Vorig WS78 verslag volgend WS78 verslag Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Terug naar de homepage van Henri Floor Banjeren door de Oisterwijksebossen, -vennen en de Kampinasche Heide

Op zaterdag 18 januari 2003 organiseerde WS78 een wandeltocht van 40 km vanuit Oisterwijk. De start was vanuit Café Restaurant 't Oude Nest. Rond 9.20 uur arriveerden we bij de start en een kwartier later vertrokken we. Door een parkje kwamen we bij het riviertje Voorste Stroom, dat we even volgden. We staken een brug over en volgden een weg door een wijk van Oisterwijk op weg naar de bossen. We bereikten het riviertje Achterste Stroom en liepen hier vlak langs. Op ons pad zaten meer dan 50 eenden. Bij het naderen van ons vlogen ze, in etappes, allemaal weg. Nu dwaalden we een tijdlang door bosgebied Oude Hondsberg. Eerst kwamen we langs het revalidatiecentrum De Hondsberg en even later langs de Hondsberg Hoeve, een fraai wit gebouw. Even liepen we in een weilandengebieden, maar spoedig sloegen we weer af naar de bossen.
In de zomer van 1912 was een groot deel van de bossen en vennen bij Oisterwijk, namelijk het landgoed de Hondsberg, in handen gekomen van een exploitatiemaatschappij. Deze maatschappij was van plan de bossen te vellen en de vennen droog te leggen. In Oisterwijk ontstond grote onrust toen deze plannen bekend werden. De VVV richtte zich tot Natuurmonumenten om hulp met de belofte van morele en materiële steun bij een eventuele aankoop. Ook de gemeentebesturen van Oisterwijk en Tilburg zegden steun toe. Na veel onderhandelen bleken de eigenaren bereid ± 95 ha te verkopen aan Natuurmonumenten.
We zagen een grote plas liggen en dachten meteen dat dit het eerste ven was. Maar toen we dichterbij kwamen, bleek dit een grote regenplas van tijdelijke aard te zijn. Maar vlak daarop zagen we wel het eerste ven, het Brandven, na 5½ km lopen. Vlak daarop kwamen we langs het veel grotere Groot Kolkven. We kwamen uit bij Boshuis Venkraai. Binnen brandde licht, maar wij liepen er voorbij. We dwaalden verder door de bossen en passeerden even later de 9,4 meter hoge Duivelsberg. We bereikten natuurgebied De Logtsche Heide en even later kwamen we bij De Rozephoeve met de SRV-camping De Rozep. We vingen hier een gesprek op van een wandelaarster, die zei: "als ik geen drie kinderen had gehad, dan zou ik altijd op dit soort campings gaan kamperen". Op 10 km bereikten we de soeppost bij boerderij 't Haantje. Eén van de jongste deelnemers aan de tocht werd hier door een journalist geïnterviewd. Over het erf verlieten we boerderij 't Haantje.
Door natuurgebied Valkeniersheuvel zetten we koers naar het volgende natuurgebiedje Klein Goor, om daarna het hele grote natuurgebied Kampinasche Heide te betreden. Onwillekeurig wil je dan zo'n gebied vergelijken met andere natuurgebieden. Het leek wel wat op de Strabrechtse Heide bij Geldrop, waar we elk jaar komen tijdens de Internationale Kempische Wandeldagen.
Het landgoed Kampina ontleend zijn naam aan de nabij gelegen Kempen. De Franse naam voor de Kempen is La Campine. De naam "Kempinne" is al bekend van 1471
We zagen hier ook verschillende vennen, waaronder de Kromvennen. Nu zetten we koers naar het natuurgebied Smalbroeken. Hier liep het fraaie riviertje Beerze. Dit sterk meanderende riviertje werd nog wat ontsierd door talrijke omgewaaide bomen van de oktoberstorm van 2002. Ook lagen er bomen langs of over ons pad.
In de buurt van buurtschap Lennisheuvel was een wandelaar geblesseerd geraakt. De wandelaar had last van hartritme stoornis. We kwamen kort achter elkaar 4 man van de organisatie tegen, die naar de geblesseerde persoon onderweg waren. Bij het oostelijke deel van buurtschap De Roond verlieten we het bosgebied en zetten toen koers naar het centrum van Boxtel, waar de grote rust was. Op weg hier naartoe kwamen we op een kruising langs een kapelletje, dat in 1954 werd gebouwd. Daarna staken we het riviertje Smalwater over. Dit is het verlengde van het eerder genoemde riviertje Beerze. Even later liepen we over een fietspad vlak langs het riviertje Smalwater. We staken een spoorlijn over en even later werd op 22 km de grote rust bereikt in café Bar De Adelaar. De volgende 300 meter waren dezelfde als de laatste 300 meter voor de grote rust. We staken het riviertje Kleine Aa over en even later liepen we langs het westelijke deel van buurtschap De Roond weer terug naar de bossen. We dwaalden opnieuw door natuurgebied de Kampinasche Heide en kwamen wederom langs vennen, waaronder de Huisvennen, de Achterste vennen en de Belversche vennen.
Bij boerderij De Schaapskooi was op 31¾ km de koffiepost. Deze boerderij zag er fraai uit met gekleurde luiken en een fraai aangelegde tuin. Na het Beeldven kwamen we door natuurgebied 't Kievitsblek bij het gelijknamige huis. Er bleken nog meerdere vennen op het programma te staan waarlangs onze tocht voerde. Dat waren het Kleine Aderven, het Witven en het Grote Goorven. We kwamen nog langs een leuk kapelletje. Het had de toepasselijke naam Avé Maria. Er brandden enige kaarsjes. Wij zetten er een kaarsje bij.
Dit kapelletje werd in 1939 gebouwd in opdracht van Caral Schade. Hij overleefde in dat jaar een ernstig auto ongeluk. Uit dankbaarheid voor de wonderbaarlijke genezing liet hij deze kapel bouwen. Op 23 mei 1977 overleed hij en ter nagedachtenis aan hem werd er in de muur van de kapel een speciale steen ingemetseld.
Op 37¼ km werd de fruitpost bereikt. Deze was fraai gelegen in het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten. Dit bezichtigden we nog even. In de strijd tegen brandgevaar stond ergens de kreet: "Een lucifer heeft wel een kop, maar deze kop kan zelf niet denken". Het nadeel hier was echter dat er geen frisdrank verkocht mocht worden. Maar hier vandaan was het nog slechts 2½ km naar de finish. We verlieten het bos weer. We kwamen bij het riviertje Achterste Stroom en volgden deze ruim 400 meter. Verderop werd nog de Voorste Stroom overgestoken alvorens de finish te bereiken op 39,970 km.
Het was een hele mooi wandeldag geworden. Het was weliswaar een grijze dag geworden, maar het was wel droog gebleven bij een maximum temperatuur van 7° Celsius. Het parkoers was af en toe flink modderig. Er waren talrijke plassen waaromheen gemanoeuvreerd diende te worden. Ook waren er enkele klauterpartijen over bomen heen, die zodanig lagen dat je er niet omheen kon lopen.
De terugreis naar huis verliep voorspoedig. Anders was dat met de heenreis. Deze was bepaald niet vlekkeloos verlopen. Toen we 's ochtend in Utrecht stonden te wachten op de trein van 7.34 uur naar Den Bosch werd om 7.42 omgeroepen, dat de trein was uitgevallen. Omdat er tussen Tilburg en Boxtel maar éénmaal per uur een stoptrein reed, zou dat betekenen dat we pas om 9.50 met de trein in Oisterwijk zouden aankomen. Ik had echter de informatie dat er vanuit Den Bosch een bus rechtstreeks naar Oisterwijk reed (bus 140). Daardoor kwamen we om 9.18 uur in Oisterwijk aan. Dat scheelde toch weer een half uur. Naast ondergetekenden reden nog 12 andere wandelaars met ons mee vanuit Den Bosch. Daaronder was een echtpaar uit Hoogezand (Groningen). Omdat ik 11 jaar in Vught heb gewoond (met name in de 60-er jaren) deed ik met de busreis van Den Bosch naar Oisterwijk via Vught talrijke jeugdherinneringen op. In Den Bosch kwamen we langs het standbeeld De Gouden Naald en langs de MULO waar ik op school heb gezeten. In Vught kwamen we nog vrij dicht langs de lagere school waar ik op heb gezeten. Het IVV-nummer was 16614.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg