Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's van de WS78 tocht te Nunspeet Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten De Wilde Zwijnentocht met WS78 vanuit Nunspeet

Wandelplaatje van de 40 km lange wandeltocht De wilde zwijnentocht met WS78 vanuit Nunspeet Op zaterdag 29 januari 2005 organiseerde WS78 een wandeltocht van 40 km vanuit Nunspeet. Om 8.50 uur werd al gestart vanuit Zalencentrum De Pineta vanwege de drukte. Via de achteruitgang van het “De Pineta” terrein werd al meteen het heuvelachtige Hendrikbos betreden. Een smal bospad na 300 meter zorgde voor filevorming.
Nunspeet is een aantrekkelijke gemeente op de Noordwest-Veluwe, met ruim 26.000 inwoners. De totale oppervlakte van de gemeente is ruim 12.800 ha. waarvan meer dan 8.000 ha. uit bossen, heide en zandverstuivingen bestaat. De gemeente bestaat uit vier dorpen: Nunspeet Elspeet, Hulshorst en Vierhouten. Prachtige boerderijen en oude klederdrachten herinneren aan de tijd dat Nunspeet een echt boerendorp was. Inmiddels vormen ook het toerisme en het bedrijfsleven belangrijke bronnen van werkgelegenheid. Enkele bekende terreinen zijn het Renteloos Voorschotbos, het Belvédèrebos, de Elspeetsche en Westeindsche heide, de Schotkamp, Mosterdveen en het landgoed Hulshorst.
De eerste 3 km van de tocht voerde tussen de spoorlijn en de A28-snelweg (Amersfoort-Zwolle). Bij het viaduct Brandsweg staken we de snelweg over. Nu dwaalden we een tijdlang door het Willemsbos.
Het had de voorgaande week gesneeuwd. De meeste sneeuw was nu wel verdwenen. Maar we zagen aanvankelijk enkele plekjes waar nog wat sneeuw lag. Later in het parkoers lag er op sommige zandpaden ook nog restanten sneeuw waarbij we zelfs moesten oppassen om niet uit te glijden. We passeerden een bordje “Gemeentebos Nunspeet”.
Op 11 km werd de soeppost bereikt te Vierhouten. 50 meter voor de soeppost stond een bankje. Bij de soeppost stonden geen bankjes. Toen we onze soep hadden opgedronken liepen we 50 meter terug naar voornoemd bankje en begonnen aan een gedeelte van ons meegebracht lunchpakket.
Het dorp Vierhouten heeft een vrij constant aantal van ongeveer 750 inwoners. Het aantal inwoners is gedurende de zomermaanden overigens een veelvoud. Rondom Vierhouten liggen vele recreatieve bedrijven waar toeristen vertoeven die van natuur en rust willen genieten.
Na de soeppost verlieten we Vierhouten door camping- en bungalowpark De Paasheuvel. Nu betraden we de Elspeetse heide. Hier liepen we maar liefst 4 km overheen. In het begin van de Elspeetse heide lieten we twee heuvels links liggen. We dachten bij onszelf dat dit twee gemiste kansen waren. Later bleek dat we langs de andere kant van de heide, de oostelijke kant, zouden teruglopen. En dan is het niet gebruikelijk voor de achterop komende wandelaars om te zien dat we daar weer terug zouden lopen.
We werden ingehaald door een parkoersbewaker op de fiets die tevens bestuurslid is. Toen hij ons net gepasseerd was remde hij omdat hij nog iets met ons te bespreken had. Voor de grap zeiden we tegen hem dat zijn remlichten het niet deden.
Naarmate we op de Elspeetse heide verder liepen werd op de achtergrond steeds duidelijker en hoorbaarder het geluid van schietoefeningen. Uiteindelijk bleek dat we pal langs het Nationaal Jachtschietcentrum Berkenhorst kwamen. Dit gedeelte had wat ons betreft er uitgelaten kunnen worden. Maar toen de tocht werd uitgezet werd er waarschijnlijk niet geschoten, waardoor dit toen niet opviel.
Dit is het wapen van Nunspeet. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag
Nationaal Jachtschietcentrum Berkenhorst
Berkenhorst is een door de Nederlandse Bond van Schietbaanhouders erkende opleidingsbaan. Voor aankomende jagers is er de opleiding voor het onderdeel kogelschieten van het jachtexamen en voor sportschutters is er begeleiding in alle diciplines. Sommige leden van de Berkenhorst schieten alleen voor hun plezier, anderen ook in competitieverband. Daarom zijn er voor elke schietdicipline verschillende wedstrijden per jaar.
Over de heide dwaalt dagelijks een herder met zijn kudde van zo’n 200 schapen. Kort voor de grote rust in Elspeet kwamen we langs een grote schaapskooi. Voor de inrit stond een grote baal met hooi. We zagen dat een bovendeur van de schaapskooi openstond. We keken naar binnen en zagen hier die 200 schapen. Er lagen opvallend veel lammetjes bij de schapen. De schapen lagen er vermoedelijk maar net in, want van Coos hoorde ik dat zij de schaapskudde nog buiten op de weg had gezien. Bovendien zagen we enkele dagen later op een website foto’s van een wandelaar die de schapen ook buiten op straat had gefotografeerd met een herderin.
Elspeet is eigenlijk een 'dorp tussen hekken'. Vanuit de meeste richtingen kan men Elspeet binnenkomen over een wildrooster in de weg. Die roosters liggen in een stelsel van hekken dat ervoor zorgt dat het wild in het bos en uit het agrarisch gebied blijft. Want er zit heel wat wild in de bossen, herten reeën en wilde zwijnen. Het vormt een attractie voor veel bezoekers, al zullen relatief weinigen het geluk hebben ooit wild in levende lijve te zien. Wat wel in Elspeet bewonderd kan worden is de schaapskudde van herder Cos Mouw.
Op 20½ km was de grote rust in restaurant “Het Vergulde Hert” te Elspeet. Na de rust verlieten we Elspeet weer en door het Elspeterbos bereikten we opnieuw de Elspeetse Heide. Hier liepen we opnieuw 4 km overheen. Liepen we op de heenweg aan de westelijke kant van de heide. Nu volgden we de oostelijke kant van de heide. Nu bestegen we wel een paar heuvels. We passeerden een gereconstrueerde dwarsdoorsnede van een grafheuvel. Over dezelfde weg bij de camping- en bungalowpark De Paasheuvel bereikten we Vierhouten weer.
station te Nunspeet Op 29 km was hier de koffiepost. Deze was gelegen in een boerderij aan de buitenrand van Vierhouten. Hier troffen we een pijlophaler buiten dienst. Er waren deze dag zoveel wandelaars die zich hadden gemeld om pijlen op te halen dat deze wandelaar niet ook nog hoefde mee te helpen.
Voorbij de koffiepost troffen we één van de parkoers-architecten op de fiets. We bedankten hem alvast voor de fraaie tocht. Hier kwam even later ook de eerder genoemde pijlophaler buitendienst aan. Hij meldde, dat de officiele pijlophalers de koffiepost hadden bereikt. Dat betekende dus, dat we ver achterin de groep liepen. We liepen snel verder en betraden het Renteloos Voorschotbosch.
We kwamen opnieuw bij een mooi natuurgebied. Een bankje op een heuveltje verleidde ons en we begonnen aan onze laatste boterhammen. Bij de eerste paar happen kwamen vier honden aangesneld, die kennelijk ook trek hadden. Snel stopten we de boterhammen in de rugzak en wachtten totdat ook de baasjes van de honden verdwenen waren. Bij de tweede boterham kwam een groepje wandelaars aangelopen, die de pijlophalers bleken te zijn. Ze liepen ons zelfs voorbij. Eén van de pijlophalers kende mij goed en ik wist dat hij één van de twee parkoersuitzetters was. Snel pakten we onze rugzak in. We hadden namelijk ook onze regenbroek uit de rugzak gehaald om zodoende droog op de vochtige bank te kunnen zitten.
We liepen langs de droogstaande Waschkolk. Hier net voorbij, ongeveer 300 meter voorbij het bankje waar wij zaten, stond opnieuw een bankje en hier zat een andere wandelaar. Wij herkenden in hem een 70 jarige wandelaar uit IJmuiden. Hij vroeg ons of we niet een proces baal tegen de pijlophalers konden opmaken omdat de pijlophalers wilden dat hij verder liep en hij wilde nog 5 minuten rusten. Wij konden dat niet doen en er waren ook geen ambtenaren op dat moment aanwezig om dat te kunnen doen. We maakten van de gelegenheid gebruik om de rode lantaarn hier over te dragen.
Op 35½ km werd de fruitpost bereikt. Hier zaten nog meedere wandelaars. Snel pakten we de appel en wandelden verder. Want om de pijlophalers op de hielen te hebben is niets voor ons. We liepen naar de A28–snelweg en staken deze over via het Viaduct Vennepad. Even na half zes werd de finish bereikt na 8 ¾ uur lopen.
Hier regelden we nog de herinnering voor deze tochten. Afhankelijk van het aantal malen dat je deze tochten van WS78 loopt, des te hoger en fraaier wordt de herinnering , als je tenminste met herinnering loopt. Wij lopen tegenwoordig meestal zonder beloning en ook dit seizoen hadden we zonder herinnering ingeschreven. Nu viel het ons op dat de herinnering dit jaar voor ons wel weer de moeite waard was. Het stelt een wandelaar met rugzak voor. De herinnering wordt zowel met een man- als een vrouw-afbeelding uitgevoerd. Wij hadden voor beiden belangstelling. En omdat we met z’n tweeën zijn konden we dit ook zo naar wens regelen.
De totale afstand bedroeg 40,140 km. De temperatuur lag de gehele dag rond het vriespunt. Er waren 402 deelnemers. Dit jaar viel deze tocht samen met de Bosse honderd. Een flink aantal van de deelnemers aan de Bosse honderd zijn ook WS78 wandelaar. Hierdoor liep WS78 dit keer een aantal deelnemers mis.
Het IVV nummer was 11649
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg