Nationale Parken Wandeltocht met de FLAL

Op zaterdag 10 maart 2007 organiseerde de FLAL een wandeltocht vanuit Uffelte. De start was vanuit restaurant Frederikshaven. Er kon gekozen worden uit de afstanden van 25, 40 of 60 kilometer. Wij kozen het 40 kilometer parkoers.
Met de auto waren we eerst naar NS Amersfoort gereden. Daar namen we de trein van 7.10 uur naar Meppel. Met een overstaptijd van 20 minuten reden we in 20 minuten naar Uffelte, nabij de Uffelte brug over de Drentse Hoofdvaart. Hier vlakbij lag ook de startlocatie. Toen we naar de startlocatie toeliepen, zo rond kwart voor negen, stonden al vele wandelaars buiten omdat het binnen behoorlijk vol was.
Rond 9 uur verlieten we de start. Toen waren de meeste wandelaars al vertrokken. Een organisatielid deelde de parkoersen uit en een ander lid regelde het verkeer om wandelaars een geschikte parkeerplaats voor de auto aan te wijzen.
We liepen langs de noordkant Uffelte, gemeente Westerveld, over de Dorpsstraat. Daarbij kwamen we al langs verschillende fraaie boerderijen waarvan er enkele op de gevoelige plaat werden vastgelegd. We verlieten Uffelte bij het monument ter gelegenheid van 950 jaar Uffelte. Dit monument bestond uit op elkaar gestapelde natuurstenen, maar vormden nog geen hunebed.
We kwamen op korte afstand langs camping De Blauwe Haan. In 1996 was in de kantine van deze camping een rustpost met de vierdaagse. Door de Noordesch voerde de route naar buurtschap Holtinge. Daarop werd het Holtingerzand bereikt. Dit was een heel mooi natuurgebeid. Toen we het bosgebied van het Holtingerzand verlieten, stonden naast ons pad 2 toiletcabines. Ze bleken open te zijn, waardoor we er dankbaar gebruik van maakten. Er lag zelfs Wc-papier in.
Hier op een zandweg over het Holtingerzand, maar later ook elders op het parkoers lagen vaak hele grote plassen op de wegen en paden.
Bij het NIVON Hunehuis sloegen we af. Daardoor kwamen we niet langs de hunebedden die even verderop langs de zandweg lagen. Op een gegeven moment was de brede zandweg half verhard. Het bleek dat hier in 1944 door de Duitsers een landingsbaan van vliegveld Havelte was aangelegd, een zogenaamde rolbaan.

In de oorlog reden er geen auto’s en fietsen over de Nieuwe Ruiterweg te Havelte. De weg was toen breder en fungeerde als één van de rolbanen van het Duitse vliegveld Havelte. ‘Organisation Todt’ (O.T.) begon in oktober 1942 met de aanleg van het vliegveld, door het inschakelen van vrijwilligers en van ‘gevorderde’ arbeidskrachten. De O.T. was gevestigd in het gebouw van de volkshogeschool Overcinge. Er zijn slechts enkele vliegtuigen vanaf Havelte opgestegen. Het vliegveld werd toen het juist voltooid was, door de geallieerden gebombardeerd op 17 september 1944, tegelijk met de luchtlandingen bij Arnhem, en op 24 maart 1945, ten tijde van de geallieerde oversteek van de Rijn.

Het volgende natuurgebied waardoor ons parkoers leidde, was bosgebied Westerzand.
Door de vele plassen waren fraaie foto's met weerspiegelingen te maken. Het mooie, grotendeels zonnige weer zorgde voor extra kleuring van de foto's en de onbedekte delen van ons lichaam. We hebben al weer enige wandelaars in de korte broek gezien.
Op een bankje nabij de Meeuwenkolonie plassen hielden we een rust op één van de zeer weinige bankjes langs het parkoers. De eerste officiële rustpost was pas op 20 kilometer. En dat vonden we voor een eerste traject veel te ver. Bovendien hadden we grote trek gekregen. Het was inmiddels half elf geweest en we hadden om kwart over zes ontbeten.
Verderop kwamen we langs het meertje Bosveen. In de verte zagen we nog Schotse Hooglanders genieten van de zon, waarvan er geen een stond. Langs de westkant van het Wittelterveld liepen we naar buurtschap Het Moer. Daarop volgde een pad van ongeveer 3 kilometer langs de Wapserveensche Aa. We kwamen een paar maal langs sluisjes en hadden af en toe uitzicht op boerderijen. We staken de Wapserveensche Aa over en volgden toen een traject van de ANWB fietsroute Weldadigheid Boerderijen.
Door de oostkant van het Zuiderveld voerde een fraaie zandweg omzoomd met berken ons via buurtschap Veldhuizen naar het plaatsje Wapse. We kwamen op korte afstand langs ons overnachtingadres van de 4-daagse van Diever. Even verderop gevolgd door de Wapser Herberg, het restaurant waar de tijdens de 4-daagse 's-avonds warm eten.
Over de N855 liepen we naar het centrum van Wapse. Ook hier zagen we weer talrijke fraaie boerderijen. In een weiland zagen we een heleboel hele jonge lammetjes. We zaten officieel ook nog maar 11 dagen af van het officiële begin van de lente.
Langs een boerderij met aan de muur een open houten kastje waarin een oude theepot, gekleurde klompen en andere dingetjes stonden, werd Ons Huus bereikt. Dit is ook een bekende rustpost tijdens de vierdaagse. De afgelegde afstand bedroeg hier 20,4 kilometer.
Nu zetten we koers naar het Nationale Park Drents Friese Wold, waarnaar ook deze wandeltocht mede genoemd is. Aan het begin van het Noorderveld kwam een boerin naar buiten gelopen en vroeg ons naar de wandeltocht. Ze had al op diverse plaatsen wandelaars zien lopen, waaronder in Uffelte en wilde nu het fijne ervan weten.
Daarop betraden we bosgebied Wapserzand. Na de Meeuwenplas werd koers gezet naar het Onderduikerhol. De route voerde er niet vlak langs, waarop wij besloten even van de hoofdroute af te gaan en het Onderduikerhol te aanschouwen.

Het onderduikerhol herinnert de inwoners van Diever aan alle onderduikers die hier gedurende kortere of langere tijd verscholen zaten. Het monument brengt tevens acht plaatselijke verzetsmannen in herinnering die door verraad zijn omgekomen, te weten: Hermannus Vos uit Smilde, Geert Gerhardus Koster uit Diever, Hilbert Gunnink uit Ruinerwold, Thijs Eggink uit Dwingelo, Jan Eggink uit Dwingelo, Roelof Eggink uit Dwingelo, Thijs Gerhardus Drupsteen uit Hasselt, Sebastiaan van Nooten uit Schoonhoven.

We vervolgden ons pad langs grafheuvels en kwamen daarop bij Pottiesbargien, een voormalig hunebed.

Hunebed D52a, ook wel het Pottiesbargien genoemd.
Op 15 maart 1735 werd door de Staten van Drenthe een verzoek van Jan Hindriks en Hindriks Jans gehonoreerd om in het Wapserveld enige stenen te mogen rooien die misschien oorspronkelijk van een hunebed waren. In 1922 werd door Van Giffen de standplaats van het verdwenen hunebed gevonden. Van oudsher heette deze plek 'het Pottiesbargíen'. In 1929 werd een onderzoek ingesteld. Daarbij kon de plattegrond van het hunebed worden opgetekend. Bij de verschillende opgravingen is een groot aantal vondsten voor de dag gekomen. Sprekend is de vondst van een ijzeren koubeitel, mogelijk een 'souvenir' van degenen die de sloop van dit hunebed op hun geweten hebben.

Diever is een esdorp in de gemeente Westerveld en hoofdplaats van de voormalige gemeente Diever. Bronnen vermelden: Deuvre (1188) en Deveren (1258), de Devere (1262), apud Duvere (1298-1304), van Dyveren (1327), van Deveren (1377), tot Deveren (1402), Dieveren (1475). De naam hangt samen met het werkwoord dieven, beduven = bedekt, dub, dobbe (kuil) en diep. De betekenis van de naam luidt: bewoners van een laag waterrijk gebied.

In café dorpsrestaurant De Lange was op 29 kilometer de tweede grote rust. Wij besloten deze rust over te slaan. Enerzijds omdat we nog de bus van 17.12 uur wilden halen en anderzijds omdat we in de parkoersbeschrijving lazen dat we verderop langs een supermarkt kwamen en we daar wel iets drinkbaars zouden kopen.
Over de Groningerweg werd Diever even verlaten. Vlak voordat we deze weg weer verlieten kwamen ons twee bemande paardenrijtuigen tegemoet. We betraden Diever opnieuw. Maar nu leek het even of we groots werden onthaald. Want over de weg was een groot rechthoekige zuil van plastic geplaatst dat een decor was van de finish voor een hardloopfestijn, waaraan ongeveer 700 hardlopers deelnamen,
Net na de finish-streep zei een man tegen ons: "jullie zijn een paar maanden te vroeg". Het was de hoofdorganisator van de vierdaagse die ons herkende en die naar de finish van het hardlopen keek. De vierdaagse van Diever is van 24 t/m 27 mei 2007.
We passeerde een bordje van de ANWB Beek- en Brink autoroute. Verderop in Diever kwamen we langs de startlocatie van de vierdaagse en even later werd de in de parkoersbeschrijving genoemde supermarkt bereikt, waar we een korte rustpost hielden.
Daarna zetten we koers naar molen de Vlijt en door Olden Diever werd Diever weer verlaten. We kwamen nog langs een groot ruitersportcentrum van Ini Slot alvorens de enige wagenrust (op het 25 en 40 km parkoers) op 33 kilometer te bereiken.
Langs de oostkant van het Wittelterveld werd bosgebied Oosterzand bereikt. Langs de bosrand werd even later de finish bereikt.
We arriveerden hier om 5 uur. Nu moesten we snel ons afmelden en vervolgens spoorslags naar de bushalte lopen. Want daardoor konden we nog de bus van 17.12 uur halen. Deze bus rijdt namelijk maar één keer per uur.
Het was parkoerstechnisch best een hele mooie tocht geworden. Wel zaten er meer dan gemiddeld erg lange stukken in. Maar het parkoers was grotendeels autovrij en de rest auto-luw. De eerste rustpost was pas na 20 kilometer. Gelukkig was het een droge en zonnige dag, maar het aantal bankjes onderweg was haast op één hand te tellen. Alleen bij het Onderduikerhol stonden 4 of 5 piknikbanken.
In Diever was nog de splitsing met het 60 km parkoers. Het 60km parkoers volgde de Groningerweg tot aan Geeuwenbrug. Hier werd de Drentse Hoofdvaart overgestoken/ In Dwingeloo en Anserdennen waren nog café rustposten.

Henri Floor