eerste dag van de Apeldoornse Vierdaagse 2002 derde dag van de Apeldoornse Vierdaagse 2002 Terug naar het overzicht van de Apeldoornse Vierdaagse Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Apeldoornse Vierdaagse 2002, tweede wandeldag, woensdag 10 juli 2002

medaille 30 km We verlieten Apeldoorn deze dag via het Oranjepark, het Wilhelminapark en het Prinsenpark. We kwamen uit op het asfaltpad van de voormalige spoorlijn Apeldoorn-Zwolle. In Wenum kwamen we eerst langs een standbeeld van een grote haan met daar omheen een aantal kippen. Daarna kwamen we langs de Wenumse Watermolen. Langs een paar (vis-)vijvers werd een verzorgingspost bereikt op 7,6 km. Hier voelden we de eerste paar druppels regen. Regen, die de dag volledig zou beheersen. Nu volgden we de lange Niersenseweg. Een paar maal sloegen we van deze weg af om daarna weer op deze weg uit te komen. We staken de Elburgerweg over en kwamen toen in een gebied met sprengen.
Op 19,1 km was een verzorgingspost. Deze lag ditmaal midden in de bossen. Nu kwamen we verschillende malen langs grafheuvels. Daarna zetten we koers naar de Tongerense heide.
Op 26,7 km was een rustpost in Kampeerboerderij De Berghoeve te Epe gelegen in een voormalig stal. We dwaalden verder, nu langs natuurgebied Wisselse Veen. We haalden hier een dame in, die gekleed was is een rood regenpak en een rugzak droeg die voorzien was van een regenhoes. Zij bleek het Maarten van Rossumpad te lopen. Van dit pad volgden wij ook verschillende keren trajecten.
Op 31,3 km was een rustpost in de kantine van voetbalvereniging Emst. Nu bereikten we bosgebied Wildlust, eigendom van het Geldersch Landschap. Bij een heideveld aangekomen stond een informatiebord over Celtic Fields.
Op 39,5 km was een rustpost in het Clubhuis van de Christelijke Sport Vereniging VIOS te Vaassen. Na de samenkomst met de 20 km voerde de route over een traject van het al eerder genoemde Maarten van Rossumpad. De nattigheid en 2500 paar schoenen hadden het pad veranderd in een waar modderpad. Bij het begin van dit modderpad riep een wandelaar achter ons: "Jij zal dit zeker wel een mooi pad vinden, Henri". Hierop antwoordde ik met "ja", gevolgd door "jij toch ook".
Hoe een autoweg een voetpad werd:
Voor 1940 liep de enige Noord-Zuid verbinding voor auto- en vrachtverkeer dwars door de dorpen Vaassen, Epe en Heerde. Dit werd toen al door de toenemende verkeersdrukte een bezwaar en men besloot een nieuwe weg buiten de dorpen aan te leggen. Er werd een begin gemaakt, door het uitbreken van de oorlog moest de uitvoering worden gestaakt. In de eerste jaren na de oorlog kwam van verdere uitvoering van dit plan nog niets. Later werd de verkeersintensiteit al zo groot dat deze geplande tweebaansweg te klein zou zijn. Nu is er de autosnelweg Apeldoorn-Zwolle. Het oude tracé is aangekocht door de gemeente Apeldoorn, die er een voetpad/ruiterpad langs heeft aangelegd. Zomaar een stukje uit het Maarten van Rossumpad waarover ook het parkoers van de Apeldoornse 4-daagse liep.
Paleis Het Loo We haalden een man in, die zichzelf beklaagde dat hij overnachtte in een klein tentje. En dat bij al die nattigheid. Op 43,6 km was een verzorgingspost. Dit was dezelfde verzorgingspost als de eerste op 7,6 km. De laatste caférust was in Café De Hamer op 45,4 km. Dit was een oud gebouw uit 1910. Bij Paleis 't Loo was een omleiding. We liepen nu niet langs de hoofdingang.
Paleis Het Loo, in de bossen bij Apeldoorn in het hart van Nederland, was van 1686 tot 1975 de favoriete zomerresidentie van de Nederlandse stadhouderlijke en koninklijke familie. Sinds 1984 functioneert het paleis als museum, nadat het op spectaculaire wijze samen met de tuinen in 17de-eeuwse staat werd teruggebracht.
De totale dagafstand bedroeg 49,1 km
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg