Vorig verslag Volgend verslag Terug naar het overzicht van de vakantieverslagen Terug naar het overzicht van de vakantieverslagen van de Westweg Terug naar de homepage van Henri Floor Europäischer Fernwanderweg E1

datum dinsdag 24 augustus 2004
traject Herrenwies Jugendherberge - Herrenwieser-Sattel - Sand-Hundseck - Hochkopf - Untertmatt - Mummelsee- Hornisgrinde.
afstand 17 (11+6) km
hoogten 750 - 1163 meter
Topographische Karte(n)
1:25 000 Normalausgabe
7315 Bühlertal, 7316 Forbach, 7415 Seebach.
wandeltijd 4¾ uur
weer regenachtig; een tijdlang in regenkleding gelopen
temperatuur 15°
overnachtingadres Berghotel Mummelsee, Schwarzwaldhochstraße, 77889 Seebach, ( 07842-99286.
Overnachtingprijs € 84 per nacht

Toen we van de Franz-Köbele jeugdherberg vertrokken, regende het Licht. We deden ons hoedje op dat in princiepe alleen voor de zon is, maar ook veel regendruppels kan opvangen. Langs de L83-verkeersweg liepen we naar het centrum van Herrenwies.
Over dezelfde weg als de vorige dag liepen we tot vlak voor het Herrenwiesersattel terug. Toen we weer op de officiele route zaten, kwamen we spoedig langs het Naturfreundehaus Badener Höhe. Over een brede grintweg daalden we af naar Sand. Vlak voor Sand kwamen we langs de Bergwaldhütte, waar we ook hadden kunnen overnachten. Achteraf gezien was dit gunstiger geweest. Even buiten Sand trokken we de regenkleding aan.
Het begon wat harder te regenen. In Hundseck orienteerden we ons goed welke weg we moesten vervolgen. Vanwege de regen namen we niet de officiele route, maar de zogenaamde regenroute. Over de oude Mannheimerweg vervolgden we onze weg. Deze was gemarkeerd met een rode ruit op witte achtergrond voor fietsers.
Vlak voor Unterstmatt, onder de Hochkopf, kwamen we langs het Hochkopfhaus, waar ook overnachtingmogelijkheid was. In Unterstmatt dronken we koffie in Gasthaus Große Tanne, Unterstmatt 1, 77815 Bühl, tel. 07226-254. We verlieten Unterstmatt in de regen en liepen langs de Muhrkopf (1003m).
We sloegen van de officiele route af en volgden een grintweg die eindigde op een asfaltweg. Volgens de kaart was deze asfaltweg een doodlopende weg naar boven. We troffen hier dan ook welgeteld 1 auto. Op een zijweg lagen wat grote platte stenen langs de kant van de weg. Mede omdat we niet de officiele route liepen, waren hier geen bankjes langs de kant om op te zitten. En we hadden nu toch wel een grote trek gekregen, We nuttigden dan ook hier onze lunch. Hier aten we onze laatste meegebrachte Hollandse muesli-sneden brood.
Verder liepen we over de flanken van de Hornisgrinde naar Berghotel Mummelsee aan het gelijknamige meer. We betrokken rond half drie onze kamer, rusten wat en douchten. Tegen 4 uur begon het op te klaren en liepen over een asfaltweg de berg Hornisgrinde op. We kwamen eerst bij een oude uitkijktoren, die gerenoveerd werd en in 2005 zou worden opgeleverd. Van hier maakten we nog een foto op het Rijndal. De rivier de Rijn schitterde in het zonlicht. Daarna liepen we door naar het hoogste punt van de Hornisgrinde op 1163 meter hoogte. Hier stond een uitkijktoren, die Coos beklom. Hier vandaan had je een wijds uitzicht. Coos maakte hier nog twee foto’s.
We liepen weer terug naar ons overnachtingsadres en keken wat rond in de naburige kiosk, die ook naast een grote parkeerplaats was gelegen. We zagen hier nog twee Nederlandse auto’s staan. Bij het hotel stond een beschilderd bord met twee openingen waar gezichten in pasten. Op deze manier werd door iemand een foto van ons gemaakt. Van het hotel maakten we nog een foto .
’s-Avonds spraken we nog een echtpaar die de Westweg liepen en deze dag in Forbach waren begonnen. We waren hen al tegengekomen bij onze middagwandeling de Hornsgrinde op, maar toen redeneerden we dat we hen ’s-avonds wel zouden spreken. Van hen hoorden we, dat drie andere mensen, die ook bij ons in de buurt zaten met het diner, ook de Westweg liepen. Zij waren wat ouder dan wij en hadden dit niet zo gauw van hen verwacht. Zij liepen het traject echter zonder bagage. En dat gaat natuurlijk gemakkelijker.
naar de top van deze pagina

Henri Floor