19e Heuvellandvierdaagse 2006, 2e dag, de Heuvellandroute

We hadden nog niet verteld dat langs de verkeersweg waaraan de startgelegenheid lag, talrijke vlaggen wapperden.
Na de start liepen we eerst naar Terblijt. Het weer was veel mooier dan voorspeld was. Er waren buien met wateroverlast voorspeld. Maar na het optrekken van de nevel door de regen van de voorgaande nacht brak de zon door. Het was wel fris en er was een windje. Maar het was in ieder geval droog en dat is al heel wat.
We zetten koers naar de Maastrichter (grint-)weg en volgden deze even in de richting van Sibbe.
Even liepen we in de richting van Wolfshuis, maar spoedig veranderde de looprichting naar het plaatsje IJzeren. Bij de fruitpost kregen we weer een banaan aangereikt. We passeerden in Sibbe nog het Akkerreservaat.

In juni 2002 werden 45 hamsters (beter bekend als korenwolven) losgelaten in een akkerreservaat bij Sibbe. Daar moeten ze een levensvatbare populatie gaan vormen.
Korenwolven leven in kleinschalig akkerland met graan, kruiden en bloemen; daar vinden ze voedsel en dekking. Door de intensivering van de landbouw, het omzetten van bouwland in grasland en versnippering zijn er steeds minder geschikte leefgebieden in Zuid-Limburg. Een speciaal beschermingsplan van de overheid richt zich dan ook op het herstel van die leefgebieden. Het ministerie wil met boeren afspraken maken om zo’n 500 hectare land ‘hamstervriendelijk’ te bewerken.
Veldhamsters zijn erg gebonden aan gebieden met veel akkerbouw. Ze vinden daar dekking en voedsel. Ze eten in het voorjaar groene delen van planten, wortels en zaden van kruidachtige planten. In de nazomer stappen ze over op graankorrels, bieten, aardappels en fruit. Verder eten ze slakken, regenwormen, kikkers en kleine zoogdieren.
Wil een gebied geschikt zijn als leefgebied voor de korenwolven, dan is het verder van belang dat de bodem geschikt is voor het bouwen van een burcht. Dat wil zeggen dat de bodem veel leem moet bevatten. In de lössgronden van Midden- en Zuid-Limburg is dat het geval. Een hamsterburcht bestaat uit een uitgebreid stelsel van gangen, een nestkamer en een voorraadkamer. In de voorraadkamer slaat hij ongeveer vijf kilo graan op om de winter door te komen.

In het naburige buurtschap Heerstracht zagen we een paar huizen, maar sloegen toen definitief af naar Margraten. In Margraten passeerden we een kapelletje en even later werd de eerste grote rustpost bereikt, een bekende lokaliteit van voorgaande jaren.
Na de rust liepen we naar de N278 verkeersweg en staken deze over.
Daarop werd koers gezet naar de Amerikaanse Ere begraafplaats Margraten. Een eindeloze rij van witte kruisjes staan hier op de begraafplaats.

Nederland telt ruim twintig buitenlandse erevelden. Wellicht de bekendste is 'Margraten', officieel de American Military Cemetery.
Het grondgebied van de Amerikaanse militaire begraafplaats in Margraten is ruim 26 hectare groot. Het werd op 13 september 1944 bevrijd door eenheden van de 30e Infanterie Divisie van het Eerste Amerikaanse leger tijdens de opmars naar de Roer in het Duitse Ruhrgebied. Deze begraafplaats was een van de eerste begraafplaatsen waar in Duitsland gesneuvelde Amerikaanse militairen werden begraven. Op 10 november 1944 nam het Negende Amerikaanse leger de begraafplaats in gebruik. De Nederlandse regering had daarvoor de grond in eigendom genomen en deze vervolgens voor eeuwig voor dit doel beschikbaar gesteld.

De erebegraafplaats herdenkt de 8301 Amerikaanse militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gesneuveld. De begraafplaats is in 16 vakken verdeeld. De vakken zijn onderling gescheiden door de promenade naar de vlaggenmast en de graspaden. De 8301 grafstenen - een Davidster voor degene die het Joodse geloof beleden en een Latijns kruis voor alle anderen - zijn geordend in parallel lopende bogen.
Voor de vorm van de begraafplaats en het monument, de dertig meter hoge toren, hebben de architecten Shepley, Bulfinch, Richardson and Abott getekend. De bronzen groep voor de toren is ontworpen door Joseph Kiselewski. Clarke, Rapuano en Halleran waren verantwoordelijk voor de aanleg van alle groen. Aan de beplanting van de begraafplaats is veel zorg besteed. Langs beide zijden van de promenade staan Amerikaanse eiken. Rondom de begraafplaats zijn rododendrons geplant, die ieder jaar rond Memorial Day uitbundig bloeien. De lange gebogen perken ten noorden en zuiden van het monument zijn beplant met trosrozen, omringd door palmboomhaagjes met op de achtergrond een hulsthaag. Meidoornhagen, verschillende soorten eiken en meidoornbomen maken ook onderdeel uit van de beplanting.

Vervolgens werd buurtschap Honthem doorkruist. In het centrum van Honthem passeerden we weer eens een kapelletje.
Het pad voerde weer veel over de talrijke veldwegen. De regenval had zijn sporen achtergelaten. Talrijke grote plassen lagen op ons pad. Dan moesten we door de berm lopen om onze schoenen zo droog mogelijk te houden. Langs de oostkant van buurtschap Bruisterbosch werd koers gezet naar Reymerstok. Hier was de tweede grote rust in “Aan gen Ing”. De toiletten waren bij de ingang. Er stond een lange file voor het damestoilet en door de file heen moesten we ons een weg banen naar de controleurs en voor ons natje en droogje.
We kwamen nog langs Bos de Kamp alvorens de splitsing met de 42 kilometer kwam. Toen we omkeken zagen we een bekend Belgisch echtpaar uit de omgeving van Antwerpen aan de 42 km lus beginnen.
Ons pad (de route van de 28 km) voerde fraai over weilanden en bospassages en smalle en af- en toe hele modderige paden. Je zag wandelaars soms de vreemdste kapriolen maken.
Langs de noordkant van buurtschap Billinghuizen dwaalden we verder door het mooie Limburgse Landschap. Bij het Vosbosch (nabij buurtschap De Hut) liepen we eerst over een weiland en maakten vervolgens een bocht van 180 graden. We liepen hier in een bosgebied dat wat leek op een holle weg en ook steeds smaller werd. We staken een verkeersweg over die naar België liep. Daarna ging het pad steil omlaag. We waren blij dat we hier waren voordat de bui los barstte.
We bereikten Margraten weer. Hier was de derde grote rust. Net toen we binnen waren begon het hard te regenen. Daardoor duurde onze rust wel ruim een half uur. Maar daarna konden we vrijwel droog weer verder lopen.
Het klaarde weer op. Op de plek waar de 14 km met de 28 en 42 km de voorgaande dag bij elkaar kwamen stond een piknikbank. Hier haalden we ons fototoestel weer tevoorschijn en konden daardoor nog enige foto´s maken.
We kregen weer fraaie uitzichten op de kerk van Berg en Terblijt. Voor de Van Tienhoven molen bij buurtschap Wolfshuis sloegen we af, maar even later konden we wel een mooie foto van de Molen maken.
Er was nog een rustmogelijkheid bij café Plateau, maar hier maakten we geen gebruik van. Net voor Terblijt begon het weer even te regenen, maar deze bui was gelukkig van korte duur. Het zag er ook niet naar uit dat er een grote bui zou vallen, maar je weet het soms maar nooit.
We hoorden redelijk dichtbij verschillende onweerslagen en bij de finish bleven we nog even wat langer om een nieuwe bui af te wachten. Ondertussen konden we nog de foto van de vierdaagse fotograaf opzoeken en kopen.
Het was weer een mooie tocht geworden en wij hadden het goed getroffen met het weer. Het IVV-nummer was 10906

Henri Floor & Coos Verburg