Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Nagenieten van de 5e lustrumtocht van WS78
Lustrum plaatjes van WS78 vanuit Lunteren Op zaterdag 26 april 2003 liepen wij de WS78 wandeltocht vanuit Lunteren na, die oorspronkelijk op 29 maart 2003 werd georganiseerd. Dit was een lustrumtocht ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van WS78. Ondergetekende was toen herstellende van een ziekte en liep toen het 20 km parkoers. Deze niet-officiële afstand was alleen voor genodigden.
Met een vertraagde trein uit Driebergen kwamen we op station Ede-Wageningen aan, op het moment dat de aansluitende trein naar Lunteren en verder al vertrokken was. Normaliter zouden we een uur moeten wachten tot de volgende uurtrein zou vertrekken. Maar wij waren op de hoogte van het feit dat er ook een bus naar Lunteren reed, met als eindbestemming Harderwijk. Met een vertraging van een half uur kwamen we bij de start in Lunteren aan.
Al na 800 meter kwamen we in het eerste bos. Eerst kwamen we langs de Notaris Dinger Boom. Even later kwamen we bij uitkijktoren "De Koepel". Dit leek op een soort huis met drie verdiepingen, waarbij elke verdieping heel hoog gebouwd was. Het leek ook bewoond, want er brandde op de eerste verdieping licht. Het was ook nog eens boven op een heuvel gebouwd.
Op de Galgenberg staat uitzichttoren De Koepel, tegenwoordig tevens ingericht als museum voor lokale geschiedenis en archeologie (dagelijks geopend van 14.00-17.00 uur). Op deze berg stonden vroeger inderdaad galgen, goed zichtbaar voor de reizigers op de Hessenweg.
Het parkoers was even moeilijk te volgen, omdat de parkoersbeschrijving hier enigszins te wensen overliet. Maar de ingetekende route bracht uitkomst.
Kabouters op de Veluwe
In chaotische tijden tot 500, heeft de kabouter zich in Europa verspreid. Maar exacte gegevens ontbreken helaas. De kabouters vinden geschiedschrijving niet belangrijk, althans ze doen alsof. Waarschijnlijker is het dat zij bepaalde boeken voor ons geheim gehouden hebben. Er zijn boerderij- en molenkabouters, tuinkabouters, duinkabouters en boskabouters. De grootste concentratie boskabouters treft men aan op de Veluwe. De voetafdrukken die de kabouter achterlaat zijn karakteristiek voor wie ze vinden kan. Hij maakt tijdens het lopen slim gebruik van steentjes, harde stukjes grond, mos, dennennaalden die geen afdruk achterlaten. Wanneer hij merkt dat hij gevolgd wordt zal hij zeker een onderaardse gang opzoeken en geheel uit het zicht verdwijnen. Een listig hulpmiddel zijn de laarzen waarvan de zolen het reliëf van een vogelpoot vertonen. Ze zijn ook erg ijdel. Als u een beukenblaadje op de grond ziet liggen met in het midden een heldere druppel spuug, dan is er een kabouter langs gekomen die er van een afstandje op gespuugd heeft als bewijs dat hij het nog kon.
Lustrum plaatjes van WS78 vanuit Lunteren Nu zetten we koers naar camping "De Scheleberg". Deze camping doorkruisten we ook. Daarna betraden we bosgebied "Wekeroms Zand". Daarna doorkruisten we het nieuwe natuurgebied in ontwikkeling "De Driesprong". Door bosgebied De Valouwe werd de Apeldoornseweg bereikt. Vlak na deze oversteek was op 29 maart 2003 de soeppost in de opslagloods van de streek VVV van Ede. Achter op het terrein waren nu wel mensen aan het werk, maar soep was er nu niet te bekennen.
Over een asfaltfietspad dwaalden we nu door het Roekelse Bos. Op een kruising stond een dame met een verrekijker voor haar ogen. Ze vroeg aan mij of ik verstand van vogels had, want als dat zo was dan leek het er op alsof ze mij iets heels bijzonders kon laten zagen. Ik moest haar teleurstellen. Verderop kwamen we langs open terrein met de naam Mosselse Veld. Wat was deze tocht een verschil met slechts 4 weken tevoren. We roken de heerlijke geuren van de bomen. De takken aan de bomen begonnen al aardig uit te lopen met hun frisse groene en jonge bladeren.
Bij punt 44 in de parkoersbeschrijving moesten we noodgedwongen van het parkoers afgaan, want bij punt 45 zouden we over particulier terrein komen. Hierdoor staken we iets van het parkoers af. Bij punt 49 zaten we weer op het officiële parkoers. We kwamen langs een akker waar in de lengte stroken grond bedekt was met zwart landbouwplastic. De stroken grond hadden de vorm van de verbouwing van asperges. We zagen hier een soort aspergemachine. Het apparaat zorgde ervoor dat het landbouwplastic werd opgetild, waardoor asperges uit de grond gehaald konden worden. Aan het eind van het apparaat werd het zwarte landbouwplastic weer in de grond gestopt. Even verderop zagen we op een boerderij heel groot het woord "aspergeboerderij" staan.
Otterlo CR De Waldhoorn We bereikten het centrum van Otterlo en in een supermarkt kochten we drank, dat we even later in een overdekt bushokje opdronken. Het was namelijk wat gaan regenen. Na een rust van 20 minuten trokken we de meegenomen regenbroek aan. Maar deze werd drie kwartier later weer uitgetrokken.
We zetten nu koers naar het uitgestrekte natuurgebied van de Planken Wambuis.
Het eeuwenoude landgoed Planken Wambuis is een afwisselend gebied met heide, stuifzand, gras- en bouwland en bossen. Planken Wambuis sluit aan bij de natuurgebieden van de gemeente Ede en het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Al deze gebieden liggen op de stuwwal die ontstaan is tijdens de voorlaatste ijstijd. Als onderdeel van het Veluwemassief is de bodem van het Planken Wambuis van nature voedsel-arm. De bossen op het landgoed zijn deels aangeplant en deels spontaan ontstaan, bijvoorbeeld op de voormalige stuifzanden. 700 hectare van Planken Wambuis is rustgebied voor dieren. Dit deel is zeer belangrijk voor onder andere edelherten, reeën, wilde zwijnen en dassen. Verder komen vrijwel alle Nederlandse reptielen voor in het natuurgebied en vele vogels, waaronder veel roofvogels.
Bij de uitspanning Mossel stonden talrijke tafeltje en stoelen buiten. De stoelen stonden voorover gebogen tegen de tafeltje bij de zeer licht druilerige regen. Aan het loket voor bestelling stond een bord met de tekst "dicht". Verderop zagen we zo'n 20 paarden loslopen. We kwamen nog langs het "Landje van niks" en "het Plasje van Gent". Maar daarover hebben we in het verslag van 29 maart 2003 al het een en ander verteld.
Oud suikerzakje van CR De Waldhoorn te Otterlo
De Hindekamp is een landbouwenclave temidden van de bossen en heide. Dit gebied kan uniek genoemd worden, omdat zo’n nat gebied midden op de droge Veluwe bijna niet voorkomt. U kunt nog precies het oude agrarische gebruik van het gebied herkennen. Er wordt namelijk al vanaf de middeleeuwen aan landbouw gedaan en dat heeft de Hindekamp in sterke mate gevormd. Hierin ligt o.a. de plas van Gent.
Aan het einde van heidegebied Drieberg zagen we een heleboel wandelaars. Een bord met de tekst 5, 10 15 en 20 km zei ons al genoeg. Het betrof hier de organisatie van de Sint Joriswandeltocht Scouting Langenberggroep vanuit Ede. Vlakbij een kazerne was de koffiepost van 29 maart 2003. Meteen hierna kwamen we langs het startbureau van de voornoemde St. Joristocht.
Daarna dwaalden we door buitenwijken van Ede en liepen langs dure tot zeer dure huizen. Net buiten Ede kwamen we langs een vleermuizenreservaat. Een toelichtingbordje meldde dat de bomen langs het pad zo lang mogelijk intact zou worden gehouden. Daarbij stond ook het dringende advies om op te passen voor vallende takken.
Lustrum plaatjes van WS78 vanuit Lunteren
In de Doolhoflaan is een vleermuisreservaat ingericht waar de oude beuken uit 1735 zoveel mogelijk in stand gehouden worden als verblijfplaats voor verschillende soorten vleermuizen. Alle in Nederland voorkomende vleermuizen zijn sinds 1973 wettelijk beschermt. Vanwege de grote waarden van de lanen voor vleermuizen en hun gevoeligheid voor verstoring heeft de gemeente Ede in 1978 enkele lanen op het landgoed Kernhem aangewezen als "Vleermuisreservaat". Oude en minder vitale bomen worden zolang mogelijk gehandhaafd. Ook afgestorven bomen blijven staan, nadat de kroontakken zijn verwijderd. Door borden aan de ingang van de vleermuis-reservaten worden wandelaars gewezen op het eventuele gevaar van vallende takken.
Bij de fruitpost van 29 maart 2003 kwamen we over particulier terrein, waardoor we opnieuw een alternatieve route moesten zoeken.
We keken op onze horloge en zagen dat het er nog in zat om de trein van 16.14 uur nog te kunnen halen. In het laatste deel zaten nog wel trajecten met mul zand, maar we hebben het gehaald. Het laatste stuk naar het station hadden we bekijks van een viertal jongens uit Lunteren. Zij vonden dat we zo snel marcheerden. Op dat moment waren we ook gekleed in onze regenbroeken, want het was weer iets harder gaan regenen. Maar dat had natuurlijk alles te maken met het halen van de trein. Om 16.12 uur arriveerden we op het station en de trein reed net het perron op,
We hadden de tocht in 7¾ uur afgelegd. Hiervan hadden we ongeveer 1½ uur met regenbroek aangelopen en een iets langere tijd met regenjas. Want er was wel veel meer nattigheid geweest, maar dat lag voor wat betreft de intensiteit aan de motregen. De maximum temperatuur lag op 15° en het was de hele dag benauwd geweest door de hoge vochtigheidsgraad.
naar de top van deze pagina

Henri Floor