|
Keukenhofwandeltocht 2003 |
Geschiedenis van de Keukenhof
In 1949 nam de toenmalige burgemeester van Lisse, Mr. W.J.H. Lambooy, samen met een tiental vooraanstaande bloembollenkwekers het initiatief voor een jaarlijks terugkerende bloemententoonstelling in de openlucht. Al snel lieten ze hun oog vallen op Landgoed Keukenhof: de ideale locatie.
Kruidenhof voor de keuken
Keukenhof is niet altijd het prachtige landgoed geweest zoals we het nu kennen. In de 15e eeuw maakten de 32 hectare van het huidige park onderdeel uit van het enorme landgoed van Slot Teylingen. Van 1401 tot 1436 zwaaide de Gravin van Holland, Jacoba van Beieren, hier de scepter. Een deel van haar landgoed liet ze gebruiken als kruiden- en groentetuin. Elke dag verzamelde de gravin hier hoogstpersoonlijk de verse ingrediënten voor in de keuken. Hieraan dankt het huidige Landgoed Keukenhof haar naam.
Ontwerp uit 1840
In 1840 kregen de bekende tuin- en landschapsarchitecten ‘Zocher & Zn’ de opdracht een park te ontwikkelen. Beide heren hadden eerder in Amsterdam een vergelijkbare taak uitgevoerd: zij ontwierpen het Vondelpark. Wie nu op Keukenhof komt herkent hun hand in het gebied rondom de Beukenlaan. De majestueuze bomen en de vijver stammen uit die tijd. In de jaren daarna is Landgoed Keukenhof steeds verder ontwikkeld tot het huidige, 32 hectare grote park.
Groten der Aarde
In het eerste jaar bezochten meteen 236.000 mensen de tentoonstelling. Een bewijs dat burgermeester Lambooy en de kwekers een juiste inschatting hadden gemaakt. Naarmate de jaren vorderden groeide Keukenhof door naar een bezoekersaantal van 600.000 tot 700.000 mensen per jaar, met uitschieters naar ruim 900.000. Onder hen vele ‘Groten der Aarde’, zoals de Amerikaanse presidenten Eisenhower en Clinton, en de Engelse koningin Elizabeth. Ook viel Keukenhof de eer te beurt het décor te zijn van het eerste publieke optreden van Prinses Máxima, destijds nog de verloofde van Kroonprins Willem-Alexander.
We stonden deze zag heel vroeg op, namelijk om half vijf. Om kwart voor zes vertrokken we met de auto van huis en na ruim 20 minuten bereikten we NS-station Utrecht Centraal. Hier scheidde voor deze dag onze wegen. Coos stapte uit de auto en reed verder met de trein naar Brussel. Hier was de start (te Oudergem) van een 30-uurs Euraudax wandeltocht. Coos liep hier het 125 km parkoers. Oorspronkelijk stond deze tocht ook op mijn programma. Maar een ziekte eerder dit jaar resulteerde voor mij, dat ik blij mocht zijn nu een 30 km tocht te kunnen lopen. En dat was de Keukenhofwandeltocht.
Met de auto reed ik verder over de A2, de A9 en de A4. Na de Schipholtunnel stond vermeld dat het nog 205 km naar Brussel was. Om 7 uur behoorden we tot de eerste wandelaars die bij de startgelegenheid arriveerden. We konden ons al spoedig inschrijven en om kwart over zeven vertrokken we. De officiële start was vanaf 8 uur. De wandelroute was gemarkeerd met rode, gele en witte bordjes voor respectievelijk linksaf, rechtsaf en rechtdoor.
We verlieten de bebouwde kom van Lisse over de Zwarte Laan en hadden daarbij uitzicht op de molen die in de Keukenhof staat. We staken de 75 jaar oude Veenenburg brug over (uit 1928) en betraden daarop de gemeente van Hillegom. We staken de spoorlijn over gevolgd door de Haarlemmertrekvaart. Deze wordt op de kaart aangegeven met Leidsevaart. Nu zetten we koers naar het plaatsje De Zilk, behorende tot de gemeente Noordwijkerhout. Na de grote bloemenzaak Bakker kwamen we langs de grote kerk van Zilk.
De deuren van de Heilige Hart kerk stonden wijden open en nodigden ons derhalve uit om binnen te kijken. Van voorgaande keren konden we herinneren dat het een mooie kerk was en deze mening werd herbevestigd.
Wat opvalt is dat de kerk volledig van glas-in-loodramen is voorzien. De parochianen moeten flink in hun buidel hebben getast om hun Godshuis al die bijpassende ramen te geven. De grote ramen links en rechts in het schip verbeelden schepping, paradijs, Kerstmis, Goede Vrijdag, Pinksteren en Allerheiligen. De kleinere ramen in het priesterkoor hebben de wonderbare broodvermenigvuldiging, de doop van Jezus in de Jordaan en de heilig Hart devotie tot onderwerp.
De preekstoel is het bekijken waard en heeft drie bronzen panelen met voorstellingen over Mozes en de Tien geboden, Jezus als goede Herder en Jezus' Verheerlijking op de berg Tabor.
De breed uitgemeten marmeren altaartafel wordt door vier ronde zuilen met adelaarsvleugelen gedragen. Op de plaats waar in vroeger tijden ongetwijfeld het hoofdaltaar heeft gestaan prijkt nu een groot houten H.Hartbeeld. De kerk dateert dan ook uit 1920 toen de devotie rond het Heilig Hart van Christus door de zaligverklaring van Zr Margareta Maria Alacoque een hoogtepunt bereikte.
Wat schalks prijst de kerk zich in het portaal bij de ingang dan ook aan als "De Zilk - Het heilig Hart van de Bollenstreek" (een herinnering aan een controverse met de gemeente Noordwijkerhout die deze buurtschap ooit geen bordje 'de Zilk' gunde).
De kerk telt zes kapellen waaronder een dagkapel die door een prachtig smeedijzeren hek van de rest van de kerk kan worden afgesloten. Op het hek staan vier scheepjes afgebeeld, vreemd, want de Zilk is bepaald geen vissersplaatsje al ligt het dan dichtbij de kust.
Bij het verlaten van de kerk viel mijn oog nog op een groot schilderij boven de draaideur met de voorstelling van de kluizenaars Paulus en Antonius in gesprek met elkaar. En ik altijd maar denken dat kluizenaars niet praten!
We zagen een paar nissen waar kaarsen konden branden. Voor 50 cent plaatsten wij er ook één. Dit tafereel deed ons denken aan Zuid-Limburg of aan onze grote wandelvakanties in Duitsland en Oostenrijk. We zagen hier ook de 14 afbeeldingen van de kruisiging van Jezus Christus. Dat was dezer dagen zeer actueel omdat we ons bevonden in de 40-dagen tijd voor Pasen en deze dag was de dag voor Palmpasen. De omschrijvingen behorende bij de 14 afbeeldingen kunt u in een oud verslag van ons hier lezen.
Net toen we weer verder wilden lopen bedachten we, dat bij zo'n grote indrukwekkende kerk in zo'n kleine plaats ook wel een indrukwekkende begraafplaats kon zijn. Wij liepen naar de achterkant van de kerk en troffen daar een begraafplaats aan. We liepen naar het einde van de begraafplaats om vandaar een overzichtsfoto van de begraafplaats te kunnen maken met daarachter de kerk. Hier aan het einde van het kerkhof lag een jongen van 12 jaar begraven. Op zijn graf lagen talrijke speelgoedbeestjes waaronder 8 beertjes en een grote teddybeer. Wij vervolgden ons pad en kwamen bij de nog niet geopende eerste rustpost te weten snackbar Pompe.
We vervolgden ons pad en bereikten daarop buurtschap Ruigenhoek. Hier lag ook het gelijknamige café restaurant. We waren de eerste wandelaars, maar nog geen vijf minuut later arriveerden de nummers 2, 3, 4 en 5.
De tulp in Nederland sinds 1593
Carolus Clusius, de vermaarde bioloog in de Hortus Botanicus van Leiden, staat algemeen te boek als degene die de tulp in 1593 in Nederland heeft geïntroduceerd. Dat had hij nooit kunnen doen als hij niet goed bevriend was geweest met de Vlaming De Busbecq. Hij was het namelijk die als ambassadeur in Constantinopel gecharmeerd raakte van een mooie bloem in de paleistuin: de tulp. Hij stuurde enkele bollen naar Clusius en die ging ze kweken in de Leidse tuin.
Tulpenmanie
Het verhaal over de bijzondere bloem deed snel de ronde. Getroffen door de schoonheid waren rijke Nederlanders bereid veel geld te betalen voor een tulpenbol. Dat Nederlanders historisch behept zijn met een handelgeest bleek ook hier, want na enige tijd kwamen er ook buitenlandse kopers op de markt. De tulp was ‘hot’ en er was sprake van een goudkoorts, vergelijkbaar met de internetkoorts van de jaren negentig. Die natuurlijk onvermijdelijk en hardhandig tot een eind kwam. In 1637 was er een ‘Tulpenkrach’ en was de tulpenmanie voorbij. De tulp bleek bij nader inzien niet zo zeldzaam te zijn dat de hoge prijzen langer gerechtvaardigd waren. Overaanbod zorgde voor lage prijzen en faillisement van handelaren.
We liepen onder de N206 (Haarlem-Leiden) door en volgden nu een tijdlang een asfaltfietspad. Daarbij kwamen we langs het Amsterdamse Duinwaterleiding gebied. We kregen uitzicht op het Zweefvliegterrein "Langeveld". We zagen hier drie zweefvliegtuigen liggen. We hadden inmiddels de gemeente Noordwijkerhout verwisseld voor die van Noordwijk. Na het natuurgebied Langevelderberg liepen we langs het natuurterrein Langevelderduin. Hier zagen we twee reeën lopen. Eén van de twee reeën was behoorlijk tam, want hij bleef staan in de trant van zie je me wel goed. Bij de Langevelderslag sloegen we af naar het zuiden en zetten nu koers naar de zendmasten van radio Nora. De kaart gaf aan dat hier een naaktstrand is. Na de nachtvorst in de voorgaande nacht zal daar deze dag geen belangstelling voor hebben bestaan.
We zetten nu koers naar een jeugdherberg. Maar in een bosgebied, boswachterij Noordwijk, sloegen we af om na een lus van zo'n twee km alsnog de jeugdherberg te bereiken. In voornoemd bosgebied zagen we op een picknickplaats 3 banken en 2 picknicktafels waarvan er één in het zonnetje lag. Dit was voor ons een mooie plek om onze lunch te verorberen. Het was weliswaar pas half elf. Maar we hadden ook al om kwart over vijf ontbeten. Tijdens onze lunch kwam er nog een groep van 18 mensen langs die aan het steppen waren. Vlak voorbij de eerder genoemde jeugdherberg, die tegenwoordig de naam Stayokay draagt, bereikten we op 21 km een rustpost in café restaurant "Langs Berg en Dal". Dit was een gezellige uitspanning. De (binnen)muren waren fraai versierd met afbeeldingen van kaboutertjes.
We vervolgden ons pad en kwamen langs enige grote oude gebouwen van het Psychiatrisch Ziekenhuis Langeveld. Langs het uitgestrekte complex Sollasi met vakantiebungalows bereikten we het grote Oosterduinse meer. Dit meer is op sommige plaatsen wel 15 meter diep en is ontstaan door zandwinning. Verder liepen we langs het Steengrachtkanaal en liepen daarbij onder de N206. Bij het voormalige station Lisse staken we de spoorlijn over. Weldra bereikten we het hoogtepunt van de wandeling. Hiernaar is ook deze wandeling genoemd, namelijk de Keukenhof. Door de koude in de voorgaande weken was de bloemengroei achtergebleven. We zagen hier voornamelijk bloeiende narcissen, hyacinten en krokussen. In de verschillende overdekte paviljoenen zagen we heel veel mooie bloemen, waaronder tulpen en gerbera's.
Gerbera-show geeft Keukenhof extra kleur
De ongekende kleurenrijkdom van gerbera's geeft Keukenhof in Lisse extra kleur. Van 9 tot en met 16 april 2003, dus ook op deze dag 12 april 2003, is de speciale binnenshow in het Oranje Nassau Paviljoen van 's werelds grootste bloementuin gewijd aan gerbera's. Ongekende kleuren, maar ook ongekende toepassingen en nog nooit vertoonde arrangementen. Nederlandse gerbera-kwekers hebben de laatste jaren keihard gewerkt aan meer kleuren, meer types en ook betere gerbera's. In Keukenhof's Oranje Nassau Paviljoen presenteren zij het toppunt van hun teeltprestaties.
Blauw en groen mogen in het kleurenpalet van gerbera's ontbreken, maar volgens kwekers heeft geen enkele snijbloem zo'n ongekende rijkdom aan kleuren als de gerbera. Tussen de hoofdkleuren rood, wit, geel, oranje en lila zijn op de gerbera-show van Keukenhof dan ook honderden kleurnuances te bewonderen. Daarnaast is het aantal types uitgebreid. De klassieke gerbera met de typerend grote bloem is al ruimschoots overvleugeld door minigerbera's. En er zijn ook extreem grote exemplaren, dubbelbloemigen en spinvormingen en dat alles veelal met een fraai contrasterend zwart hart. Of juist niet! Naast meer kleuren en types hebben kwekers daarenboven de kwaliteit een impuls weten te geven. Niet voor niets zorgt tegenwoordig in vele boeketten juist de gerbera voor het verrassende kleuraccent. Vorig jaar werden in Nederland zo'n 750 miljoen gerbera's gekweekt. De keurcollectie daaruit is te zien op Keukenhof met een tentoonstelling van zo'n 10.000 gerbera's.
Het zijn niet alleen de indrukwekkende bloemenarrangementen, met bijvoorbeeld vijf spectaculaire Flower Master Pieces, die de gerbera-show tot een unieke tentoonstelling verheffen. Of de vijver met maar liefst 4.000 drijvende gerbera's in talloze kleuren.Want bloemsierkunstenaars demonstreren permanent, hoe consumenten met gerbera's hun interieur kunnen verfraaien. Volgens de nieuwste trends, al dan niet in combinatie met andere bloemen en decoratief groen.
De gerbera-show belooft bezoekers aan Keukenhof in Lisse van 9 tot en met 16 april hoe dan ook een inspirerende kleurensymfonie.
Na een bezoek van 3½ uur aan de Keukenhof besloten we de finish op te zoeken. Het was een fraaie tocht geworden met veel zonneschijn en een maximum temperatuur van 12 graden. Het parkoers voerde buiten de Keukenhof voor een groot deel over wegen waarbij we fraaie uitzichten hadden op de plaatselijke bollenvelden. Het IVV-nummer was 16676.
|
Henri Floor |