Vorig 
WS78 verslag Volgend 
WS78 verslag Terug 
naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Terug naar de 
homepage van Henri Floor Met WS78 vanuit Voorschoten
Dit is het wapen van Voorschoten.
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdag 14 februari 2004 organiseerde WS78 een 40 km lange wandeltocht vanuit Voorschoten. De start was vanuit buurthuis De Boschbloem, gelegen aan de Baron Schimmelpenninck van der Oyelaan. Er werd al voor 9.00 uur gestart, want de startlocatie was eigenlijk te klein voor de 410 enthousiaste wandelaars.
Na 1350 meter liepen we al op een graspaadje. Het zou de eerste 10 km één van de weinige graspaadjes zijn. Voorschoten ligt toch wel in een stedelijk gebied en is vrijwel aan Leiden vastgegroeid. Na 4 km bereikten we NS-station De Vink in de gemeente Leiden. Verderop sloegen wandelaars rechtsaf. Er liep daar ook een dame met een wit paard, waarop een wandelaar uitriep: "er lopen ook paarden op het parkoers". Toen wij de dame inhaalden met dat witte paard, vroegen wij of dit het paard van sinterklaas was. Zij antwoordde dat dit het reserve paard van sinterklaas was onder de voorwaarde dat de desbetreffende sinterklaas niet te lang was.
In Leiden doorkruisten we het Stevensparkhof. Verderop kwamen we langs het vrouwenverzetsmonument ter nagedachtenis aan de Leidse vrouwen uit het verzet 1940-45. Bij de Haagse Schouw staken we de Oude Rijn over om deze even later weer terug over te steken. We liepen onder de A44 snelweg door en bereikten daarop het Valkenburgse Meer. We liepen hier maar liefst 800 meter langs het meer. Opvallend was ook een smal spoorlijntje dat hier loopt. De rails zag er roestig uit, maar in de zomer rijdt hier toch een echt stoomtreintje over.
De Stoomtrein Valkenburgse Meer vindt zijn oorsprong in de Katwijkse duinen. Op het in totaal 12 kilometer lange smalspoornet van de toenmalige Leidsche Duinwater Maatschappij (LDM) vond in 1969 een excursie plaats van smalspoorenthousiastelingen. De LDM gebruikte het smalspoor voor controle van de vele diepwaterputten in het duin en voor de aan- en afvoer van zand en materialen. Het smalspoortraject lag al voor de Tweede Wereldoorlog door de duinen en werd tijdens de oorlog ook gebruikt voor de constructie van bunkers en de tankmuur voor de Atlantikwall.
stoomtrein Valkenburgse meer Daarna kwamen we langs vliegveld Valkenburg, de thuishaven van de Orions. De soeppost lag op 11 km te Katwijk aan de Rijn.
Katwijk is ontstaan aan de monding van de Oude Rijn. In de oudheid was dit de plaats waar de Germaanse stam van de Catten woonde. In 1231 wordt in de annalen voor het eerst de naam Katwijk genoemd. Honderdvijftig jaar later wordt melding gemaakt van een visafslag op het strand van Katwijk aan Zee. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de bebouwing in Katwijk aan Zee grotendeels door de Duitsers afgebroken. Dit om plaats te maken voor de Atlantikwall. Pas na de oorlog kreeg de Boulevard zijn huidige aangezicht. Nu is Katwijk de grootste gemeente in de Duin- en Bollenstreek met een belangrijke regionale functie. Katwijk aan Zee en Katwijk aan den Rijn vormen samen de gemeente Katwijk. Op een oppervlakte van 15 km2 vinden meer dan 40.000 inwoners hier een uitstekende plaats om te wonen, te werken en te recreëren.
Nu kwam het zwaarste gedeelte van de route. We betraden de duinen van landgoed Berkheide van SBB. Dit is een uitgestrekt duingebied.
Berkheide-Ganzenhoek (1000 ha): gevarieerd open duinlandschap, met veel opgaand struweel, kwetsbare mos- en korstmoshellingen en een flink aantal meren voor de drinkwaterwinning. Sinds 1976 wordt het gebied grondig onderzocht door de Werkgroep Berkheide; deze heeft vastgesteld dat Berkheide een uiterst rijke flora herbergt (meer dan 500 plantensoorten), een rijke avifauna (meer dan 100 broedende soorten) en ook veel andere diersoorten. Het gebied is beschermd als Staatsnatuurmonument, onderdeel van het gebied Hollands Duin.
We beklommen een duin, uitzichtpunt Vlaggeduin. Van hier hadden we een grandioos vergezicht. Het bewolkte weer gaf de omgeving niet voldoende kleurschakeringen om een fraai foto te maken. We hadden hier uitzichten op Katwijk , Leiden Wassenaar en Den Haag.
Wellicht het hoogtepunt van deze tocht was het nu komende één kilometer lange ‘laarzenpad’. Het parkoers voerde hier door duingebied met laagten waarin water stond. Een klein stukje was hier wat modderig, maar het was goed te doen. Laarzen waren hier beslist niet nodig. Maar het officiële laarzenpad was langer. En we wisten niet of op andere delen wel laarzen nodig waren. De zon probeerde hier een paar keer door te breken. Daarop maakten we een paar foto's van dit toch wel unieke duingebied. We hoorden wandelaars deze zandmassa vergelijken met het zand bij Kootwijk tijdens de Apeldoornse vierdaagse en met de Loonse- en Drunense Duinen. We betraden het strand en liepen hier ruim een km tot aan de Wassenaarse Slag. embleem WS78
In de 14e eeuw was de zeevisserij in Katwijk en Scheveningen bijzonder profijtelijk geworden; rond 1400 gaf de ambachtsheer van Zuidwijk toestemming voor de aanleg van een vissersdorp, Berkheij genaamd, gelegen iets ten noorden van de huidige Wassenaarse Slag. De vissers begonnen de naburige vissersdorpen geduchte concurrentie aan te doen, zodat het in 1412 aan de inwoners van Katwijk al verboden werd zich in Berkheij te vestigen. In de 15e eeuw telde het dorpje nog 8-10 boten, in 1514 nog maar twee. In de 17e eeuw verdween Berkheij voorgoed, mogelijk in zee, mogelijk onder de stuivende duinen. De duinen benoorden de Wassenaarse Slag worden nu aangeduid als Berkheide.
Bij de Wassenaarse Slag verlieten we het strand. Bij een consumentenkiosk zagen we enige wandelaars buiten zitten. We hoorden dat de officiële grote rustpost (De Zeester) erg vol was. Daarop besloten we bij een andere uitbater te rusten, waarbij we uitzicht hadden op de zee. We zaten hier weliswaar op een terras, maar het was vrij goed windvrij gemaakt.
Na de pauze volgde de Ganzenhoekwandeling in het gebied van duinwaterbedrijf Zuid Holland Meijendel. Daarbij liepen we over een 2700 meter lang schelpen dat vrijwel parallel liep aan een asfaltfietspad door de duinen. Op een Y-splitsing bij punt 80 hing geen pijl (meer), maar de parkoersbeschrijving gaf hier duidelijk aan dat we rechts moesten aanhouden.
Meijendel (2000 ha) is een zeer afwisselend duingebied met opgaande bossen, dichte struwelen, grasvlakten, kwetsbare kruiden-, mos- en korstmoshellingen, stuifduinen, natte duinvalleien en meren; de laatste staan ten dienste van de drinkwatervoorziening van Den Haag en omstreken.
Na een bosgebied kwamen we bij de Waalsdorpervlakte dat vreemd genoeg op een hoge heuvel lag. Een gedeelte van de Waalsdorpervlakte was afgerasterd en hier volgden wij het hekwerk
De Waalsdorper Vlakte, bekend van de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei, was ons volgende doel. In dit gebied worden nog vondsten gedaan uit de prehistorie en de Karolingische tijd (8e en 9e eeuw)
Over een redelijk steile houten trap met 78 treden verlieten we het duingebied. Eerst kwamen we langs een vrij vlak golf terrein met weinig opzichtige hindernissen. Daarna volgde een hockeyveld. Gelukkig lag het veld parallel aan het wandelpad. Ik kan me nog herinneren dat ik 40 jaar geleden een hockeybal tegen mijn hoofd heb gehad, dus ik kijk in dit soort situaties goed uit.
Dit is het wapen van Wassenaar.
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Langs voetbalvelden verlieten we dit sportterrein. Jo en Bert Pauw liepen ons tegemoet. Zij hebben in het verleden vele tochten van WS78 gelopen en ook uitgezet. Jo Pauw is de dame die tot op heden de meeste WS78 km's heeft gelopen onder de vrouwen. Hun score bedraagt 9400 WS78 kilometers. Nu zetten we koers naar camping Duinhorst, want hier was de koffiepost gevestigd op 29 km. De koffiepost was dit keer heel chic ondergebracht in het badhuis van Camping De Duinhorst in Wassenaar. Eco-toiletten waren daar overbodig, want zowel de dames als de heren konden kiezen uit acht toiletten.
Op de koffiepost trof ik een wandelaar die ik al een hele tijd niet meer gezien en gesproken had en met hem liep ik naar de finish. Ik heb me erop betrapt dat ik die laatste 10 km minder op de omgeving heb gelet. Coos besloot daarop haar eigen tempo te lopen.
Nadat we de koffiepost hadden verlaten kwamen we langs wat vroeger het kleinste koffiehuis van Nederland was. We zagen enige wandelaars hier naar binnen kijken. Vervolgens liet de parkoersarchitect ons vier kilometer lang genieten van de betere buurten van Wassenaar. We dwaalden nog een tijd over landgoed De Wittenberg. Daarna bereikten we de fruitpost op 37 km. Eerst was het de bedoeling deze post onder te brengen in een boerderij, 330 meter van de weg af. Maar deze 660 meter extra wilde WS78 ons besparen. Daarop werd besloten om deze in een partytent aan de Raaphorstlaan onder te brengen. Maar 2 dagen voordat de tocht werd georganiseerd werd nog een garage gevonden om de fruitpost onder te brengen. De eigenaar van deze garage was moeilijk te bereiken. Maar toen de parkoersarchitect hem trof was hij gauw bereid om zijn garage beschikbaar te stellen. Hij had namelijk enige jaren meegelopen met RS80-tochten in de beginjaren, dus begin 80-er jaren.
Aan het eind van de tocht was er nog een parkoerswijziging. Het oorspronkelijke parkoers liep namelijk vlak langs de drukke N447 verkeersweg. Daardoor was het parkoers driekwart km korter dan de 40,6 km die stond aangegeven op de parkoersbeschrijving en dus net geen 40 km was.
Het was een hele mooie tocht geworden. De maximum temperatuur bedroeg 8 graden en éénmaal hebben we kort lichte motregen gehad. De parkoersarchitect was Klaas de Heij, oud voorzitter van WS78. Het was voor de 30e keer dat hij een tocht voor WS78 had gemaakt. Het IVV-nummer was 11276.
naar de top 
van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg