tweede dag van de 15e Heuvelland wandel4daagse 2002 tweede dag van de 15e Heuvelland wandel4daagse 2002		src= overzicht van de Heuvelland wandel4daagsen 15e Heuvelland wandel4daagse 2002

Derde wandeldag Heuvelland vierdaagse, zaterdag 10 augustus 2002
Mogelijk vanwege de wolkbreuk aan het einde van de tweede wandeldag kenmerkte deze dag zich door het vele asfalt waar wij op liepen. Desondanks viel het parkoers best mee. Er waren veel panorama's onderweg. Maar om bij het begin te beginnen: we verlieten de start langs een verkeersweg. Daarna was de eerste doorkomstplaats Terblijt.
Berg en Terblijt waren tot de Franse revolutie 2 aparte heerlijkheden. Berg is sinds 1139 bekend als schepenbank onder Valkenburg, maar de schout en schepenen werden benoemd door het kapittel van St.Servaas te Maastricht. De kerk was gewijd aan de HH Monulpus en Gondulphus. Terblijt was voor 1472 in eigendom van Godart van Dobbelstein van Doenrade, van 1472-1547 van de familie van Schoenrade en vanaf 1542 van den familie van de Bongard.
We maakten een wijde boog en kwamen daarna in Wolfshuis. Hier stond op een bordje vermeld dat we gratis de Van Tienhoven molen, een koren(belt)molen uit 1855, konden bezoeken. Met uitzicht op Klein-Welsden liepen we naar Groot-Welsden. Door holle wegen met fraaie huizen en markante bomen bereikten we Margraten.
Margaten, of Sint Margareten, is vanuit de vroege Middeleeuwen bekend. Na de slag van oeringen (1288) kwam het dorp onder Gulpen. Samen met Gulpen bleef het een heerlijkheid tot aan het eind der 16e eeuw. Rond 1600 werd Margraten een eigen heerlijkheid, verpand aan het geslacht Van Eynatten. Dit geslacht was tevens in bezit van de heerlijkheid Gulpen. In 1664 werd de heerlijkheid verkocht aan Johan Bounam. Hij is niet lang in bezit geweest van de heerlijkheid want in 1690 wordt Frans van Eynatten opnieuw als heer vermeld. De heerlijkheid is sindsdien in bezit geweest van deze familie.
Na de eerste rustpost op 7,16 km, die in gemeenschapshuis "Oos Heim" te Margraten was wandelden we langs een beeldhouwwerk van Napoleon en de grote dorpskerk. Over veldwegen liepen we verder via buurtschap Termaar naar Noorbeek. Daarbij liepen we door de plaats Banholt met zijn stompe kerktoren.
In het begin van de vorige eeuw hadden ze in Banholt veel last van ratten. Op een dag kwam er een man in het dorp die beweerde het ongedierte te kunnen verdelgen. De rattenvanger beval om een grote hoop stro op het Louverixplein te brengen. Daarna nam hij een fluitje uit zijn zak, speelde een deuntje... en de ratten kwamen van alle kanten aangelopen. Binnen een kwartier krioelde de berg stro van de ratten en de omstanders verzochten hem het stro in brand te steken, omdat de beesten anders weer weg zouden lopen. 'Nee, er moet nog één rat komen', zei de rattenvanger zeer beslist en jawel, vijf minuten later kwam een oude rat aangekropen. Het beest was zo groot als een konijn en verdween evenals zijn voorgangers in het stro. De berg stro werd in brand gestoken en lange tijd bleef Banholt van ratten verlost.
Banholt is een rustig dorp, maar enkele malen per jaar springt het uit de band en laat het zien, waar een klein dorp groot in kan zijn. Als er in Banholt gepraat wordt over het planten van de Mei-den, dan gaat dat gepaard met een overdaad aan vurigheid en gebaren. Het is namelijk een groot feest, waarbij het erom gaat de grootste, dikste en mooiste den van de omgeving op te halen. Dit gebeurt met een lange stoet paarden, die volgens traditie mooi versierd zijn.
In Noorbeek was een rustpost op 14,9 km in Harmoniezaal "De Berggalm".
Noorbeek ontleent haar naam aan het riviertje de "Noor". Deze ontspringt in het oude gedeelte van Wesch, onderaan het "Mheerelintje" in Noorbeek. In de jaren tachtig werd de bron van de "Noor" in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Het eigenaardige is dat de bron in warme, droge zomers het hardste stroomt. De Brigida-den is een boom met een eigen verhaal. Eik jaar wordt deze den door ongetrouwde mannen "Jonkheid" gekapt in het bos en naar het dorp gebracht. De getrouwde mannen van het dorp zorgen voor het plaatsen van de den. Dit gebeurt altijd de tweede zaterdag na Pasen. Dit gaat met veel feestvertoon gepaard. De Brigida-den moet er namelijk voor zorgen, dat Noorbeek verschoond blijft van veeziektes. Het is in 365 jaar slechts één keer voorgekomen, dat de den niet gehaald kon worden. Het toeval wil dat juist dat jaar Noorbeek getroffen werd door veeziekte. De mannen zijn toen halsoverkop alsnog een den gaan halen.
Nu zetten we koers naar België. In buurtschap Ulvend, op de grens met België, waren de huizen aan de ene kant Nederlands en aan de andere kant Belgisch. We liepen naar de bosrand van het Broekbos dat onder Sint Martens-Voeren valt. In het Belgische buurtschap Planck staken we opnieuw de grens over. Ditmaal liepen we Nederland weer in. We zaten hier op een hoogte van 240 meter. Nu daalden we af naar Slenaken, dat op een hoogte van slechts 140 meter ligt. In Slenaken was een rustpost op 21,6 km in de fanfarezaal Berg en Dal.
Slenaken is bekend als heerlijkheid sinds 1252. De heerlijkheid is dan in het bezit van de familie Van Sledenake, die zich dus naar de heerlijkheid had genoemd. Enige tijd later komt de heerlijkheid in bezit van de familie Van Gronsveld, die de heerlijkheid bezitten tot 1728. Kerkelijk behoorde Slenaken tot Sint Maartensvoeren (nu België). De kerkpatroon is de H.Remigius. Van 1732 tot 1771 maakte Slenaken deel uit van de Heerlijkheid Wittem. Van 1771 tot 1982 vormde Slenaken een eigen heerlijkheid en gemeente. Slenaken ligt in het Gulpdal. Nergens zijn de heuvels hoger en de vergezichten mooier. De hotellerie biedt volop mogelijkheden voor overnachtingen geschikt voor elke portemonnaie.
Daarna liepen we verder langs de meanderende beek de Gulp. Vlak voor de Helenahoeve stond een kapelletje. Hier staken we een kaarsje aan. Na de Helenahoeve steeg ons pad en via een fikse klim werd Hoogcruts bereikt. Verder dwaalden we naar Noorbeek. Op weg hier naartoe zagen we op afstand Banholt liggen met zijn markante stompe kerktoren.
In Noorbeek hadden we weer een rustpost op 26,78 km. Vlak bij deze rustpost stond een kerk, die we bewonderden. De kerk was fraai versierd want om 12.00 uur werd er een huwelijkdienst voltrokken. Via buurtschap Wesch werd Bergenhuizen bereikt. Over veldwegen, holle wegen, maar ook asfaltwegen bereikten we Margraten. Hier was nog een rustpost op 34,08 km.
Via de plaatsen IJzeren en Sibbe werd de finish reikt. De dagafstand bedroeg 41,58 km. Het was deze dag de gehele dag droog geweest. Echter in Oost-Groningen was noodweer geweest. Het IVV-nummer was 10907.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg