Van vrijdag 11 op zaterdag 12 juni 2004 organiseerde Euraudax een wandeltocht van 100 km of, naar keuze 2 maal 50 km. Op vrijdagavond 11 juni was de start om 22.00 uur voor de 100 km en de eerste 50 km. De start van de tweede 50 km was zaterdag 12 juni om 8.00 uur. Wij kozen de tweede 50 km. Toen wij rond 7.15 uur bij de start arriveerden was het al aardig druk. Dit kwam omdat de 100 km lopers de eerste 50 km er op hadden zitten en nu bezig waren met hun ontbijt.
Klokslag 8.00 uur was de start. Wel was er eerst nog een kort toespraakje door de hoofdorganisator. Want het parkoers voerde enige malen over particulier terrein, waar speciaal en soms met moeite toestemming voor was verkregen. En van de wandelaars werd gevraagd zich hier vooral netjes te gedragen.
Na de start liepen we eerst naar de pont over de Rijn. Maar voor de pont sloegen we af en volgden eventjes de Rijn. We verlieten de dijk en brachten een bezoek aan het kasteelpark rond kasteel Duurstede. We volgden hier even een traject van het Utrechtpad, een 163 km lang pad in de provincie Utrecht dat door het NIVON is uitgezet. Dit kwam ons heel bekend voor, omdat we hier de voorgaande week ook al waren geweest, toen we het eerste traject liepen van het Utrechtpad.
We doorkruisten het centrum van Wijk bij Duurstede enige tijd intensief en kwamen daarbij langs het Oude Raadhuis. We verlieten het centrum van Wijk bij Duurstede over een brug, die over de Kromme Rijn loopt maar nu in reparatie was. Auto's konden er niet over, maar wandelaars en fietsers konden er wel over. Meteen na de genoemde brug sloegen we af en volgden de Kromme Rijn over een smal asfaltpad.
We kwamen vrij dicht langs een zwembad, dat vrijwel niet opviel. Enerzijds kwam dit doordat het zwembad achter bomen lag en daardoor aan het zicht werd onttrokken. Anderzijds hoorden we niemand op het zwembad vanwege het vroege uur op zaterdagochtend.
Aan het eind van het pad staken we de Kromme Rijn weer over, gevolgd door de provinciale weg N229 (Wijk bij Duurstede-Utrecht). Even volgden we de N229, maar spoedig verlieten we deze weer en volgden een leuk smal pad.
Op weg naar Cothen liepen we verschillende keren langs kersenboomgaarden of zagen deze op afstand. Het lawaai wat we hier af en toe hoorden was om vogels op afstand te houden. Bij een beeldhouwwerk, dat een grote peer voorstelde sloegen we af en weldra bereikten we de eerste verzorgingspost op 7,1 km.
Na de verzorgingspost staken we de Kromme Rijn weer eens over en passeerden we kasteel Rhijnestein. Over een zandweg fraai omzoomd met bomen verlieten we Rhijnestein en zetten koers in de richting van het centrum van Cothen. Meteen nadat we de Kromme Rijn waren overgestoken liepen we door het noordelijke gedeelte van Cothen. En over een brugje verlieten we Cothen weer en staken de Kromme Rijn over.
We volgden de N229 nu ongeveer een halve km. Deze weg heeft hier de fraaie naam Graaf van Lynden van Sandenburgweg.
We verlieten de N229 en zetten nu koers naar het landgoed rondom kasteel Hindersteijn. Hier liepen we over een zandweg naar de Langbroekerdijk. Deze weg loopt vlak langs de Langbroekerwetering. Op een gegeven moment hoorden we wandelaars voor in de groep roepen en schreeuwen. Het bleek dat twee pony's de liefde bedreven en door de wandelaars werden aangemoedigd. De hengst bleef diverse malen driftig doorgaan, terwijl de merrie een aantal malen met haar achterpoten trapte naar de hengst om aan te geven hier, op dat moment, niet van gediend te zijn.
Daarna passeerden we kasteel Leeuwenburgh. Schuin tegenover dit kasteel stond een zeer luxueuze duiventil in de vorm van een kerkje. Er waren verschillende wandelaars die hiervan een foto maakten. Met het bereiken van kasteel Leeuwenburgh hadden we ook het grondgebied van de gemeente Driebergen bereikt en verlieten hier de gemeente Wijk bij Duurstede. We bereikten de ingang van landgoed Hardenbroek. Door de nauwe toegang moest iedereen hier achter elkaar naar binnen. De organisator vroeg aan de wandelaars (nogmaals) om hier op te passen omdat we over particulier terrein liepen en dat er problemen konden komen indien niet alle wandelaars zich op dit gebied netjes zouden gedragen. We liepen langs de voorkant van kasteel Hardenbroek. Daarna volgden we enige smalle graswegen die zelfs niet op een gedetailleerde kaart van 1:10.000 stonden.
We bereikten weer de Langbroekerdijk en volgden deze tot de toegangsweg naar kasteel Sterkenburg. Hier was de tweede verzorgingspost op 16,2 km. Na de verzorgingspost betraden we het bosgebied rondom kasteel Sterkenburg. Verderop liepen we over privé terrein van landgoed Sterkenburg. De organisatie had voor toestemming voor het betreden van dit terrein gezorgd. We kwamen uit op een smalle asfaltweg, die tussen weilanden doorliep. Het was op deze weg nu extra rustig omdat doorgaand verkeer geen gebruik van deze weg kon maken vanwege de renovatie van een brug over de Kromme Rijn waarover het verlengde van die weg voerde.
We verlieten even de gemeente Driebergen om de gemeente Bunnik aan te doen. Er volgde nu een pad door een bosgebiedje, waarbij het gras op een gegeven moment zo hoog was, dat je amper nog kon zien waar je je voeten neerzetten. We staken hier in relatief korte tijd zes maal een sloot via een plank over. Tevens was het pad enige malen zo smal, dat het wandeltempo aanzienlijk zakte. Bij Huize Voorlaan sloegen we af over De Laan en volgden nu een fraaie brede zandweg tussen weilanden door en bereikten kasteel Beverweert. Even verderop was op 23,1 km de derde wagenrust.
We verlieten het bosgebied en dwaalden weer tussen weiland en boomgaarden door. Op een kersenboomgaard die we passeerden was volop bedrijvigheid. Na de passage van de oversteek van een boerenerf bereikten we de Langbroekerwetering weer. We passeerden het oude poortgebouw (1635) van het voormalige kasteel Rysenburgh.
We sloegen de Rijsenburgselaan in. Na een km passeerden we het blauwe bord van de bebouwde kom van Driebergen. We liepen hier op erg vertrouwd terrein. We passeerden ons huis op een afstand van ongeveer 50 meter. We kwamen uit via het
kerkplein
op de N225, hier Hoofdstraat genaamd. Door even achterom te kijken zagen we de hoofdingang van de fraaie
Sint Petrus Banden kerk liggen.
Hier zagen we restaurant Het
Wapen van Rijsenburg liggen. Aan onze linkerhand zagen we het
Schaepman-monument liggen. Daarna passeerden we
Sparrendaal.
We volgden deze weg tot aan de grote rust in Indonesisch Restaurant Indrapura.
Hier was een grote rust. Voor de 100 km lopers was hier een warme maaltijd en voor de 50 km lopers die zich hier apart voor hadden opgegeven, waaronder ondergetekende. In het voorste deel van het restaurant zaten de eters. In het achterste deel zaten de overigen. De afgelegde afstand bedroeg nu 28,8 km.
We vervolgden heel even de N225, maar sloegen spoedig af en volgden de Hogesteeg naar de Engweg. Nadat deze overging in de Gooyerdijk werd het landelijk. Langs deze weg staan vrijwel alleen maar boerderijen,
zoals de boerderijen op nummer
8, 10 en 14 en we passeerden een bordje Stiltegebied.
Na een zandweg volgden we weer de Gooyerdijk en passeerden een schaapskooi. Bij de achterkant van Arboretum Van Gimbornpark sloegen we af. Nu liepen we over het grondgebied van de Gemeente Doorn.
Achter een gaashekwerk zagen we enige fraaie bomen en planten staan. We sloegen af en zetten nu koers naar kasteel Moersbergen. Veel zagen we hier niet van. Door het bladerdek van de omringende bomen was alleen via de toegangsweg een deel van de voorgevel van het kasteel te zien.
Tot aan Huize Doorn volgden we nu grotendeels het geel/blauw gemarkeerde Stichtse Dorpenpad. Dit is een 48 km lang pad dat loopt van NS Driebergen naar NS Rhenen. Langs de achterkant van het gemeentehuis van Doorn, waar ook een hangplek voor jongeren gevestigd bleek te zijn, betraden we het bosgebied rondom Huize Doorn via een zij-ingang. Vlak voordat we vlak langs de hoofdingang van Huize Doorn liepen zagen we op een grasveld een beeldhouwwerk van een arend. Erg toepasselijk voor een Euraudax wandeltocht. Via de hoofdingang van landgoed Huize Doorn verlieten we dit park om vlak daarop de vierde verzorgingspost te bereiken op 38,2 km te bereiken. Het begon net wat te regenen, maar er stonden bomen in de buurt waaronder we even konden schuilen tijdens deze verzorgingpost.
Achter een sportcomplex verlieten we Doorn weer en zetten nu koers naar kasteel Sandenburg. We passeerden de gemeentegrens met Wijk bij Duurstede weer. Tot enekele jaren terug was dit echter nog gemeente Langbroek.
Over de lange Sandenburgerlaan hadden we een tijdlang uitzicht op het gelijknamige kasteel. We bereikten de Langbroekerdijk en liepen langs de voorkant van kasteel Sandenburg. Hierna sloegen we het eerste pad af en kregen even uitzicht op kasteel Walenburg.
Eerst liepen we door bosgebied dat later weer overging in open terrein. Op 44,1 km was de laatste wagenrust. Hier werden drie mensen gehuldigd. Een wandelaar werd gehuldigd voor het behalen van haar 14e gouden arend. Daarna werd een Duitser gehuldigd voor het behalen van de 1000 km schelp. Tenslotte werd een deelnemer gehuldigd voor het behalen van de bronzen arend. Normaal wordt men hier niet voor gehuldigd. Maar in dit geval betrof het een wandelaar uit de startplaats Wijk bij Duurstede.
We bereikten Wijk bij Duurstede weer. Nadat we de Kromme Rijn waren overgestoken volgden we deze enige tijd. Langs de westkant van het centrum van Wijk bij Duurstede werd het kasteel weer bereikt en even later de finish. De totale afstand bedroeg 49,8 km. Het IVV-nummer was 11945.
Het was een bijzonder geslaagde tocht geworden. Hierbij werden veel meer onverharde paden gebruikt als ik verwacht had. Ook werden er af en toe hele smalle paden gebruikt. We hadden deze dag enige lichte buien gehad. Daarbij troffen we het verschillende malen dat die de meeste buien vielen op het moment dat we onder bomen liepen. En dus vrijwel geen last van de regen hadden. Op de 100 km waren 40 deelnemers gestart, waaronder 10 Belgen en 1 Duitser. Op de eerste 50 km waren 12 lopers gestart en op de 2e 50 km 9 wandelaars. Er waren geen uitvallers.
