Kempische Wandeldagen 2002

Op vrijdag 2 augustus 2002 was de start van de 19e OLAT Kempische Wandeldagen. Na de start vanuit sporthal De Kievit te Geldrop dwaalden we naar het Eindhovense kanaal.
Het dorp Geldrop is bekend sinds 1296. Het dorp maakte deel uit van de gelijknamige heerlijkheid. Deze heerlijkheid viel officieel onder Gelre, maar was omsloten door Brabants gebied. In de loop van de 14e eeuw worden diverse pogingen ondernomen om het gebied bij Brabant te betrekken. Of dit uiteindelijk officieel gelukt is, is niet duidelijk, wel behoort het gebied sinds het begin der 15e eeuw administratief tot de Meierij van 's Hertogenbosch. De gemeente Geldrop telt ongeveer 27.000 inwoners. Sinds de vorige eeuw ontwikkelde Geldrop zich van industriegemeente (textiel en wol) tot woongemeente met eigen werkgelegenheid.
Bij de Hulsterbrug staken we het kanaal over en sloegen rechtsaf. Hier kwamen ongeveer 15 wandelaars teruggelopen met de mededeling dat er water op het pad stond. Fanatiek als we waren liepen we toch door. Maar 100 meter verderop sprak een visser ons aan. Hij had het pad 's-ochtends gelopen en vertelde dat het water op sommige plaatsen 40 cm hoog stond. Zo fanatiek waren we ook weer niet en keerden om. De visser vertelde nog hoe de alternatieve route naar de Collse Watermolen was. Inmiddels waren parkoerswijzigingen aangebracht en was de route naar de Collse watermolen via de alternatieve route ook gemarkeerd. Bij de Collse Watermolen was de eerste verzorgingspost. Daarna dwaalden we naar de wijk 't Hofke van de plaats Eindhoven. Verderop kwamen we bij bosgebied "eiland van Eckart". Hier was een 8 km rondwandeling uitgezet. We staken het riviertje de Dommel over en even later de brede Europalaan. Nu volgden enige lange rustige asfaltwegen. Via buurtschap Boord werd Nuenen bereikt. Hier was een grote rust. Hier hoorden we dat het nieuws dat Joop Wissink, erevoorzitter van Euraudax, op 30 juli 2002 op 76 jarige leeftijd was overleden, al volop bekend was. We verlieten Nuenen via de buurtschappen Langlaar en Alverschool. We staken de gemeentegrens van Helmond twee keer kort na elkaar over. Over de Papenvoortse Heide (van de heide zelf zagen we niets) kwamen we bij de A270-snelweg.
Op 1 mei 1921 werd Zesgehuchten door Geldrop geannexeerd. Twee heel verschillende dorpen werden verenigd tot één gemeente. Het gemeentehuis van Zesgehuchten (tegenover de kerk) werd na de annexatie overbodig en het werd voor f 3000,- verkocht aan de heer Janus Geeven, die naast het gemeentehuis een café had. Zesgehuchten is, zoals de naam al zegt, de verzamelnaam van de zes gehuchten waaruit deze vroegere gemeente is opgebouwd. Maar welke zijn die gehuchten nu precies? En waar komen hun namen vandaan? Zesgehuchten hoorde bij de heerlijkheid Heeze, Leende en Zesgehuchten en bestond uit Gijzenrooi, Genoenhuis, Hulst, Hoog Geldrop, 't Hout en Riel. Papenvoort, dat bij de eerder genoemde Papenvoortsche Heide ligt, was een buurtschap van Hulst. Het gehucht Riel lag vroeger in een bosrijke omgeving. De naam komt van Rielle of Rietlo en "lo" betekent open plek in het bos. De naam 't Hout duidt eveneens op bos, terwijl het woord "rooi" in Gijzenrooi ons vertelt dat het bos van Gijsbrecht werd ontgonnen. Hulst dankt zijn naam aan een plant, die daar veel voorkwam. Hoog Geldrop duidt op een hoger gelegen plaats in het landschap. Verschillende straatnamen verklappen iets over hoe het er in Zesgehuchten in vroeger tijd uit moet hebben gezien. Neem de Rielsedijk. Om vanuit het gehucht Riel bij de kerk te komen, moest men dwars over de Rielsche Heide, een gebied rijk aan vennen en moerassig bos. (Het enig overgebleven moerassige gebied is de Zegge.) Wie een beetje netjes voor meneer pastoor wilde verschijnen, nam het opgehoogde pad, later de Rielsedijk genoemd. Iets verder op lag (en ligt) Papenvoort, dat zijn naam ontleende aan de doorwaadbare plaats (voort) in de beek ter plaatse, waar de priesters (of papen) plachtten over te steken. Wie van de andere kant van de kerk kwam moest een goed voerman zijn, want daar moest men door een modderige landweg de Diepe Vaart. De bewoners van Hoog Geldrop zaten hoog en droog, vooral dankzij de afwatering van de Beekloop. De aanleg van de spoorlijn sneed Zesgehuchten in tweeën. Nog steeds is het spoor een barrière tussen Zesgehuchten en het centrum van Geldrop. Omdat er een oversteek over het Eindhovens kanaal gemaakt moest worden, werd de spoorlijn verhoogd aangelegd.
Deze A270-snelweg volgden we 1½ km voordat we deze overstaken. Na de Schoutse vennen werd aan de rand van bosgebied Refelingse Heide de laatste wagenrust bereikt. We staken de spoorlijn van Eindhoven naar Venlo over. Via de Collse Heide werd het Eindhovens kanaal bereikt en overgestoken. Hier was nog een splitsing. Het 25 km parkoers nam de kortste weg naar de finish (1½km). Wij mochten nog ruim 4 km lopen (genieten). Daarbij liepen we door bosgebied Luchense Heide in de gemeente Mierlo. Tussen 13.45 en 14.00 uur werd de finish bereikt.

Henri Floor & Coos Verburg