Vorig WS78 verslag volgend WS78 verslag Foto's van de WS78 Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem Terug naar de homepage van Henri Floor Naar de alternatieve homepage van WS78 Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten De WS78 Klim naar de Posbank tocht
Wandelplaatje van de 40 km lange WS78-wandeltocht 
de Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem op 21 januari 2006
Op zaterdag 21 januari 2006 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Arnhem. De start was vanuit de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) nabij NS station Arnhem Presikhaaf. Dit bleek een uitermate ruime startlocatie te zijn. We konden hier al redelijk tijdig aanwezig zijn (8.15 uur) waardoor we diverse wandelaars nog konden groeten of van gedachten konden wisselen. Nadat de meute vertrokken was begaven wij ons even voor 9 uur ook op pad. We staken spoedig de spoorlijn Arnhem-Zutphen over en bereikten kort daarop Huize Bronbeek. We liepen onder de A12-snelweg door. Tijdens de WS78 Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem op 21 januari 2006
De geschiedenis van het landgoed Bronbeek gaat terug tot het begin van de negentiende eeuw. In die tijd maakte het deel uit van een groot heuvelachtig en onbebouwd buitengebied. In 1816 kocht ene Stijgerwald dit terrein. Een deel ervan verkocht hij later weer, maar het gebied van het huidige landgoed behield hij en bouwde er een huis op. Latere eigenaren verbouwden het huis tot een villa in neoclassicistische stijl. In 1854 kocht Koning Willem III het landgoed van negen hectare voor 75.000 gulden. Hij liet de villa verbouwen tot een klein paleis. De reeds aanwezige vijvers met watervalletjes werden uitgebreid tot de huidige vorm en oppervlakte. Veel tijd heeft de koning niet op Bronbeek doorgebracht. In 1859 schonk hij het landgoed aan de staat onder de voorwaarde dat die er een tehuis voor ‘invaliden’ van het Oost-Indische Leger zou stichten. In 1863 werd het Koloniaal Militair Invalidenhuis geopend. Er staat op het landgoed nog een tamme kastanje uit 1775 die dit allemaal heeft mee gemaakt.
Na de bouw en opening van het tehuis werd het landgoed grotendeels in gebruik genomen voor agrarische doeleinden. Zo waren er een boerderij, moestuin, boomgaard, weiden en akkers te vinden. Uit die periode dateren twee andere monumentale bomen op het landgoed: een Amerikaanse tulpenboom uit 1875 en een zomerlinde uit 1895. In de jaren zestig van de twintigste eeuw kwam een einde aan het landbouwbedrijf. Het terrein werd opnieuw ingericht tot een park met gazons en bloemperken. Op de zuidwestelijke hoek staat een poortgebouwtje, waarin vroeger de brandspuit stond. Vóór de vijvers is sinds 1941 een bloemkalender te zien: daarop wordt elke dag de datum in bloemen weergegeven.
Tegenwoordig is het landgoed, door de aanwezigheid van een reeks monumenten, een herdenkingsplaats voor oud-KNIL-ers, veteranen en nabestaanden van de slachtoffers van de Japanse bezetting in Zuidoost Azië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bij de ingang van het park staat een standbeeld van de oorlogsgod Mars, in 1863 geschonken. Niet ver daar vandaan is het monument ter herdenking van de vrouwen die in Indische gevangenkampen zijn omgekomen. Vlak voor het huis ligt een anker van het schip Waterloo. Dit anker redde het schip toen het in 1827 op weg naar Indië door een storm verrast werd.
Tijdens de WS78 Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem op 21 januari 2006 Daarna liepen we door een buitenwijk van Arnhem met dure huizen en bereikten daarop, op het hoogste punt in de wijk, een groot roestig kunstwerk in de vorm van bladeren. We staken de Schelmse weg over en bereikten daarop Park Rozendaal. Eerst passeerden we een oud toegangshek van kasteel Rosendael en meteen daarop betraden we het park Rosendael via een klaphekje.
We liepen door een bosgedeelte dat bekend staat onder de naam “de Zwarten Bulten”. En hier was het waar Coos 2 herten zag lopen. We kwamen uit op de Koningsweg. Deze zandweg voerde ons fraai over het Rozendaalsche Veld in de richting van een brandtoren. Vervolgens staken we het Rheder en Worth-Reder Veld over en bereikten daarbij een hoogte van 88 meter boven Nieuw Amsterdams Peil (NAP).
We daalden weer af en over de 58 meter hoge Grijze berg werd de soeppost bereikt. Deze lag bij het jachthuis en was in een werkschuur van Natuurmonumenten. De afgelegde afstand bedroeg hier 11,8 kilometer.
Na de soeppost liepen we door het Boersbos. We betraden opnieuw het Rheder en Worth-Reder Veld. We liepen daarbij inmiddels al een tijdlang door het Nationaal Park Veluwezoom.
Tijdens de WS78 Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem op 21 januari 2006 We liepen over de Tunnekesweg, een zandweg, door het Rheder en Worth-Rheder Veld, overgaand in het Worth-Rheder zand. Op een gegeven moment zagen we zo’n 10 fietsers voor ons op het pad stilstaan. Toen wij naderbij kwamen zetten zij zich weer in beweging. Vermoedelijk had de groep, op achterliggers gewacht.
Door het Herikhuizerveld zetten we nu koers naar de Posbank. Op weg hier naar toe kwamen we na een bospassage op een opener gebied dat er werkelijk prachtig uitzag. Het leek op een soort breed dal tussen heuvels in. Zoiets was echt on-Nederlands. Daarop maakten we hier een foto van. Nu was er een dame die wat lang in het beeld bleef staan. Na even wachten besloot ik maar om de foto te maken. Toen ik deze dame later vertelde, dat ik gewoon was om de foto’s ook op internet te plaatsen, maakte zij later ook foto’s waar ikzelf opstond. Ze stuurde mij ’s-avonds nog enige foto’s op. Deze- en andere eigen foto’s zijn te bezichtigen door boven in dit verslag op de foto-button te klikken.
Vlak voor het hoogste punt op de Posbank wierpen we nog een blik op het gelijknamige restaurant, dat mede opviel door de talrijke grote ramen die dit gebouw heeft. De beroemde zitbank viel nu niet op omdat er wandelaars waren die hierop uitrusten. En de beroemde zitbank was bijzonder vanwege inscripties op de binnenzijde van de rugleuning.
Tijdens de WS78 Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem op 21 januari 2006 Er was hier een wandelaar die tegen Coos zei dat hij een foto van haar op internet had gezien met de WS78 tocht vanuit Dordrecht op 7 januari 2006. Coos reageerde wat lauw met "O, dat kan misschien wel". Daarop zei de wandelaar tegen Coos "als je de foto wilt zien moet je eens op de website van Henri Floor kijken." Coos antwoordde toen met "O, dat is mijn man".
Daarna daalden we van de Posbank af. Daarbij hadden we talrijke fraaie vergezichten. We bereikten opnieuw het Herikhuizerveld. Over de Schietbergseweg zetten we koers naar de Schietberg. We staken de Zutphense Straatweg en de spoorlijn Arnhem-Zutphen (weer) over. In het centrum van Rheden was de grote rust in Partycentrum Ons Huis. De fraaie oude gevel werd op de (on)gevoelige digitale plaat vastgelegd. We verlieten de rust bijna even snel als dat we er binnenkwamen. Het was er donker en er hing een sigarettengeur, erg tegenstrijdig met de natuur waar we zolang door hadden gelopen. We hadden gelezen dat de route over het perron van station Rheden zou komen. Daar bleek een bankje lekker uit de wind te staan. We profiteerden hier bovendien van de spaarzame zonnestralen. Wel werden we hier enigszins gestoord door een glazenwasser, die ook zijn werk natuurlijk moest doen. Maar gedurende de tijd dat wij er zaten hoefden we niet op te staan. Verschillende wandelaars die ons hier passeerden zeiden zoiets in de trend van “jullie gaan zeker met de trein terug, hè”, waarop wij antwoorden met “jaha, willen jullie ons afmelden”?
We verlieten Rheden weer en liepen weer naar bosgebied. We kwamen langs een huis waar aan de buitenmuur een schotelantenne geplaatst was. Deze schotelantenne viel dichtbij op doordat deze geverfd was met het motief van bakstenen, vrijwel dezelfde kleur en afbeelding van de muur waartegen de schotelantenne bevestigd was.
Over een soort holleweg betraden we weer bosgebied. We kregen zicht op een groot grasveld met aan het eind een grote zwarte schuur met daarnaast een schaapskooi. Later bleek dat we vlak langs die schaapskooi zouden lopen. Ons pad steeg weer eens. Nu zelfs naar het hoogste punt van de wandeling, namelijk de 106 meter hoge Zijpenberg. Verderop kwamen we op korte afstand langs de 98 meter hoge Emma piramide. De vorige keer dat we met WS78 op korte afstand langs de Emma piramide liepen was op 9 november 1996. Toen startten we vanuit Rheden.
We betraden een ruiterpad waar net 2 ruiters (amazones) aankwamen. We kwamen bij een paar piknikbanken en we besloten hier een rustpauze in te lassen. Daarop passeerden een dame die de maandag daarop Sara zou zien. We hadden een brief voor haar bij ons en ze was hierover bijzonder verrast. Hierna was een parkoerswijziging. De officiële route liep hier over een smal pad. Doordat hier talrijke takken waren gekapt was het smalle pad nu onder die dennentakken verdwenen. We kwamen uit op de Boerenallee. Deze voerde nog langs een begraafplaats en verder door naar kasteel Rosendael en het plaatsje Rozendaal voor de koffiepost. Naast de koffiepost lag het oude gemeentehuis. Rozendaal heeft trouwens een beschermd dorpsgezicht. Tijdens de WS78 Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem op 21 januari 2006
De gemeente Rozendaal, gelegen ten noordoosten van Arnhem aan de rand van de Zuid-Veluwe, is ontstaan uit de Heerlijkheid Rosendael. Het Kasteel Rosendael, oorspronkelijk gebouwd in de 14e eeuw en sindsdien diverse malen verbouwd, is achtereenvolgens bezit geweest van de Hertogen van Gelre, de Van Arnhems, de Torcks en de Van Pallandts. In 1978 zijn het Park en Kasteel overgegaan naar Het Geldersch Landschap, resp. de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen. Een grondige restauratie volgde in de jaren 1980-1990. Thans zijn zowel kasteel als park opengesteld voor het publiek (gedurende de zomermaanden). Het grondgebied van Rozendaal is lange jaren bewoond geweest door hen die op enigerlei wijze in relatie stonden tot het kasteel: jachtopzieners, tuinlieden etc. Ook bestond er enige nijverheid in de vorm van enkele papiermolens langs de Rozendaalse beek. De laatste is door oorlogsgeweld verdwenen.
Helaas regende het nabij kasteel Rosendael, waardoor niet alle mooie foto´s gemaakt konden worden. Collega wandelfotografen waren gelukkiger en konden hier wel mooie plaatjes schieten. Na de koffiepost liepen we opnieuw naar en langs kasteel Rosendael. Langs een hekwerk om kasteel Rosendael liepen we door bosgebied Delhuijzen naar de A50-snelweg. Daarop werd bosgebied Koningsheide bereikt. Vlak voor de fruitpost kwamen we nog langs het monument voor “het overleden onbekende kind in de hele wereld”.
Het Internationaal Monument voor het Onbekende Kind werd op 26 september 2004 onthuld door Irene van Lippe-Biesterveld en Herman van Veen, de initiator van het monument. Dit monument ligt op het Nationaal Verstrooiterrein Delhuyzen bij Arnhem. Het bestaat uit een levenscirkel in de vorm van een medicijnwiel dat in allerlei culturen over de hele wereld als symbool voor heelheid wordt gebruikt. Doel van een medicijnwiel is het herstellen van de harmonie van de wereld. Alles staat met elkaar in verbinding en beïnvloedt elkaar. Daarbij wordt uitgegaan van de vier elementen, de vier windstreken, de vier dagritmes en de vier seizoenen. Als uitgangspunt voor het monument is gekozen voor de Indiaanse levensvisie, waarbij 36 stenen worden gelegd. De stenen liggen volgens een bepaald patroon en hebben allemaal hun eigen symboliek. Het kunstwerk heeft een doorsnede van 1.20 meter met een roos als kern gemaakt door kunstenares Cobi van de Kuit.
Het monument is een plek ter herinnering aan vele kinderen die door verkeersongevallen, oorlogen, honger, ziektes, pech of duizenden andere redenen geen langer leven gegund was. Het is een initiatief van de stichting Roos; een stichting die in 1999 is opgericht door Herman van Veen met als doelstelling het bieden van troost aan ouders, broertjes, zusjes, vriendjes en vriendinnetjes.
Tijdens de WS78 Klim naar de Posbank tocht vanuit Arnhem op 21 januari 2006 Toen we op de fruitpost hoorden dat veel wandelaars hier geen of een halve appel hadden genomen, vroegen wij om een tweede appel. Later, bij de finish, werden er nog overgebleven appels uitgedeeld. We volgden nu een wat minder mooi traject, hoewel het eerste stuk wel autovrij was. We liepen namelijk door tunnels en onder viaducten door nabij knooppunt Waterberg van de A50- en A12-snelwegen.
Verder liepen we langs de N785. Volgens ons was dit voorheen de N50. Door de wijk Geitenkamp kwamen we langs een grote kerk. Hier kwam de achterste parkoersbewaker naar ons toegereden op zijn fiets en zei, dat hij de eer had om de laatste wandelaars te mogen begeleiden naar de finish. Na een km maakten we de opmerking dat er volgens ons nog twee wandelaars achter ons liepen. Daarop reed hij naar hen toe. Hij trof ze bij de pijlophalers waarop hij naar ons terugreed en ons verder naar de finish vergezelde.
Rond 6 uur kwamen we de parkoersuitzetter tegen en complimenteerde hem met het mooie parkoers. Later bij de finish kwam de voorzitter naar ons toe en zei tegen ons dat hij gehoord had dat wij uitgevallen waren. We speelden het spel mee en zeiden, ja 500 meter voor de finish zijn we uitgevallen omdat het toen 6 uur was. En als je niet voor zes uur binnen bent, ben je uitgevallen.
Het was een bijzonder mooie tocht geworden. Het was overwegend droog geweest. ’s-Ochtends had het na 10 uur een kwartier geregend. Daarna was het wat opgeklaard en zagen we nog verschillende keren de zon. ’s-Middags regende het na 4 uur af en toe wat. Maar niet zo veel om de regenkleding aan te doen. Het IVV-nummer was 11416.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg