|
|
|
|
21e Internationale Kempische Wandeldagen 2004 |
De OLAT organiseerde van 6 t/m 8 augustus 2004 voor de 21e keer de Kempische Wandeldagen.
Op zondag 8 augustus 2004 was alweer de laatste dag van deze driedaagse. We verlieten de start in westelijke richting. Door de wijk Hulst kwamen we in het gebied dat bekend staat als Zes Gehuchten. Tegenwoordig worden er in dit deel van de gemeente Geldrop huizen gebouwd.
Op 1 mei 1921 werd Zesgehuchten door Geldrop geannexeerd. Twee heel verschillende dorpen werden verenigd tot één gemeente. Het gemeentehuis van Zesgehuchten (tegenover de kerk) werd na de annexatie overbodig en het werd voor f 3000,- verkocht aan de heer Janus Geeven, die naast het gemeentehuis een café had. Zesgehuchten is, zoals de naam al zegt, de verzamelnaam van de zes gehuchten waaruit deze vroegere gemeente is opgebouwd. Maar welke zijn die gehuchten nu precies? En waar komen hun namen vandaan? Zesgehuchten hoorde bij de heerlijkheid Heeze, Leende en Zesgehuchten en bestond uit Gijzenrooi, Genoenhuis, Hulst, Hoog Geldrop, 't Hout en Riel. Papenvoort, dat bij de eerder genoemde Papenvoortsche Heide ligt, was een buurtschap van Hulst. Het gehucht Riel lag vroeger in een bosrijke omgeving. De naam komt van Rielle of Rietlo en "lo" betekent open plek in het bos. De naam 't Hout duidt eveneens op bos, terwijl het woord "rooi" in Gijzenrooi ons vertelt dat het bos van Gijsbrecht werd ontgonnen. Hulst dankt zijn naam aan een plant, die daar veel voorkwam. Hoog Geldrop duidt op een hoger gelegen plaats in het landschap. Verschillende straatnamen verklappen iets over hoe het er in Zesgehuchten in vroeger tijd uit moet hebben gezien. Neem de Rielsedijk. Om vanuit het gehucht Riel bij de kerk te komen, moest men dwars over de Rielsche Heide, een gebied rijk aan vennen en moerassig bos. (Het enig overgebleven moerassige gebied is de Zegge.)
Wie een beetje netjes voor meneer pastoor wilde verschijnen, nam het opgehoogde pad, later de Rielsedijk genoemd. Iets verder op lag (en ligt) Papenvoort, dat zijn naam ontleende aan de doorwaadbare plaats (voort) in de beek ter plaatse, waar de priesters (of papen) plachtten over te steken. Wie van de andere kant van de kerk kwam moest een goed voerman zijn, want daar moest men door een modderige landweg de Diepe Vaart. De bewoners van Hoog Geldrop zaten hoog en droog, vooral dankzij de afwatering van de Beekloop. De aanleg van de spoorlijn sneed Zesgehuchten in tweeën. Nog steeds is het spoor een barrière tussen Zesgehuchten en het centrum van Geldrop. Omdat er een oversteek over het Eindhovens kanaal gemaakt moest worden, werd de spoorlijn verhoogd aangelegd.
Na buurtschap Genoenhuis bereikten we de eerste wagenrust. We staken de A67-snelweg over en kwamen daarop vlakbij buurtschap Achtereind. Bij de Vorstervoortse Hoeve verlieten we de asfaltweg weer en dwaalden verder over zandwegen en -paden.
In de omgeving van de Grevenschutven voerde ons pad over een minuscuul-klein pad een heideveld op. We staken de A67-snelweg weer over en daarop werd de tweede verzorgingspost bereikt. Door de bossen en over heidevelden dwaalden we in de richting van Heeze.
Daarbij kwamen we eerst nog door buurtschap Muggenberg. In het centrum van Heeze was het weer loei-heet. We vonden in een parkje een bankje in de schaduw en hielden hier een rust van een half uur. We zaten hier een grote dip te verwerken, want we vielen hier zelfs enige keren in slaap. Maar door een verkeerde- en ongebruikelijke zithouding schrokken we dan weer wakker.
Bij de officiële rust in Heeze aangekomen in café restaurant De Gouden Leeuw zat "de drankploeg" vrolijk buiten op een overdekt terras. Later hoorden we, onderweg nog, dat een taxi voor hen werd besteld voor half drie.
Elk schaduwplekje dat door huizen werd veroorzaakt, benutten we bij het verlaten van Heeze. We staken de Groote Aa over en sloegen even later van de verkeersweg die naar Sterksel liep af. Door bosgebied liepen we naar kasteel Heeze. We staken de Kleine Dommel over en bereikten daarop het natuurgebied van de Strabrechtse heide. Langs het westelijke gedeelte liepen we naar de laatste wagenrust bij het ANWB-gebouw te Geldrop.
Maar onderweg daarheen hadden we tot twee keer toe een parkoerswijziging. De eerste keer kwam dat vermoedelijk doordat we een traject van een laarzenpad moesten volgen. En door de regen van de voorgaande dag zal dit pad wel onbegaanbaar zijn geworden voor de gewone wandelaar. De tweede parkoerswijziging kwam waarschijnlijk om een gedeelte van het teveel gelopen bij de eerste parkoerswijziging goed te maken.
Na de laatste wagenrust staken we de A67-snelweg over en voerde het parkoers gedeeltelijk nog fraai langs de Kleine Dommel. Daarbij liepen we trajecten van de eerste wandeldag tegengesteld. Het IVV-nummer was 11501.
Tot half twaalf was het lekker wandelweer geweest. Daarna kwam de zon goed door en steeg de temperatuur naar 30 graden. Het GPS-apparaat gaf deze dag een eindstand aan van 35,76 km. Van de 8 uur en 45 minuten dat we onderweg waren geweest bedroeg de rusttijd één uur en driekwartier.
Het was weer een geslaagd driedaags wandelfeest geweest. Als het enigszins kan, zijn we er de komende keer er weer bij. Van 5 t/m 7 augustus 2005 wordt deze driedaagse dan voor de 22e keer georganiseerd. De nieuwe folder is al uit. Wat ons hierin opviel was, dat de prijzen ten opzichte van 2004 met ruim 30% zijn gestegen.
De parkoersbeschrijving van de Kempische wandeldagen behoort in het algemeen tot de beste van de drie- en/of vierdaagse wandeltochten. Vooral de tussenafstanden is heel bijzonder. Jammer was het, dat dit jaar nog al eens wat mankeerde aan de parkoersbeschrijving. Zeker viermaal stond ergens r.a. in plaats van l.a. of omgekeerd.
Verder was de omschrijving vaak aan de korte kant. Heel weinig werd een straatnaam vermeld. Je maakt toch een parkoersbeschrijving voor de wandelaars die in dat gebied niet of niet goed bekend zijn. Eenmaal stond "r.d. bij sirene". Het bleek te gaat om een paal waar wel eens een sirene luidt. Wat ons betreft mag de omschrijving wat uitgebreider, vooral daar waar op de regel anders een deel van de regel wit is.
|
Henri Floor & Coos Verburg |