Ons overnachtingadres in Kranenburg was zonder ontbijt. Maar bij bakker Derks konden we ontbijten. Tevens konden we broodjes en limonade voor onderweg meenemen. Rond 9.45 uur begaven we ons op weg. Door de Wanderstraße liepen we naar en om de kerk. Daarna kwamen we langs museum Katharinenhof en de Mühlenturm. Deze toren, die niet op een molen lijkt, is een deel van de oude stadsomwalling.
Vervolgens bereikten we het voormalige stationsgebouw. Het spoor ligt er nog wel, maar er groeit veel onkruid over het spoor. Het oude stationsgebouw wordt nu voor andere doeleinden gebruikt. Namelijk door het bezoekerscentrum “De Gelderse Poort en het NABU (de Naturschutzbund (NABU). NABU is zoiets als Natuurmonumenten.
De laatste keer dat we hier langs kwamen met een 60 kilometer wandeltocht van de LAT zag dit stationsgebouw er zo beroerd uit, dat het rijp voor de sloop was. We zagen hier fietsbordjes van de ANWB Rhein-Waal route en de Via Romania.
Buiten Kranenburg kwamen we op een punt waar in de routebeschrijving voor een alternatieve route werd gesuggereerd. Deze was mooier en korter. We betraden de noordkant van het Reichswald en liepen door de bosrand. Daarbij hadden we fraaie vergezichten op Kranenburg. Even volgden we de geasfalteerde Genneperweg. Daardoor wisten we meteen op welke hoogte we ongeveer met Nederland liepen. We bleven nog een tijdlang door het Reichswald lopen. We begonnen inmiddels ook steeds meer naar een bankje uit te kijken, dat maar niet kwam. Aan de zuidrand van Frasselt verlieten we het Reichswald en staken een verkeersweg over. Bij een sportveld was een bankje waar we een rust hielden en wat aten en dronken. Om het sportveld te betreden moesten we door een toegangshek, die op slot leek. Maar hij bleek toch open te zijn.
Nu volgden we een rustige asfaltweg over zeker 3 kilometer. We passeerden de afslag naar Schottheide. Daarop kwamen we weer aan een bosrand bij een parkeerplaats. Hier hadden we opnieuw een rust, nu op een piknikbank. Er stonden hier 2 piknikbanken. Even later kwam een dame bij de andere piknikbank enige rek- en strekoefeningen doen om haar hardlooptochtje af te sluiten. Daarna raakte ze met ons aan de praat en bewonderde ze onze tocht en de plannen voor onze vakantie.
We doorkruisten opnieuw een bos en bereikten daarop Kleve-Matterborn. Door de rand van de westkant van Kleef bereikten we de 106,2 meter hoge Kleverberg. Hierop stond een 15 meter hoge uitzichttoren, die Coos ook beklom. Hier hadden we bij de Italiaan een rust en dronken koffie.

de Klever berg met uitkijktoren
Precies 99 meter hoog is de Klever Berg - en daarmee is dit niet alleen het hoogste punt van het heuvelachtige stadsgebied, maar ook de hoogste berg in het gebied van de Duitse lage Nederrijn. Johan Maurits van Nassau-Siegen liet de top omwille van het panorama met een heuvel van 6 m verhogen. Tegenwoordig staat hier een uitkijktoren die de bezoeker naar alle zijden zicht biedt op het Land van Kleef. Bij goed weer ziet men in het westen de Nederlandse buurstad Nijmegen en de rivieren Waal en Rijn, in het noorden de Eltenberg en de heuvels van Montferland bij ‘s-Heerenberg, in het oosten de torens van de St. Viktordom van Xanten en in het zuiden en westen Goch en de Reichswald.

We daalden af naar de 86,4 meter hoge Sternberg. Hier stond een hoge pilaar, dat tevens een gedenkteken was van de oorlog van 1870-1871 tegen Frankrijk.

de barokke tuinen met amfitheater aan de Tiergartenstrasse
De Kleefse stadhouder Johan Maurits van Nassau-Siegen maakte in de l7de eeuw de wederopbouw van Kleef en de inrichting van het stedelijke ommeland tot zijn levensdoel. Met de barokke tuinen schiep hij een monument dat van Berlijn tot Versailles veelvuldig als voorbeeld zou dienen. Geïnspireerd door het natuurlijke landschap met Tiergartenwald en Springenberg gaf Jakob van Campen vorm aan dit unieke park. Een centraal punt vormde de Sternberg, van waaruit twaalf lanen in de richting van opmerkelijke orientatiepunten liepen. Een andere blikvanger vormt tot op de dag van vandaag het Amfitheater tegen de helling van de Springenberg. Een in de vorm van een tribune oplopend halfrond vormt de prachtige coulisse voor dit park. Boven elkaar gelegen terrassen met vijvers en fonteinen herinneren aan een Grieks theater. In het midden rijst een standbeeld van Pallas Athene op.

We daalden verder door bosgebied naar het centrum van Kleef af. We kwamen langs een standbeeld van een Nederlandse schilder (Landschaftsmaler). Het betrof Barend Cornelis Koekkoek uit Middelburg en leefde van 1803-1862. Zijn standbeeld stond voor het Haus Koekkoek museum.

B.C. Koekkoekhuis aan de Kavarinerstraße
In 1847/48 liet de Nederlandse Romantische landschapschilder Barend Cornelis Koekkoek (1803-1862) dit paleis als woonhuis en atelier aan de Kavarinerstraße bouwen, een straat die vernoemd is naar geldwisselaars uit de Franse stad Cahors (Cahorsiner) die hier al rond 1350 woonden. Het huis, dat in de stijl van de l9de eeuw is ingericht, herbergt een permanente expositie van schilderijen van B.C. Koekkoek en familieleden, leerlingen en tijdgenoten.

Verschillende keren hadden we uitzicht op de toren van de Schwanenburg.

de zwanenburcht
Deze burcht, bij uitstek het symbool van het Land van Kleef, drukt zijn stempel op het silhouet van de stad. De graven en hertogen van Kleef herleiden hun afstamming tot de zwaanridder Elias. Ook thans nog bekroont een zwaan de spits van de hoogste toren. In de Schwanenturm bevind zich een geologisch museum. Vanaf de toren heeft men bovendien een imposant uitzicht over de laagvlakte waardoor de Rijn stroomt. Het zicht reikt tot in Nederland. Binnen het burchtcomplex bevinden zich de dienstruimtes van het Amts- en het Landgericht Kleve. Deze kunnen alleen volgens afspraak worden bezocht. Bezienswaardigheden vormen de portaalfragmenten in de binnenste burchthof en de gewelfkelder van de Spiegelturm.

Vervolgens liepen we een tijdlang langs de rivier Kermisdahl. Op de rivier zagen we talrijke waterfietsen. Aan het eind van ons pad langs de Kermisdahl steeg ons pad steil over een trap.
Na een zwembad liepen we opnieuw door bosgebied. We kwamen bij de Moritzgrab. Hier stonden twee halve gebogen muren met bovenop een paar hele grote kelken. Het betrof een gedenkmonument uit 1679 (Grabanlage des 1679 verstorbenen Johann Moritz von Nassau-Siegen).

het "Moritzgrab"
In 1678, een jaar voor zijn dood, liet Johan Maurits van Nassau-Siegen (1604-1679) een grafmonument te Berg und Tal bouwen. In het stenen halfrond, dat in 1929 werd hersteld, zijn thans imitaties van Romeinse altaar- en wijstenen te zien, evenals ingemetseld vaatwerk en gietijzeren vazen uit de l7de eeuw. De originelen bevinden zich in het Landesmuseum Bonn. De vorst zelf werd overigens in de "Fürstengruft" te Siegen bijgezet. Het grafmonument herinner thans als cenotaaf aan de stadhouder van Kleef.

Even verderop werd in het bos filmopname gemaakt. Een man werd gefotografeerd met blote borst. Iets verderop hadden we uitzicht op Kleef en de Eltenberg. We passeerden het bord bebouwde kom van Bedburg-Hau met het gemeentewapen. Daarna kwamen we bij een grote kerk. Even voor ons overnachtingadres liepen we nog door een bosgebied.

Opening Romeinse wandelroute Nijmegen-Xanten
De burgemeesters van Kleve, Bedburg-Hau en Nijmegen openen op 28 oktober 2006 de Romeinse wandelroute tussen Nijmegen en Xanten. De wandelroute loopt langs de oude Romeinse grens uit het begin van onze jaartelling, de zogenoemde limes, het grootste archeologische monument van Nederland. Met deze wandelroute wordt een belangrijke episode uit onze geschiedenis weer zichtbaar.
Nijmegen en Xanten waren in het begin van onze jaartelling de belangrijkste plaatsen langs de Romeinse grens in dit deel van Europa. De grens loopt in Nederland van Katwijk naar de Duitse grens bij Nijmegen en van daar via Duitsland en Oostenrijk naar Oost-Europa, Azië en Afrika.
Tijdens de viering van het tweede millennium van Nijmegen, de oudste stad van Nederland, werd het initiatief genomen voor de ontwikkeling van een aantal historische wandelroutes. Naast een drietal Romeinse routes in en rond Nijmegen, werd ook het plan opgepakt om een wandelroute van Nijmegen naar Xanten te beschrijven. Nijmegen en Xanten waren de belangrijkste garnizoensplaatsen langs de Romeinse limes.
De route loopt vanaf het Valkhofmuseum in het centrum van Nijmegen, via de stuwwal aan de oostzijde van de stad naar Kranenburg en Kleve. Vanaf Kleve volgt de route de oude loop van de Rijn en de randen van het Reichswald via Kalkar naar Xanten.
Op de route ligt een groot aantal overblijfselen en verwijzingen naar het Romeinse verleden. Dat varieert van de naam van het pretpark Tivoli -vernoemd naar het luxe buitenhuis van de Romeinse keizer Hadrianus- tot een Romeinse altaarsteen in de Willibrordkerk in Kleve en de grafsteen van Marcus Cealius, die in het jaar 9 bij de Varus-slag tegen de Germanen sneuvelde.
De totale wandelroute is zo’n 75 kilometer lang. Onderweg zijn er voldoende overnachtingsmogelijkheden om de route niet in één keer te hoeven lopen. De route is mede gefinancierd door de Euregio Rijn Waal en de aan de route gelegen gemeenten.
De opening begint om 13.30 uur in Museum het Valkhof in Nijmegen en wordt verricht door burgemeester Guusje ter Horst van Nijmegen. Van daaruit wordt eerst een korte lus gelopen van de Romeinse route door het centrum van Nijmegen om vervolgens met de bus naar Kleve te vertrekken. Daar wordt de route voortgezet langs het Kermisdahl tot het monument Prinz-Moritz met de historische verzameling uit de oudheid van Kleve.

Informatie over Bedburg-Hau
Informatie over Kleef
Informatie over Kranenburg