verslag van 16 juni 2007 Foto's van 17 juni 2007 Terug naar de homepage van Henri Floor De HR75 Drentse twee-daagse vanuit Gieten, 2e wandeldag, zondag 17 juni 2007.

Tijdens de wandel 2-daagse HR75 te Gieten op 16 en 17 juni 2007. Al bij de start was meteen de splitsing met de 30 km. In dit gedeelte van Drenthe zagen we veel grote keien. Bij veel boerderijen maar ook bij particuliere huizen zagen we grote keien voor de huizen liggen. Vlak na de start zagen we een grote kei midden in een grasveld staan. Verderop volgden we een traject van de ANWB autoroute Hondsrug.
Hondsrugroute, circa 75 km Dit is het land van de prehistorie met zijn talrijke hunebedden en grafheuvels, maar ook het land van uitgestrekte bossen, heidevelden en vergezichten vanaf de Hondsrug. Het is het land van reuzen en kabouters en talloze legenden.

Aan de noordoostrand van Gieten kregen we noordoostwaarts een vergezicht op de Voorste Ossevennen en zuidwestwaarts op Gieten. Aan beide kanten van de weg stond informatie over de omgeving. In noordoostwaartse richting stond de volgende informatie:
De Laagte waar u op uitkijkt, is het dal van het riviertje de Hunze. Het is ontstaan in de voorlaatste IJstijd (180.000 - 130.000 jaar geleden) door oprukkend gletsjerijs. Later is het dal verder uitgesleten door wegstromend smeltwater. Door slechte afwatering ontstond in het dal een hoogveenmoeras, waarvan het maaiveld op sommige punten hoger lag dan de Hondsrug. Vanaf de Middeleeuwen werd het veen ontgonnen, waardoor het dal nu ruim 10 meter lager ligt dan het punt waar u nu staat. Van de Hunze is alleen nog een klein stroompje over.
In zuidwestwaartse richting stond de volgende informatie:
U kijkt uit op de Noorder- en Oosteres van gieten. Essen zijn het resultaat van het eeuwenlang bemesten van het land. Voor die bemesting maakten de boeren gebruik van heideplaggen die ze in de schaapskooien van het dorp legden. Zo raakten de plaggen doortrokken van schapenmest. De boeren spreidden deze "verrijkte" heideplaggen uit over de akkers. Daardoor werd het akkerland in de loop der eeuwen bedekt door een steeds dikker pakket grijsbruine grond: de esdekken. Deze hoge, soms licht bollende akkers zijn karakteristiek voor de Nederlandse zandgronden.
Tijdens de wandel 2-daagse HR75 te Gieten op 16 en 17 juni 2007. We zagen hier een man bij een bestelauto die van de organisatie van de Erik Dekker Classic fietstocht was.
Erik Dekker over zijn eigen Classic
,,Vol trots presenteer ik hierbij mijn eigen Erik Dekker Classic. Ik dacht altijd dat je minimaal tien jaar als actief wielrenner gestopt moest zijn, voordat zo’n tocht voor je georganiseerd wordt. Daarom was ik blij verrast dat ik hiervoor benaderd werd.
Natuurlijk heb ik Drenthe uitgekozen als het terrein voor mijn Classic. Ik voel me nog steeds een rasechte Drent. Die liefde zit in je en zal nooit verdwijnen. Pas toen ik enkele jaren uit Drenthe was verhuisd, realiseerde ik me wat voor een fantastische fietsprovincie dit is. Tot mijn 22ste jaar heb ik hier gewoond en er duizenden kilometers gefietst. Ik ken dan ook ieder weggetje.
Om iedereen zoveel tegemoet te komen heb ik in samenwerking met mijn wielervereniging De Pedelaars drie tochten uitgestippeld, zodat iedereen aan zijn trekken kan komen. Van jong tot oud en van sportief tot recreatief. Bij het uitzetten van de tochten zijn we er vanuit gegaan dat we zoveel mogelijk facetten moeten laten zien die Drenthe kenmerken. Drenthe op z’n mooist, dus met zoveel mogelijk natuurschoon. Als je vanuit een andere streek hier terugkeert, dan valt het meteen op hoe verkeersarm de wegen hier zijn. Als fietser voel je je echt de koning. Met de beruchte kasseistroken zijn de tochten voor iedereen uitdagend. We hebben de parkoersen zodanig uitgestippeld dat de minder geoefende fietsers de moeilijke gedeeltes kunnen vermijden. Iedereen moet immers plezier beleven aan deze Classic.
Overigens maak ik per deelnemer een bedrag van drie euro aan de stichting KiKa (Kinderen Kankervrij) over. Voor dat goede doel zet ik me de laatste jaren in en ik vind het ook fijn om middels deze Classic weer iets voor KiKa te kunnen betekenen.”
Tijdens de wandel 2-daagse HR75 te Gieten op 16 en 17 juni 2007. Opnieuw volgden we een traject van een ANWB-route. Ditmaal was dat de 5 km lange Dorp en Veld wandelroute.
In buurtschap Bonnen kwamen we eerst langs boerderij Klein Hilbingshof. In het centrum van Bonnen troffen we een hunebed aan op een schoolplein. Tijdens een daarop volgende bospassage liepen we over een zandweg met de naam Verlengde Looweg, die parallel aan de doorgaande weg door buurtschap Achter ’t Hout liep. In een weiland achter een bospassage stonden twee (echte) ezels in weiland.
In buurtschap Kostvlies hielden we op ongeveer 7 km een rustpauze bij een piknikbank. De eerste verzorgingspost was pas op 16 km en dat vonden we wel aan de late kant voor een eerste rustpost. Daarna werd koers gezet naar Gasselte.
De drie dochters.
Eind 19de eeuw was er een gefortuneerde boer in Gasselte. Hij had drie dochters en wilde elk van hen bij hun huwelijk een geschenk van waarde geven. Hij schonk ze alle drie een boerderij in Gieten. De boerderijen hebben alle drie een levensboom boven hun voordeur. Het is de boerderij, waar nu een antiekzaak in is gevestigd, aan de Asserstraat 10, de boerderij Asserstraat 7 en de boerderij “De ponybar” aan de Brink.
Buiten Gasselte kwamen we na een grasveld bij schuurtje ’t Schoaphoes. Behalve dit schuurtje werd ook Coos hier op de gevoelige plaat vastgelegd.
Naarmate we het schitterende natuurgebied het Drouwerzand naderden begon het te regenen. Daardoor hebben we van dit gebied geen foto´s gemaakt. Hoewel in de naam van dit gebied het woord zand voorkomt bestond dit gebied voornamelijk uit heide, coniferen en jeneverbesstruiken. We kwamen hier vier keer een groep wandelaars tegen. Deze groepen bestonden uit 5 tot 6 kinderen van een jaar of 12 met 1 begeleider.
Tijdens de wandel 2-daagse HR75 te Gieten op 16 en 17 juni 2007. Na het Drouwerzand liepen we langs de noordoostkant van buurtschap Drouwen. Daarbij kwamen we langs grote bloeiende aardappelvelden. In Nederland worden vaak aardappels gegeten, maar in de randstad kom je aardappelvelden zelden tot niet meer tegen. Op 16,7 km werd dan de eerste verzorgingspost bereikt. Daarna zetten we koers naar Kanaal Buinen-Schoonoord. We kwamen bij een sluisje dat ons bekend voorkwam van een wandeling met de FLAL.
De aanleg van het kanaal Buinen-Schoonoord was een kostbare zaak omdat door het hoogteverschil er in een betrekkelijk kort kanaal vijf sluizen moesten worden aangelegd. De aanleg van dit kanaal was in die tijd een werkverschaffingsproject.
Daarop werd buurtschap Bronneger bereikt.
Bronneger is een esdorp, dat waarschijnlijk in de 13e of 14e eeuw als satellietdorp van Drouwen is ontstaan aan de rand van het beekdal van het Voorste Diep, door de vestiging van een boerenfamilie uit Drouwen die daar onvoldoende bestaansmogelijkheden had. Het dorp wordt in 1381 voor het eerst genoemd. Bronneger behoorde vroeger tot de marke van Drouwen. Bronneger ligt vlakbij Borger op de oostflank van de Hondsrug. Het landschap rond Bronneger is licht glooiend en heel afwisselend. Een vijftal hunebedden en het natuurreservaat het Drouwenerzand bevinden zich op loopafstand. Bronneger telde op 1 januari 2007 108 inwoners (54 mannen en 54 vrouwen).
Hier liepen we langs de Bronnegermaden. Opnieuw kwamen we bij het Kanaal Buinen-Schoonoord en een sluiscomplex. Hier waren we ook met de vierdaagse van Odoorn geweest. Na het openluchtzwembad van Borger, dat we echter niet zagen vanwege de omringende bospassages kwamen we opnieuw langs het Kanaal Buinen-Schoonoord. Daarop werd het centrum van Borger bereikt. Vlak voor de grote rust was nog een oorlogsmonument –
in memoriam RENDERT de POEL gefusilleerd 20 september 1943. Hij rukte velen uit vijands greep wij wijden onze redder dit teeken.
Tijdens de wandel 2-daagse HR75 te Gieten op 16 en 17 juni 2007. Op 23,5 kilometer was in café petit restaurant Hunebed de grote rust. Net toen we aan een grote tafel zaten, kwamen drie rokers aan de andere kant van de tafel zitten. Langs standbeeld Harm Tiessen verlieten we Borger weer. Bij een Joodse begraafplaats stond de volgende informatie:
Joodse begraafplaats Voor W.O. II leefde er in Borger een kleine Joodse gemeenschap. Naast een eigen synagoge bezat zij een kleine begraafplaats. Op de grafstenen valt met name de Joodse jaartelling op, bijvoorbeeld 5 Siwan 5675 (= 18 mei 1915).
Na nog een openluchttheater kwamen we bij het grootste hunebed van Nederland, dat vlakbij het Nationaal Hunebedden Informatiecentrum ligt. We maakten hier geen foto van het grootste hunebed omdat het omringd was door tientallen toeristen.

Het Nationaal Hunebedden Informatiecentrum (NHI) is gelegen in de onmiddellijke omgeving van het grootste hunebed van Nederland. Het centrum biedt attractieve informatie over archeologische monumenten. Centraal staat daarin het dagelijks leven van de hunebedbouwers (3400-2850 v. Chr.). Door middel van voorwerpen, geluidshoeken, video- en diapresentaties, foto's, tekeningen, maquettes en een authentiek steenkistgraf wordt een beeld gegeven van het dagelijks leven in de prehistorie. Het NHI is de hele week open. Naast de expositie over hunebedden, grafheuvels, urnenvelden, ijzertijdakkers en prehistorische wegen, biedt het centrum regelmatig diverse wisselexposities. Voor kinderen is er een speciale speel- en doe-ruimte gecreëerd, waarin ze zich kostelijk kunnen vermaken.
Daarna kwamen we langs oude boerderijen en opnieuw een oorlogsmonument.
Ter herinnering aan onze in 1942-1943 uit de gemeente Borger afgevoerde Joodse Families.
Tijdens de wandel 2-daagse HR75 te Gieten op 16 en 17 juni 2007. Opnieuw volgden we een traject van een ANWB fietsroute. Ditmaal was dat de Roldertoren. Aan de rand van Borger kruisten we een snelweg in aanleg.
Roldertorenroute, 56 km
Eeuwenlang oriënteerde de reiziger in dit gebied zich op de Roldertoren. Tot in de verre omtrek was de toren te zien. Sinds het begin van de 20e eeuw is dit oriëntatiepunt gedeeltelijk aan het oog onttrokken; de beplanting van zandverstuivingen en heidevelden tastte de openheid van het landschap aan. Staatsbossen bepalen tegenwoordig de horizon. De toren zal slechts af en toe opduiken.
Deze route loopt over hooggelegen essen, door resten van het beekdallandschap, langs landgoed Kampsheide en door en langs de staatsbossen. De landschappelijke gevolgen van bosaanplant, kanalisatie van beken, ontginning van de woeste gronden en de naoorlogse ruilverkaveling is op deze route goed te zien. Op onverwachte plaatsen zijn er echter ook sporen en overblijfselen uit de prehistorie: de hunebedden en de tumulivelden (grafheuvels) van de steen- en bronstijd.
Buiten Borger liepen we langs verschillende grote velden waar gras voor gazonnen was ingezaaid. Opnieuw passeerden we een hunebed. Aan de andere kant van het hekwerk stond een machine waarmee vermoedelijk water werd opgepompt voor de besproeiing van de eerder genoemde gras-gazon velden.
Daarop werd weer bosgebied bereikt. De parkoersbeschrijving klopte hier niet. We zagen hier talrijke wandelaars voor ons in zijpaden kijken of daar wel een ondersteunende pijl hing. We maakten tot twee keer toe mee dat op een viersprong we linksaf moesten terwijl er twee paden naar links liepen. Eenmaal volgden we toen een verkeerd pad, omdat twee wandelaars voor ons dat pad ook volgden. Aan het eind van dat pad stond nog steeds geen markering waarop we besloten terug te lopen. Dit pad was toch zeker een km lang, dus twee km teveel gelopen. Zo erg was dat ook weer niet want het was een mooie omgeving. We waren alleen bezorgd of de pijlophalers al niet voorbij waren gekomen, want pijlophalers lopen nooit verkeerd.
Tijdens de wandel 2-daagse HR75 te Gieten op 16 en 17 juni 2007. Er lag hier ook een groot meer dat gebruikt werd voor zandwinning. Even buiten de rand van het meer lag een dijk en voor de dijk stond een bord verboden toegang. Om een mooie foto te maken van het meer besloten we toch het bord verboden toegang te passeren en de dijk op te lopen. Toen we de dijk weer afliepen zagen we een losliggende prikkeldraad over het hoofd. Het prikkeldraad draaide om ons linkerbeen. En spoedig daarop sijpelde wat bloed langs ons been. We liepen op dat moment namelijk in de korte broek, want de temperatuur was toch nog tot 20 graden opgelopen en het was al geruime tijd droog geworden. We hadden een natte washand bij ons en haalde het bloed van ons been. Enige pleisters plakten we vervolgens op de wonden en bij de eerst volgende verzorgingspost lieten we ons door een dame van het rode kruis behandelen.
Voordat we de laatste verzorgingspost op 35,5 kilometer verlieten waren de pijlophalers gearriveerd. Ze beloofden niet te snel achter ons aan te lopen, maar vlak voor de finish haalden ze ons toch in. Op weg naar de finish zagen we nog een verwijzing naar het Boomkroonpad. Bij het begin van een voormalige weg, die nu onbegaanbaar was vanwege zandhopen, was nog wel een verbodsbord voor auto´s en motoren blijven staan.
Het laatste stuk naar de finish kwamen we nog langs enige fraaie boerderijen en we kregen nog een blik op de kerktoren van Gieten.
Het was een hele mooie tocht geworden. We arriveerden net even na zes uur. Toen moesten er nog 9 wandelaars binnenkomen totdat men in een helder moment in de stapel van niet gestarte wandelaars keek en daar de 9 wandelaars aantroffen.
De eerste dag waren er 232 deelnemers. De tweede dag waren dat er 166.
De eerste wandeldag was het voor 99% droog. De tweede wandeldag hebben we een paar uur regen gehad. Maar de intensiteit was niet hoog. Bovendien liepen we vaak beschut onder de bomen. We zullen deze tweedaagse tot onze favoriete tochten gaan rekenen. We hopen wel dat de parkoersbeschrijving verbeterd gaat worden. De bepijling van de tocht zou de routebeschrijving moeten ondersteunen. En niet omgekeerd zoals het nu was.
De eerste dag was de bepijling goed. De tweede dag was de bepijling na 30 km niet voldoende. De man die de pijlen bevestigde had niet genoeg rechtdoor pijlen. Tweemaal moesten we op een 4-sprong linksaf, waarbij 2 wegen naar links liepen.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg