Terug naar de homepage van Henri Floor Driebergen - Leersum - Amerongen - Rhenen - Wageningen
Dit is het wapen van Driebergen. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdag 14 juni 1997 organiseerden de Euraudax-comités Utrecht en Gelderland gezamenlijk hun tweede 75 km wandeltocht. Want in die tijd organiseerde Euraudax in Nederland noch tochten per provincie. Deze tocht was een lijnwandeling, dat wil zeggen van één punt (hier Driebergen) naar één ander punt (hier Arnhem). Dus geen rondwandeling, wat in het algemeen gebruikelijk is. De tocht werd tevens als dagtocht georganiseerd.
Omdat wij deze tocht destijds hadden uitgezet, hadden wij het parkoers nog op onze computer in Excel-format bewaard. Verschillende keren hebben we trajecten van deze tocht nagelopen. Zo ook op zaterdag 21 april 2007 besloten we een traject van deze 75 kilometer lange tocht te lopen. Het startpunt was oorspronkelijk bij NS-station Driebergen-Zeist. De startplaats is nadien verlegd naar ons eigen huis.
Dit is het wapen van Doorn. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Nadat eerder in de maand april de temperatuur al een keer tot tegen de 30 graden was gestegen, had het nu 's-nachts licht gevroren met een temperatuur van net iets onder het vriespunt. Toen wij om 6.38 uur ons huis en dus tevens de startlocatie verlieten, gaf de buitenthermometer +2 graden aan. Maar sommige auto's hadden nog wel bevroren daken.
Het parkoers voerde veelal door bossen over onverharde- of halfverharde wegen en paden. We liepen eerst de bebouwde kom van Driebergen-Rijsenburg uit, naar landgoed Bornia. Daarna liepen we door tunnels van de spoorlijn Utrecht-Arnhem en de A12-snelweg en zetten koers naar camping Het Grote Bos. Dit is een hele grote camping aan de rand van Doorn. Daarna kwamen we langs de achterkant van Huize Maarn en doorkruisten vervolgens de Kaapse bossen. Bij camping "De Bonte Vlucht" betraden we boswachterij Leersum.
Dit is het gemeentewapen van Leersum. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Nadat we het eerste uur wisselend met onze handen in onze broekzak hadden gelopen vanwege de kou begon de warmte door te dringen door de zon uit een onbewolkte hemel.
We bestegen de Darthuizerberg. Na een redelijk steile afdeling gevolgd door een steilere beklimming werd de top van de Donderberg bereikt. Het bovenop de Donderberg gelegen Mausoleum was vrijwel helemaal ingepakt vanwege een renovatie en om het gebouw heen stonden hekken. Bij de Uilentoren aan de Lomboklaan werd het bosgebied in Leersum verlaten. Leersum Uilentoren
De uilentoren is een heel aparte toren in Leersum. Deze toren is genoemd naar de uilen die er op staan. Voor het dorp betekent de toren een soort oriëntatiepunt voor afspraken of wandelingen.
Door de noordelijke buitenwijk van Leersum werd na sportpark De Engelse Berg aan de Wildbaan de bebouwde kom weer verlaten. Langs de bosrand van het Zuilensteinsche Bosch werd koers gezet naar het poortgebouw van kasteel Zuylestein
We naderden het plaatsje Amerongen en bij een bakker kochten we wat mondvoorraad. Even verderop hadden de een grote rust in Café De Tram. Langs de grote St. Andrieskerk liepen we naar kasteel Amerongen alwaar het dorp Amerongen werd verlaten. Dit is het wapen van Amerongen. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Daarbij liepen we langs een deel van de uiterwaarden, hier Amerongse Bovenpolder genaamd. Door bosgebied De Amerongse berg liepen we langs de noordkant van Elst en de flanken van de Amerongse berg, de Galgenberg en de Elsterberg.
Nabij de jeugdherberg te Elst werd de provinciale weg N416 (Elst-Veenendaal overgestoken). We kwamen bij de Remmerdense heide. Dit gebied is afgezet en er lopen runderen en paarden los. Omdat wij ons niet zo op ons gemak voelen als wij in zo'n gebied alleen lopen, besloten wij om het afgezette deel heen te lopen. Daarop werd het bosgebied rondom de Sparreboomse berg bereikt en doorkruist. Zoals gebruikelijk als wij in dit gebied op zaterdagmiddag komen hoorden we ook nu weer talrijke honden luid blaffen. We zagen ze gelukkig niet.
We bereikten de rand van een voormalige zandafgraving (Kwintelooyen).
Op zaterdag 11 oktober 2003 werd door minister Veerman (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) op Kwintelooyen het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug officieel geopend. Kwintelooyen is een voormalige zandafgraving.

Hier kwamen we enige keren groepjes wandelaars tegen die hier een deel van het Trekvogelpad liepen, meestal met een flinke rugzak op hun rug. De fraaie uitzichten die we hier in 1997 hadden waren nu grotendeels verdwenen door de hoger gegroeide bomen. Eenmaal hadden we een fraai vergezicht op Veenendaal en omgeving.
kasteel Amerongen Door het Remmersteinse Bos en langs de Thymse Berg werd de Autoweg bereikt. Dit was niet een autoweg, maar deze weg heet Autoweg. In de buurt van het hoogste punt van Rhenen, op een hoogte van 51 meter, bij de watertoren Koerheuvel verlieten we de bossen. We daalden door een wijk van Rhenen af. Langs een molen in Rhenen werd een supermarkt bereikt, die altijd zegt op de kleintjes te letten. Hier kochten we nog mondvoorraad alvorens onze tocht voort te zetten.
In het centrum van Rhenen gingen we iets van de oorspronkelijke route af. We liepen hier een rondje om de kerk. Want de Cunerakerk met grote toren is een heel imposant gebouw en beslist te moeite waard om hier vlak langs te lopen.
De Cunera legende Cunera (een prinses uit het huis van Tudor) en haar nicht Ursula gaan met (11.000) "maagden" op bedevaart naar Rome. Op de terugreis via de Rijn worden ze bij Keulen overvallen door woeste Hunnen, onder leiding van Atilla. Alleen Cunera overleeft de overval, omdat ze gered wordt door een Frankische koning (een rijke boer). Deze neemt haar mee naar Rhenen, waar hij zijn hoeve heeft. Cunera wordt als dienstmeisje in de huishouding opgenomen en gaat naast haar taken ook armen en zieken verzorgen en begint met de kerstening van de heidense Franken. Zij wordt alom geliefd en de koning vert:rouwt haar zelfs de sleutels van de voorraadschuren toe, welke een symbool zijn van de huiselijke macht van de echtgenote. De vrouw van de koning wordt dan ook jaloers en wurgt Cunera. De moord komt echter uit door een wonder in de paardenstal. De koningin wordt verbannen, laat zich van de Grebbeberg vallen en breekt haar nek. De koning bekeert zich tot het christendom.
Dit is het wapen van Rhenen.
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Over eerst de winterdijk en later over de zomerdijk langs de Rijn kwamen we bij een brug over de Rijn. Over een ongeveer 2½ km lang fietspad liepen we onder de Grebbeberg langs. Later kregen we uitzicht op het natuurgebied De Blauwe Kamer. Aan het einde van het pad onder de Grebbeberg langs kwamen we bij een infobord over de Grebbeberg als archeologisch monument.
We volgden de winterdijk in de richting van Wageningen over ongeveer een halve kilometer. Daarop volgden we de Afweg, een weg die aanvankelijk onverhard was, maar verderop geasfalteerd was.
In Wageningen aangekomen liepen we langs de haven van Wageningen en langs natuurgebied de Wageningse uiterwaarden. Bij Huize Wolfswaard, pal aan de zomerdijk langs de Rijn gelegen, betraden we natuurgebied de Wageningse uiterwaarden.
In De Wolfswaard, een gebouw uit 1790, werd in de Tweede Wereldoorlog het complete gemeente-archief verstopt in een kippenhok en later in een moeras gegooid, wat mensen de gelegenheid gaf een nieuwe identiteit aan te nemen.
Rhenen - Cuneratoren We liepen langs een voormalige steenfabriek.
Bosschages verbergen de plek waar ooit steenfabriek De Koebongerd stond, alleen het oude haventje is nog te zien.
wapen van Wageningen Hierna volgden we opnieuw de zomerdijk totdat deze officieel doodliep op een dubbel prikkeldraadhek. De dubbele prikkeldraden waren hier echter aan elkaar vastgemaakt, zodat we hier redelijk gemakkelijk overheen konden stappen. Een eind verderop stond echter wel heel duidelijk een bordje verboden toegang. Hier stapten we maar niet over het hekwerk. Dit hekwerk was trouwens ook veel lastiger om overheen te stappen.
We kwamen uit bij de Wageningse Veerweg, maar moesten wel nog over een hekwerk klimmen. Over een asfaltweg liepen we verder over een verharde weg onder de Wageningse Berg in de richting van Renkum.
Aan de voet van de Wageningse Berg besloten we deze wandeling te stoppen. Vlakbij was een bushalte en na een kwartier kwam er een bus aangereden die ons naar het busstation van Wageningen bracht. Na een overstaptijd van 5 minuten reed de volgende bus ons in drie kwartier naar Driebergen.
De afgelegde afstand bedroeg iets minder dan 50 kilometer. Hierover hadden we 10 uur en 25 minuten gedaan. Het was een mooie wandeldag geworden met veel zon. De maximum temperatuur bleef steken op 16 graden.
naar de top van deze pagina

Henri Floor