Vorig 
WS78 verslag Volgend 
WS78 verslag Terug naar de 
homepage van Henri Floor Terug 
naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Met WS78 vanuit Rijen (Gilze en Rijen)
Dit is het wapen van Gilze en Rijen. 
Dit wapen is te vinden op de 
lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt 
door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdag 8 november 2003 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Rijen. De start was vanuit Café Restaurant 't Boerke. Kort na het verlaten van de start liepen we langs de dorpskerk. Even verder kregen we uitzicht op het gemeentehuis. Nadat we Rijen waren uitgelopen en de spoorlijn Tilburg-Breda hadden gekruist, bereikten we het eerste bosgebied. Dit was een deel van de bossen met de naam De Vijf-Eiken. Vlak voordat we het bosgebied betraden, kwamen we langs een school waar we heel veel kinderstemmen hoorden. En dat op zaterdag.
Een volksverhaal over Rijen luidt: " Toen Onze Lieve Heer en Sint Pieter de dorpen op een kar rond voerden, is Rijen van de kar gevallen. Daar bleef het liggen en 't ligt er nog ". Andere verhalen vertellen dat toen de Dongepolders nog elke winter onder water stonden, de boeren 'te rijen' gingen met hun wagens, om hun hooi naar boven te brengen. Geleidelijk is daar op de hei een dorpje ontstaan, dat men Rijen noemde.
Rijen is een kerkdorp van de Noord-Brabantse gemeente Gilze en Rijen, temidden van de “Baronie van Breda”. Uit 1397 dateren nog geschriften waarin het dorpje Reijen voor het eerst wordt genoemd. Tussen de twee dorpen in ligt het militaire vliegveld, gesticht in 1910. Rijen heeft een kerk in de neogotische stijl uit 1906 en een fraai gemeentehuis uit 1961. Einde 19e eeuw was het een rijk bloeiende gemeente met vooral veel leder- en schoenindustrie. In 1960 waren er nog 53 leer- en 15 schoenfabrikanten. Nu zijn er daar nog enkele van over. Rijen heeft ongeveer 14.000 inwoners.
We liepen even langs de N613. We sloegen af, een bos in, en bereikten even later de N282. Deze staken we over en bevonden ons nu in bosgebied De Heiningen. Langs de Molenschotse Heide bereikten we het plaatsje Molenschot.
Er lag een kei op de Molenhei en daar stond op:

O mens, wat zou het U verwonderen,
Als ge me zaagt van onderen.
Die steen lag er al heel lang. Maar het was zo'n forse steen, dat je hem niet makkelijk omkeert. Nu stond er op de rand van de hei een molen. Deze is in het begin van de 20e eeuw afgebrand. Deze molen stond vlakbij de grote steen. Bij het puinruimen van de molen besloot men om die grote steen eens om te keren. Daar waren 20 sterke mannen voor nodig, benevens een paard. En toen de steen omgedraaid was las men:
O mij, o mij, Wat ben ik blij,
Dat ik lig op m'n andere zij.
De steen ligt op het grondgebied van vliegveld Gilze-Rijen, zodat je er nu niet meer bij kunt komen.
Sint Annakapel te Molenschot in Rijen Café Restaurant De Drie Linden te Molenschot in Rijen Bij het monumentale pand De Drie Linden sloegen we af. Hier liep het pad langs de achterkant van de Sint Annakapel. We liepen naar de voorkant van de kapel en vereerden ons met een bezoek. De kapel zag er van binnen mooi en goed onderhouden uit. Ons viel een schilderij op waar de Sint Annakapel stond tezamen met de grote dorpskerk en een oude waterput. Het water werd uit deze put gehaald met een lange houten hefboom. Ook was hier nog de mogelijkheid om een offerlicht aan te steken. Hiervan maakten we gebruik. Tijdens ons oponthoud troffen we hier nog vier andere wandelaars.
Molenschot is een klein kerkdorp met 1413 inwoners. De naam is afkomstig van, de naam zegt het al, molen. Schot kan slaan op een afdamming in het water bijvoorbeeld ten behoeve van een molen. De naam "schot" werd ook gebruikt om een stuk land aan te duiden dat hoger ligt dan de moerassige omgeving. Vroeger bestond Brabant voornamelijk uit moerasgronden. Schot kan echter ook een omheind stuk grond betekenen. Alhoewel de kleinheid het niet zou doen vermoeden, waren al heel vroeg op deze plek nederzettingen. Zo zijn er stenen werktuigen gevonden die toebehoorden aan mensen van de Tjongercultuur die zo'n 10.000 jaar voor Christus geleefd hebben.
Ondanks de kleine omvang van het dorp heeft het toch twee Rijksmonumenten namelijk de St. Annakapel en café-restaurant De Drie Linden. De St. Annakapel dateert uit het begin van de 16e eeuw. Heilige Anna is de patroonheilige van Molenschot en geldt als patrones voor kinderloze- en zwangere-vrouwen. De kapel is gelegen op een driehoekig plein en heeft een lengte van vijftien meter. Zij telt drie traveeën en heeft een driehoekige koorsluiting. Het licht komt binnen door spitsboogvensters. De westgevel is met overhoekse beren versterkt. De beide wanden van de oostelijke travee vertonen een vlechting van donkere steen, die drie Andrieskruisen tekent. In het torentje hangt sedert 1959 een klein klokje met een middellijn van zevenentwintig centimeter en een gewicht van veertien kilo.
Dit is het wapen van Oosterhout. 
Dit wapen is te vinden op de 
lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt 
door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag We vervolgden ons pad en liepen het plaatsje Molenschot uit. We kwamen langs een golfterrein en staken de N282 opnieuw over. Nu betraden we boswachterij Dorst en even later verlieten we de gemeente Gilze en Rijen en dwaalden verder door de gemeente Oosterhout, waartoe Dorst behoort.
Op 11 km was de soeppost in Dorst. De bankjes om op te rusten waren al weggehaald en men was al met andere opruimwerkzaamheden bezig. Op de soeppost zagen we een paar nieuwe gezichten. Mien was verdwenen. Naar later bleek was de soeppost maar een paar honderd meter verwijderd van de grote rust. Op korte afstand van de soeppost liepen we langs een grote kerk. De kerkdeur stond open. Daarop liepen we naar binnen. De binnenkerkdeur naar de grote kerkzaal was op slot. Maar aan de zijkant was een grote nis. Hierin konden we weer een offerlicht kopen en aansteken. Vanuit deze grote nis konden we door een glasplaat de grote kerk van binnen in. Deze zag er mooi en zeer goed onderhouden uit. Mede door het zonlicht was de kerk van binnen goed te zien.
We staken de spoorlijn van Tilburg naar Breda over. Even later liepen we onder de A27-snelweg door. Daarna werd de zandvlakte van Het Cadettenkamp bereikt. Deze zandvlakte moesten we volgens de parkoersbeschrijving recht oversteken. Maar dit was nog een behoorlijke zandvlakte. Zonder bepijling was het niet te doen om deze tocht hier, zonder voorkennis, te vervolgen. Daarna werd het Galgenveld bereikt. Op deze plaats werden vroeger de "gehangenen van Breda" tentoongesteld. Vervolgens bereikten we de Teteringse Heide en de Oosterheide. We kwamen hier aan de rand van Oosterhout, want we zagen het bord van de bebouwde kom.
Opnieuw staken we de A27-snelweg over en volgden deze enige tijd parallel. Daarbij kwamen we langs een benzinepompstation. Even hadden we de neiging om naar dit pompstation te lopen in de verwachting dat je hier koffie kon drinken, want het was nog 3 km lopen naar de grote rust. Maar we hebben de verleiding toch kunnen weerstaan.
Opnieuw betraden we boswachterij Dorst. We kwamen in Dorst uit en staken de spoorlijn over. Het laatste stuk naar de grote rust kwamen ons wandelaars tegemoet, die uitgerust waren. Dit traject werd zowel heen als terug gebruikt. Vlak voor de rust kwamen we langs een beeldhouwwerk, voorstellende een schaapsherder met een geit. De grote rust was in café De Boemel. We hadden nu 21˝ km afgelegd.
Meteen na de spoorlijn kwamen we door een fraaie beukenlaan waarbij de herfstbladeren mooi door de zon werd beschenen. We vervolgden ons pad door boswachterij Dorst. In het gebied van De Oude Leemputten liepen we langs enige vennetjes. Een bord in een ven waarschuwde, dat het viswater verpacht was. Het was hier in de bossen trouwens behoorlijk druk met wandelaars, trimmers en fietsers. Niet specifiek op dit punt van de route, maar in de hele Boswachterij Dorst.
Verderop kwamen we door bosgebied De Vijf Eiken. Dit is genoemd naar de gelijknamige voormalige steenfabriek die hier vroeger stond. Alleen het hekwerk van de fabriek getuigde hier nog van. Verder kwamen we nog door de natuurgebieden Lange Heide en de Seterse Bergen. Vooral dit laatste gebied was heel mooi maar ook heel pittig. Het WS78 infobulletin zei hierover dat de klimgeiten onder de wandelaars hier hun hart konden ophalen.
Op 31˝ km was de koffiepost ook in Dorst. Er werd hier al opgeruimd ten teken dat we ver in de achterhoede zaten. Nu kwamen we door natuurgebied de Nieuwe Leemputten.
Hier zorgen Nederlandse Landgeiten samen met een kudde Schotse Hooglanders ervoor dat het reservaat niet dicht groeit met bomen en struiken of gras. De Landgeiten zijn van een bijzonder ras. De bokken zijn langharig en hebben flinke horens op de kop.
Op 36˝ km hadden we nog een fruitpost in buurtschap Steenoven. Het begon al donker te worden. En dat terwijl we door nog een deel van boswachterij Dorst liepen. Het was hier goed opletten. In Rijen aangekomen was de straatverlichting al aangegaan. Het was bijna niet te doen om de routebeschrijving nog te raadplegen. Bovendien liepen we met een wandelaar te praten en volgden we onze voorgangers in de hoop dat zij wel de pijlen volgden. Dat bleek niet het geval te zijn. Maar we kwamen op het traject van de heenroute uit en herkenden het stadhuis en de grote dorpskerk. De totale afstand bedroeg 40,230 km. Er waren 390 deelnemers. Het was goed wandelweer geweest met een maximum temperatuur van 10 graden. Tot ongeveer 14.00 uur had de zon geschenen. Daarna werd het bewolkt. Het IVV-nummer was 16927.
We waren met WS78 al drie keer eerder in Rijen gestart. Dat was op
3 december 1983, 19 januari 1991 en 18 oktober 1997.
naar de top 
van deze pagina

Henri Floor