Drentse Wandel Vierdaagse 2002, 3e wandeldag, zaterdag 11 mei 2002

Grootste hunebed van Nederland

We moesten tussen de wachtende 30 km lopers doorlopen om om 7.50 uur ons begeerde startstempel te verkrijgen. We verlieten Odoorn nu in noordelijke richting over de Borgerderweg. We sloegen af bij het bord Odoornerdennen en dwaalden door het Odoornerzand. Daarbij volgden we meer dan een halve km een traject van de eerste dag. Maar dat was wel een heel mooi traject. We kwamen bij het Molenveld uit, een groot en uitgestrekt heidegebied. Nu volgden we dit langs de noordkant. Op de eerste dag volgden we dit langs de zuidkant. Nu dwaalden we door boswachterij Exloo. Op 9,9 km hadden we een rustpost in de kantine van camping Land van Bartje te Ees. We waren hier net op tijd, want even later arriveerde het peloton van de 30 km lopers.
We kwamen langs sportvelden en langs een camping van recreatiecentrum Hunzedal met een subtropisch zwembad te Borger. Vervolgens volgden we een tijd het kanaal Buinen-Schoonoord. Op een aankondigingbord stond dat een groep scouts op 25 juli 2002 hier het grootste hunebed van Nederland zouden maken. Langs de kant van de weg lagen al enige grote stenen voor een hunebed. We liepen langs een openluchttheater en vlak daarna kwamen we bij het Nationale Hunebedden Informatie Centrum. We maakten een foto van het grootste hunebed van Nederland dat vlak naast voornoemd centrum lag. Ten noorden van de plaats Borger was bij de Zuider Es een groot heideveld dat afgezet was voor schapen en de naam schapenpark had. Opnieuw kwamen we langs een paar hunebedden. We doorkruisten buurtschap Bronneger. Hier liggen maar liefst 4 van de in totaal 52 hunebedden die Drenthe rijk is. We staken het kanaal Buinen Schoonoord over bij een vrijstaand huis. In de directe omgeving stonden hier ook geen huizen. De vrouw des huizes, die in een ruime zwangerschapsjurk rondliep, spraken we aan. We zeiden tegen haar dat haar huis zo mooi en rustig lag. Dat beaamde ze ook. We staken de Noorder Es over en bereikten het plaatsje Buinen. Vlak voor het centrum kwamen we langs een grote beukenboom. Op een bordje stond vermeld: " Geplant op 8 september 1936 ter gelegenheid van de verloving van prins Bernhard en prinses Juliana". 100 meter voor Hotel Hartlief, een rust en stempelpost, was een supermarktje, waar we wat melk kochten. Coos, die op dat moment voorop liep, buiten gehoorafstand, zag de supermarkt over het hoofd. Zij bestelde in deze rustpost twee koffie en vond het al zo lang duren voordat ik arriveerde. Nu hadden we 20,8 km afgelegd.
We liepen onder de N374 door. Nu betraden we boswachterij Exloo. In een grote rietgedekte boswachtersschuilhut lunchten we. Vlak voor de samenkomst met de 20 km kwamen we weer langs een hunebed. Op 30,1 km was een rustpost te Exloo in HCR Bussemaker. Vlak hiervoor was een supermarkt waar we opnieuw melk kochten.
2½ km later was opnieuw een stempelpost. Ditmaal bij zwembad De Leewal. Binnen was een snackbar waar ook koffie te verkrijgen was. Maar er waren binnen geen stoelen om op te zitten. En buiten vonden we het te koud om stil te zitten. We liepen in de korte broek en de temperatuur viel toch wat tegen. Nog éénmaal zagen we een hunebed. Ditmaal weliswaar op een afstand van ± 200 meter. Eerder waren we nog langs een gedenksteen gekomen. Op die plaats was op 11 januari 1944 een Amerikaanse Liberator B24 bommenwerper neergestort, waarbij alle bemanningsleden om het leven kwamen. Na 39,3 km bereikten we de finish. Van een ervaren wandelaar, die het 20 km parkoers liep, hoorden we dat het 20 km parkoers met een zeer elastische meetlat was opgemeten en tegen de 25 km lang was.

Henri Floor & Coos Verburg