De WS78 Noord- Kennemerlandtocht vanuit Beverwijk

Op zaterdag 8 juli 2006 liepen we een WS78 tocht van 10 december 2005 vanuit Beverwijk na. We begonnen deze tocht bij punt 213 van de routebeschrijving, de Zeestraat. Dit was het dichts bijgelegen punt vanaf het NS-station van Beverwijk. Eerst liepen we naar het officieel finish- en startpunt Nova college.
Beverwijk werd door het Westerhoutpark verlaten. Langs hekwerken van het Hoogovens complex liepen we door bospassages. Van de Hoogovens zelf hebben we weinig gezien, wel geroken. Bij de voormalige boerderij Wijkerhek staken we het verlengde van de Zeestraat over. Inmiddels was dit een brede verkeersweg geworden.
Verder dwaalden we op korte afstand langs het hekwerk van de Hoogovens. Doordat we de tocht nu in hartje zomer liepen was van de naastliggende begraafplaats Duinrust weinig te zien. Buiten het bosgebied zagen we veel verbouwing van diverse planten. Bij een grote garage stonden 4 tuinstoelen buiten, nog net in de schaduw. We maakten hier dankbaar gebruik van vanwege de al vroeg optredende warmte.
Na de kruising met de Plesmanweg bevonden we ons in de gemeente Heemskerk. De tocht voerde hier door een bos- en duingebied aan de noordkant van het afgerasterde deel van de Hoogovens. Na stolphoeve Zuidendt ging de verharde weg over in een leuk, smal en kronkelend pad dat ook op een gedetailleerde kaart van 1 op 25.000 niet was aangegeven. Aan het begin van het pad stond een bord van het Noord Hollands Duinreservaat met vermelding “ingang wandelaars”. Aan het eind van dit pad verlieten we het Noord Hollands Duinreservaat even om het daarna opnieuw te betreden. We dwaalden hier door gebieden met de naam Zuidhoek en Spaarpot.
Daarna volgden we de Schapenweg. Waar deze weg op de Achterweg uitkwam hadden we een rust op een bankje. Er kwamen mensen met jonge kinderen aangelopen. Ze vroegen ons de weg naar het strand. We konden hen helaas niet helpen omdat we in dit gebied ook niet bekend waren. We konden hen wel op onze ingetekende wandelroute aangeven, waar we zaten. Net toen ze er een blik op hadden geworden, kwam er iemand anders aangelopen die hen zo de weg kon wijzen. We vervolgden ons pad tot vlak voor Duinzicht bij een bordje verboden toegang. In een huis aan Duinzicht was oorspronkelijk de soeppost. Toen mochten de wandelaars hier wel lopen.
We liepen weer verder en beklommen even later de 26,0 meter hoge Kruisberg. Door de opgroeiende omringende bomen was er nu vrijwel geen vergezicht. De zee konden we in ieder geval niet zien en daar zaten we zo’n 2 kilometer vandaan.
Door bosgebied Doornenvlak en later over de Zwarte weg werd Heemskerk aan Zee bereikt. We liepen onder een houten stellage door waar bovenop de tekst “Strandpaviljoen - De Vrijheit - Heet u hartelijk welkom” stond. We dronken in het strandpaviljoen een paar koppen koffie en vulden onze drankvoorraad aan. Daarna volgden we het strand zo’n 2700 meter in de richting van Castricum aan Zee.
Het was vrij rustig aan het strand. Het was hier zo’n 20 graden en er stond flink wat wind. Bij het strandpaviljoen zaten en lagen de meeste zonaanbidders achter een windscherm. Op een zeer rustig gedeelte zagen we éénmaal een naakte man lopen. Hij liep van een plekje achter het helmgras naar zee en weer terug. Hij verfriste zijn handen en voeten even en liep toen weer terug.
Bij paal 46 verlieten we het strand weer. Het duin naar boven was flink steil en het zand was behoorlijk mul. Aan de andere zijde van het duin was een soort trap van dwarspalen gemaakt. Onder aan het duin was een parkeerplaats voor fietsen. Er konden hier geen auto’s komen. Het viel ons op dat hier veel dure fietsen bijstonden, wel goed afgesloten of per twee fietsen vastgebonden.
Nu voerde ons pad in het Noord Hollands Duinreservaat door het Infiltratieveld. Bij het gebied met de naam Lepstukken hadden we op een bankje weer een rust. We verbaasden ons dat het in dit gebied zo druk was met wandelaars. Over het open Geversveld werd de Johanna’s weg bereikt, maar na 50 meter weer verlaten. We zetten nu koers naar het uitgebreide complex van Psychiatrisch ziekenhuis Duin en Bosch.
Door buitenwijken van Bakkum werd de Zanderijweg bereikt. Hieraan lag een kinderboerderij, die deze dag open huis hield, We hadden hier een rust, dronken wat en vulden onze drankvoorraad weer aan. Want door het warme weer was het tevens ook dorstig weer. Bij de begraafplaats verlieten we de bebouwde kom van Castricum en bereikten spoedig het huis met de naam “Kijk uit”. We bleven mooi door het bos en duin gebied lopen.
We verlieten de gemeente Castricum weer en bij de noordelijkste toegang van het Noord Hollands Duinreservaat vanuit de gemeente Heemskerk was een grote parkeerplaats. Hier klopte de parkoersbeschrijving niet. Vermoedelijk was de parkeerplaats hier vergroot. Deze route was vermoedelijk al rond april 2005 gemaakt en dan kan er wel het een en ander veranderd zijn. We pakten de ingetekende route erbij en liepen naar de langslopende verkeersweg. We bevonden ons hier in buurtschap Noorddorp.
Bij de frietkraam Patatoloog kwamen we weer op de officiële route uit. We volgden nu een eind de Kerkweg tot aan sportcentrum Heemskerk. Hier doken we een bospassage in. Hier was voor de 2e keer dat we even van de route afdwaalde. Wellicht kwam dat doordat een dichtgegroeid pad niet meer als pad werd herkend. Maar we kwamen uit op een weg waar Coos aan het einde de ingang van Kasteel Marquette herkende. Daar moesten we ook naar toe en volgden deze weg tot aan het hekwerk van kasteel Marquette. Hier sloegen we af en dwaalden door een kleine bossage naar buitenwijken van Heemskerk. Hier dwaalden we door de wijken Oosterzij, De Maer, De Die, Roelenburg en Assumburg.
Daarop kregen we uitzicht op een groot gebouw dat op een kasteel leek en de jeugdherberg van Heemstede bleek te zijn. Verderop kwamen we nog over het terrein van Harteheem.

De Harteheem in Heemstede is een bijzondere wijk in de gemeente Heemskerk. Dankzij passende voorzieningen kunnen mensen met een beperking er in een zo normaal mogelijke omgeving een zo normaal mogelijk leven leiden. De wijk staat in een open verbinding met de rest van de maatschappij, onder meer door de daar gevestigde Speel-o-theek en cultureel centrum De Cirkel, maar ook door de wandel- en fietsroutes die door de wijk lopen.

Daarop werd de fruitpost bereikt. Deze was gelegen in de garagebox van de parkoersuitzetter, een voormalig voorzitter. We belden nog bij zijn huisadres aan, maar er werd niet opengedaan.
Het laatste stuk naar de finish zagen we nog wel een paar opmerkelijke gebouwen. Maar door vermoeidheid was het opnamevermogen sterk geminimaliseerd. Aan de Breestraat kochten we bij een friettent nog een patatje. Enerzijds voor de trek en anderzijds voor het aanvullen van ons zoutgehalte. Bij punt 213 verlieten we de route, omdat we deze ’s-ochtends op deze plaats waren begonnen. Na ruim 10 uur werd de finish bereikt. Met de trein reden we huiswaarts.
Het was voor ons een zware tocht geworden, mede door de warmte. Het was ook best een aardige tocht geworden. Het was heel duidelijk dat de parkoersuitzetter goed zijn best had gedaan in het vinden van zoveel mogelijk smalle paden in bos- en duingebied en weggetjes in stedelijk gebied.

Henri Floor & Coos Verburg