|
|
|
|
|
21e Internationale Kempische Wandeldagen 2004 |
De OLAT organiseerde van 6 t/m 8 augustus 2004 voor de 21e keer de Kempische Wandeldagen.
Op zaterdag 7 augustus 2004 vervolgden we deze driedaagse. We volgden na de start de Kleine Dommel in tegengestelde richting als de eerste wandeldag. Na het kasteelpark van Geldrop liepen we door een deel van het centrum van Geldrop op korte afstand van de Kleine Dommel. Verderop voerde ons pad over graspaden op korte afstand langs de Kleine Dommel.
Buiten Geldrop staken we de A67-snelweg over en dwaalden over de Braakhuizense Heide. We liepen langs vennen en na een uur lopen werd de eerste wagenrust bereikt. Dit bleek later ook de 3e- en laatste wagenrust te zijn. Bij deze eerste wagenrust ontlaadde zich een eerste regenbui. Toen de regen bijna was opgehouden besloten we verder te lopen. We staken heideveld Rederijk over, maar het bleek toch weer wat harder te gaan regenen, waarop we de paraplu weer tevoorschijn haalden.
Bij de Galgenberg passeerden we het Mosven. Daarna liepen we westelijk langs het grote Beuven. Bij de Hoenderboom uitgekomen, hadden we een rust op een bankje. We haalden een plastik zak uit ons rugzakje en legden deze op de natte bank. Bij de Hoenderbom stonden drie mensen en fietsen. Eén man had een fototoestel met een grote toeter erop, op een statief staan. Deze stond opgesteld in de richting van vennen waar een heleboel vogels waren. We hoorden dat er zwarte ooievaars bij waren.
Na ons pad over de Strabrechtse Heide vervolgden we over de Somerense Heide en kwamen langs het Witven.
De Strabrechtse heide is een natuurreservaat van ruim 1.500 hectare, liggend in de gemeenten Heeze, Geldrop, Mierlo, Someren en Maarheeze. Binnen Geldrop liggen 203 ha. van de heide. De Strabrechtse Heide ontleent haar naam aan het gehucht Strabrecht onder Heeze. “Stra” betekent ontginning aan de weg en Brecht (of Brink) betekent open plek in het bos.
Na de tweede wagenrust kwamen we, op weg naar Lierop, langs het Bontven, het Turkseven en het Meerven-gebied.
We liepen Lierop in en kwamen bij de grote RK-kerk. Indrukwekkend was het grote goudkleurige beeldhouwwerk dat op de top van de kerk staat.
In de nissen waren kapelletjes ingericht. Coos stak er een lichtje aan. Pal naast de kerk lag herberg De Doeckepanne. Omdat het op dat moment regende besloten we hier te rusten. We waren nog behoorlijk nat. Nadat we een halve minuut op het overdekte buitenterras hadden gezeten, besloten we binnen te gaan zitten. Het was hier behoorlijk vol, maar er was nog wel een tafeltje vrij. Hoewel de pannenkoeken hier onvergetelijk lekker zouden smaken, konden wij dat niet bevestigen, omdat we alleen koffie namen.
Na de officiële rustplaats kwamen we bij een café waar talrijke (bekende) wandelaars zaten, die wij gemakshalve als "de drankploeg" willen omschrijven. Toen wij de finish bereikten kwam net een taxibusje aanrijden met daarin de hiervoor genoemde drankploeg. We verlieten Lierop en zagen hier de blinde wandelaar waar Coos de eerste dag mee was gelopen. Opnieuw werd hij door een dame begeleid. Hun tempo was op dat moment net iets te hoog voor ons, maar later zouden we ze alsnog treffen.
Buiten Lierop sloegen we voor een wit huis linksaf een zandweg in. Wij wisten nog van voorgaande jaren (b.v. 1996) dat als je de asfaltweg hier 50 meter verder volgde, je bij een huis uitkwam waar in de tuin een heleboel verschillende bouw- en kunstvoorwerpen stonden. Er stond een wensput, waarin verschillende (Nederlandse) munten lagen. Verder stond er een schuur vol met (lege) bierflesjes, waarop allemaal verschillende etiketten zaten. Achterin de tuin was een schuur, waarin alleen maar trommeltjes stonden met verschillende afbeeldingen. Maar dit bleek verleden tijd te zijn. De schuurtjes waren weggehaald en alleen een niet zo makkelijk weg te krijgen apart bouwwerk was blijven staan.
Door besgebied dwaalden we verder tot aan de derde wagenrust. Hier troffen we de blinde man met zijn begeleidster. Hier zat ook een oud-OLAT-voorzitter met zijn vrouw, die tegenwoordig een reisorganisatie runt. Hij is tot nog toe de enige bekende wandelaar die heeft aangegeven ons wandelverslag over de Europäischer Fernwanderweg E1 (Duitse LAW) gelezen te hebben op onze privé-website.
Daarna was het nog 5 km naar de finish. Het IVV-nummer was 11500.
Ons GPS-apparaat gaf aan dat de etappe 36,2 km lang was. Van de 8 uur en 20 minuten dat we onderweg waren, hadden we 6 uur en 50 minuten gelopen en anderhalf uur totaal gerust. De gemiddelde wandelsnelheid bedroeg 5,3 km per uur, terwijl het overall-gemiddelde 4,3 km per uur bedroeg.
De herinnering, die je op de derde dag na afloop van de tocht krijgt, vinden wij persoonlijk heel erg mooi. Bij de eerste, de vijfde en de tiende keer krijg je een medaille met lint. Voor de overige keren krijg je een button met daarop een gemeentewapen. Tot nog toe zijn in deze serie verschenen, buttons met de wapens van Geldrop, Mierlo, Heeze, Nuenen, Eindhoven, Lierop, Leende, Waalre, Someren, Maarheze, Sint Oedenrode, Son, Valkenswaard, Asten, Heeze/Leende, Best, Budel, Helmond en Geldrop/Mierlo.
|
Henri Floor & Coos Verburg |