Apeldoornse Vierdaagse, vierde wandeldag, vrijdag 15 juli 2005

Op vrijdag 15 juli 2005 was om 6.00 uur de start van de laatste dag van de wandelvierdaagse van de 40 en 50 km. De rij wandelaars bij de start was nu niet zo lang. Dit omdat niet iedereen er aan gedacht had dat de laatste dag de start een half uur eerder was. Wij startten nu om 6.10 uur.
We verlieten de start in zuidelijke richting. Over de Ordermolenweg liepen we naar de spoorlijn Apeldoorn-Amersfoort. Daarna liepen we langs sprengen. Verderop staken we de A1-snelweg over. We liepen even door een bosgebiedje om vervolgens de Otterlose weg over te steken. Daarna liepen we de Hoenderloose weg op en liepen om gebouw Caesarea heen.

Het huis Caesarea wer van 1918 tot 1923 gebouwd door de weldoener Frits Caesar. Het gebouw Caesarea is nu in gebruik door het Medisch Kinderhuis De Kubus.

Daarop werd op 6,8 km de eerste verzorgingspost bereikt. Na deze verzorgingspost bestegen we de Bakenberg met op de top een privé begraafplaats. Hier ligt het graf van boer De Vries met zijn vrouw. Van het graf zelf was niets meer te zien door bomen, struiken en overwoekerd gras.

Iets over een illegaal graf.
(bron: Om de Kei nummer: 77. Uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad De Bron van woensdag 9 april 1997, 34e jaargang nummer 7)
Iedereen, die overlijdt, heeft een verleden. Maar het verhaal van een boer met een historisch verleden en die is begraven in de buurt van Het Leesten, is u waarschijnlijk niet ontgaan. Dit feit werd als een toeristische bijzonderheid van Ugchelen beschreven. Dat soort toerisme werd zowel door de verslaggever van dit artikel, als door enkele zondagse wandelaars bedreven.
Aan deze bijzonderheid kan ik dan niet voorbijgaan. Er zijn altijd mensen, die zich interesseren voor bepaalde feiten uit de historie, die herkenbaar zijn aan vormen van graven. Denkt u maar eens aan de grafheuvel bij Bruggelen. Of iets dergelijks, maar van deze tijd, de natuurbegraafplaats in Assel. Nu kan men zich een wandeling over de begraafplaats Heidehof veroorloven, maar een uitzonderlijk graf, waar het een of ander over te vertellen valt, is toch wel wat anders. Deze zaken zouden in de onlangs vernieuwde wandel- en fietsroutes van Ugchelen kunnen worden opgenomen. Of in de routebeschrijving van de Apeldoornse vierdaagse. Zo zou je ook in de route kunnen beschrijven, dat je een grote kans maakt om een wit konijn in het wild tegen te komen in de buurt van de Batenberg, maar dat is geen zekerheid. In ieder geval voor de wandelaar, die niet zo'n scherpe opmerker is. Van een grafheuvel weet je zeker, dat het er is. Het is bepalend vanwege de geringe beweeglijkheid.
Dan moet misschien als bijzonderheid worden vermeld, dat er vroeger dit of dat is geweest. Een duidelijk herkenbaar graf(-heuvel) is meer plaatsbepalend. Alhoewel ik nu misschien wel heel voorbarig dit markante verhaal aan het vertellen ben. Want de gemeente Apeldoorn zit met de figuur van boer De Vries in zijn maag. Deze opposant heeft bij zijn begrafenis een precedent geschapen; hij ligt namelijk buiten het hek van Heidehof en dat schijnt niet te mogen. Daar komt natuurlijk bij, dat er vragen rijzen over de figuur, die daar begraven ligt en dat is geen Apeldoorn-promotie verhaal. Zo zie ik in gedachten elders ook grafheuvels verrijzen. Dat zouden echt markante punten zijn. Wat zouden we de geïnteresseerde wandelaar hierbij moeten mededelen? Iets over de tegenstrijdigheid, waarmee de gemeente Apeldoorn handelt? Over het tegen de regels in handhaven van een tehuis, waar bijna alle omwonenden tegen hebben geageerd? Of over de belofte, die de gemeente deed aan bewoners van aanleunwoningen bij een verzorgingshuis, waar maar steeds niet tegen aangeleund kon worden?
Dit overdenkende, kan volgens mij bij het graf van boer De Vries rustig en vredig de uitzonderlijke vermelding van zijn verleden worden opgenomen in de fietsroute.

Verderop passeerden we het ven Salamandergat. Omringende bomen weerspiegelden zich hier fraai in, maar we hadden geen zin om het fototoestel uit onze rugzak tevoorschijn te halen.
Na de Leesterheide kwamen we bij wildkijkscherm Het Heitje. Onwillekeurig liepen we er naartoe omdat het maar 40 meter van de route aflag. We zagen natuurlijk de aangekondigde reeën, herten en wilde zwijnen niet, omdat voorgaande wandelaars daar teveel lawaai hadden gemaakt.
Op 17,9 km werd Vakantieoord Het Lierderholt bereikt. Hier was een rustpost in de Lierderhoeve. Naast het vakantieoord ligt de alcoholvrije camping 't Spoek. Hier hadden wij een huisje gehuurd en hier hadden we een rust in ons vakantiehuisje. We lieten ons de yoghurt goed smaken.

Camping ’t Spoek is een alcoholvrij vakantieoord gelegen in de schitterende bossen even buiten het plaatsje Beekbergen (Gelderland).
In 1933 werd het terrein aan de Spoekweg door de Algemene Geheelonthouders bond aangekocht. Het was toen een ruige heidevlakte met hier en daar een dennenboompje. Eind jaren veertig zijn een groot aantal vrijwilligers aan de slag gegaan met het bouwen van een kantine, toiletgebouwen en een beheerderwoning. Ook deed toen de stacaravan zijn intrede, maar ook de trekkersvelden zijn gebleven zodat onze tijdelijke gasten van onze diensten en vooral van de rust kunnen blijven genieten.
U ziet, ’t Spoek probeert mee te gaan met de ontwikkelingen die zich voordoen binnen het kampeer- en recreatie gebeuren. Wat niet veranderd is, is ons principe ”NIET SCHENKEN en NIET DRINKEN” van alcoholische dranken.
Door de jaren heen hebben wij veel gasten ontvangen die geen geheelonthouder zijn. Ook zij waarderen de prettige en rustige sfeer die uitgaat van een alcoholvrije omgeving.

Na een rust van een half uur liepen we verder en dwaalden nu door het Lierderbosch en de bossen Varenna. Bij heidegebied Schenkenshul staken we de Miggelenbergweg over. We bleven maar door de bossen lopen, waarbij ruiterpaden niet gemeden werd. En het parkoers dus flink zwaar was. We kwamen uit bij Hoenderloo 't Wezeveld. Dit is een instituut voor jongerenhulp. We liepen over hun terrein naar het centrum van Hoenderloo. De afgelegde afstand bedroeg hier 24,6 km. Bij de muziektent in Hoenderloo verzorgde de fanfare “Muziekvrienden” uit Boekel een feestconcert. Wij hoorden alleen het laatste nummer omdat we om 11.50 uur arriveerden en ze tot 12.00 uur zouden spelen. Na een rust van een half uur vervolgden we ons pad.

Hoenderloo is een jong dorp met een opmerkelijke geschiedenis. Ruim 150 jaar geleden vestigden de eerste inwoners zich in hun plaggenhutten op een plek in het huidige Park de Hoge Veluwe (nabij de Koperen Kop). Het waren o.a. stropers, bosarbeiders en plaggenstekers die uit Arnhem waren weggevlucht. Er ontstond een kleine huttenkolonie in het niemandsland tussen vier toenmalige marken.
De armoedigheid van de nederzetting trok de aandacht van ds. Heldring, die zich inzette voor de leefsituatie van de Hoenderlooërs. Niet alleen verzekerde hij het dorp van drinkbaar water door het slaan van een waterput (1844), maar ook een openbare school (1846) en de Heldringkerk waren het resultaat van zijn inspanningen. Rond 1850 werd ook het gesticht voor verwaarloosde jongens gebouwd dat zich ontwikkelde tot de “Hoenderloo Groep”.
Tegenwoordig is Hoenderloo een vriendelijk dorp in het hart van de Veluwe. Het wordt omringd door uitgestrekte bossen en natuurschoon: Park de Hoge Veluwe, Het Hoenderloose bos, het Spelderholt, Het Lierderbos, Varenna en het Deelerwoud. Het is samen met Uddel en Otterlo één van de authentieke dorpen op de Veluwe.
Wat meteen in het oog springt is de combinatie van rustige woonstraatjes met een groot aantal recreatieve voorzieningen in en om het dorp. Er zijn veel hotels, recreatieparken en campings. In de winter is Hoenderloo een rustig streekdorp terwijl er in de zomer bijna vijf keer zoveel mensen verblijven. Dat komt door de vele dag- en verblijfsrecreanten die aangetrokken worden door de kwaliteiten van Hoenderloo en haar omgeving.

Wetenswaardigheden over Apeldoorn en omgeving:
In 1913 werd in Apeldoorn een 'arbeidersvoetbalclub' opgericht met de naam: 'Apeldoornse Geheel Onthouders Voetbal Vereniging', AGOVV. Toen de idealen niet meer zo aanspraken, zat men met de naam in de maag. Een bestuurslid kwam op het idee een andere betekenis aan de afkorting te geven. Hij bedacht "Alleen Gestaag Oefenen Voert Verder', Desnoods met alcohol!
Bijzondere bomen - Wat zijn bijzondere bomen: Apeldoorn is een gemeente met veel bomen. De gemeente beheert, buiten de bomen in bossen, meer dan 50.000 straat- en parkbomen. Daarnaast staan veel mooie bomen in tuinen. Onder deze bomen bevinden zich heel wat bijzondere exemplaren. Op de lijst van bijzondere bomen staan 5.000 bomen vermeld. Een boom staat op deze lijst als hij tenminste een leeftijd heeft van 50 jaar, gezond is en ruimtelijk belangrijk is, een monumentale waarde heeft of van ecologische betekenis is.
Hoe worden bijzondere bomen beschermd? De kapverordening is het belangrijkste instrument voor het behoud en de bescherming van bomen. De kapverordening verbiedt het ernstig beschadigen van bomen of het vellen zonder vergunning. Een aanvraag voor een vergunning voor het kappen van een bijzondere boom zal heel kritisch worden bekeken. Wanneer de gemeente van plan is een kapvergunning voor een bijzondere boom te geven, wordt dit voornemen gepubliceerd in de krant. Mensen die er niet mee eens zijn kunnen bezwaar maken tegen het voornemen. Pas daarna beslist het college van burgemeester en wethouders of de vergunning wel of niet verleend zal worden. Ook met behulp van het bestemmingsplan, landschapsbeleidsplannen en de monumentenlijst beschermt Apeldoorn haar bijzondere bomen.
De zorg voor bomen: bomen zijn een kostbaar bezit en vragen daarom extra aandacht, zorg en deskundigheid. Daarom stelde de gemeente Apeldoorn een brochure samen waarin meer wordt verteld over situaties waarin het voortbestaan van bomen in gevaar wordt gebracht: verharding rond een boom, kabels en leidingen, bouwwerkzaamheden, ondeskundig snoeien en verarming van de bodem. De brochure heet 'De zorg voor bomen'.
De gemeente Apeldoorn wordt gevormd door de plaatsen Apeldoorn, Beekbergen, Hoenderloo, Hoog Soeren, een gedeelte van Klarenbeek, Radio Kootwijk, Lieren, Loenen, Nieuw Milligen, Oosterhuizen, Uddel, Wenum en Wiesel.

Henri Floor & Coos Verburg