitbreiding Geestmerambacht ingedeeld in vijf nieuwe deelgebieden. Daarbij is de recreatieplas in het gebied opnieuw ingericht. Elk deelgebied krijgt een eigen karakter. Er komt meer ruimte voor onder andere waterpret, wandelingen en andere activiteiten op het land, speelmogelijkheden en evenementen, maar ook rust en natuur.
De uitbreiding wordt in de jaren 2005-2010 per deelgebied gerealiseerd.

Door de Diepsmeerpolder liepen we vervolgens naar Warmenhuizen. Hier was op 17,5 kilometer de splitsing met de 30 kilometer en een rustpost in Dorpshuis Warmenhuizen. Doordat we al ver in de achterhoede zaten, zagen we de komende 30 minuten geen 40 kilometer lopers. Wel kwamen twee 30 kilometer lopers teruggelopen, die verkeerd waren gelopen. We volgden de doorgaande weg van Warmenhuizen naar Tuitjenhoorn. We kwamen langs dorpshuis Ahoj en de kerk van Tuitjenhorn. Heel apart was ook een enigszins overdekte open koepel met informatie-panelen erin. Aan de dorpsrand stond een verkeersregelaar om de wandelaars veilig naar de overkant van de weg te loodsen.
Over de lange Selschardijk werd koers gezet naar Eenigenburg. Dit was ongeveer het verste punt van deze dagwandeling. Op 22½ kilometer was een rustpost bij CR De Burcht. We aten hier een kom tomatensoep met groente. Toen ik voor de grap groentesoep met tomaten bestelde werd gezegd dat ze dat niet hadden, maar wel het omgekeerde. Toen we buiten bij de stempelpost kwamen, kregen we hier nog een flesje AA-drink. Omdat ze nog genoeg flesjes hadden, konden we ook een tweede en een derde flesje krijgen.
Toen we verder door Eenigenburg liepen, kwamen we langs een boerderij met een mooi wapen op de voorgevel. Toen we er een foto van maakten, hoorden we een kinderstem zeggen: "Waarom maakt u van ons huis een foto". De dochter des huizes van een jaar of 9 stelde mij deze vraag. Op weg naar museum Surmerhuizen volgden we nog een traject van de ANWB auto-route "Dijk en Duin".

Het museum laat een tijdsbeeld zien, waarbij de levensloop van de familie Eenigenburg als leidraad is genomen. Op de bovenverdieping van het oudste oorspronkelijke daglonershuisje krijgt de bezoeker inzicht in de geschiedenis van het RK Genootschap Sint Maarten en de Sint Martinusschool in `t Rijpje.
De Dijk- en Duinroute, die 190 km lang is, loopt van Petten langs de kust naar Den Helder en gaat terug via de bollengebieden van de Kop van Noord-Holland en via Schagen door een deel van Westfriesland.

De ontdekking van de verdwenen burcht Nuwendoorn in de 20e eeuw.
Tijdens het ploegen van zijn land, ondervond de landbouwer, dhr. Biersteker zeer veel hinder van puin. Ook werden er regelmatig grote stenen gevonden: z.g.n. kloostermoppen. Het land van dhr. Biersteker dat tussen Eenigenburg en Krabbendam lag, behoorde tot een groter stuk land dat de naam "Nieuwe Deuren" had. Biersteker nam enkele van deze stenen mee naar huis en liet ze in 1948 zien aan twee amateur-archeologen: dhr. Lutjeharms en dhr. Westra. Beide heren kwamen tot de conclusie dat deze stenen resten waren van een muur. Ze kregen toestemming om verder in de akker te graven en legden daarbij een enorme stuk fundering bloot met een afmeting van 36 x 1,20 m. Hiermee was de verdwenen dwangburcht van Floris V: de Nuwendoorn, ontdekt!
Ook was tegelijkertijd de vreemde naam "Nieuwe Deuren" opgelost. Dit bleek dus een verbastering te zijn van de naam van het kasteel dat tijdens de middeleeuwen op dit land stond.

Het volgende buurtschap dat op ons parkoers lag was Krabbendam. Buiten Krabbendam lagen enige langgerekte akkervelden waar groenten werd verbouwd. Op 27½ kilometer was bij recreatiepark 't Geestmerambacht een verzorgingspost. Net als alle voorgaande dagen kregen we hier een bekertje biologische sap, dat iets weg had van appel en abrikoos. Na ons tweede bekertje hoorden we dat er nog maar heel weinig wandelaars achter ons waren en dat ze daardoor veel biologische drank over hadden. Met deze informatie konden we ook nog een derde bekertje krijgen.
Op deze en andere bungalowparken in de omgeving zagen we veel auto's met Duitse nummerborden. Bij huizen zagen we informatie in het Nederlands en Duits hangen.
Daarna doorkruisten we Schoorldam alvorens het Noord Hollands kanaal te bereiken. Dit kanaal bleven we volgen tot in Alkmaar. Maar eerst was er op 33,0 kilometer een rustpost bij café De Bonte Koe te Koedijk. Net toen we bij de Koedijker Vlotbrug kwamen ging deze open vanwege de doorvaart van een pleziervaartuig.
Daarop volgden we nog een traject van de ANWB fietsroute Brede Duinen.
Voorbij de spoorbrug werd het Noord Hollands kanaal overgestoken. Daarna volgden we tot aan de Molen van Piet dezelfde route als de heenweg, maar nu tegengesteld. Hier kwamen we om 16.06 uur aan. Zonder drumband en zonder markering bereikten we de finish op het Waagplein. Omdat we niet zo van de drukte houden, waren we 20 minuten later bij onze auto.

In totaal schreven 2703 wandelaars en nordic walkers zich in voor deze eerste editie, waarvan er 2542 daadwerkelijk van start gingen op woensdag 27 juni. Maar liefst 2419 deelnemers ontvingen na vier sportieve wandeldagen een felicitatie in de vorm van een zonnebloem, waarna de (meeste) deelnemers feestelijk en muzikaal werden onthaald met een speciale intocht vanaf de Molen van Piet naar het Waagplein in hartje centrum Alkmaar. Daar namen zij na het behalen van een geweldige prestatie hun bijzondere medaille in ontvangst.

Sterke (persoonlijke) punten van deze vierdaagse waren:

• de uitstekende verzorging,
• de mooie panorama's,
• de leuke kleine plaatsjes,
• de zeer vriendelijke en enthousiaste verzorgers.

Zwakke (persoonlijke) punten waren:

• de brede paden die in de Schoorlse Duinen werden gevolgd in plaats van leuke smalle paden.
• Op de dagen 2, 3 en 4 waren er veel te veel asfaltwegen in het parkoers. Het leek meer een fietsparkoers, hoewel bijna alle wegen ook met de auto te berijden waren. In Nijmegen worden wegen afgesloten voor wandelaars. Maar dat was hier totaal niet.
• 's-Ochtends hadden we veel last van sluipverkeer op de donderdag en vrijdag. Bij sluipverkeer is het ook nog zo dat automobilisten hard willen rijden en zich niet bekommeren dat dit 80-kilometer of 60-kilometer wegen zijn.

Persoonlijk komen wij voorlopig niet meer bij deze vierdaagse terug. Vorig jaar was de vierdaagse van Barchem ook al niet zo'n succes. En de vierdaagse van Doetinchem heeft voor ons ook geen positieve geluiden opgewekt. Dan houden we het de komende jaren op de vierdaagse van Apeldoorn, Diever en de Heuvellandvierdaagse.
Nog enige aanbevelingen voor de organisatie:

• De routebeschrijving zal voor een bekende uit Alkmaar goed te volgen kunnen zijn. Maar als je de omgeving niet kent, dan is de routebeschrijving moeilijk te volgen. Soms worden er punten genoemd, die alleen maar verwarring geven. In Warmenhuizen stond vermeld "Stationstraat". Moet je die straat nu wel of niet in.
• Als je over een vrijliggend fietspad loopt en je kruist een asfaltweg, dan is het belangrijk om dat voor de duidelijkheid te vermelden.
• Vermeld alleen straatnamen als de straatnaamborden ook daadwerkelijk te zien zijn,
• Vermeld straatnamen als deze ook staan aangegeven, zowel straatnamen van wegen die je kruist alsook straatnamen waar je op dat moment op loopt.
• Als de straatnamen vermeld worden, zorg er dan voor dat de omschrijving ook klopt. Zo stond op de laatste dag een keer "Hoofdstraat" vermeld in plaats van "Hooftstraat".

Henri Floor