Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten

Met WS78 vanuit Weesp

Op zaterdag 19 januari 2002 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Weesp.
Weesp kent een rijke historie. Het grondgebied van Weesp wordt al meer dan 2000 jaar bewoond. Vooral vanwege zijn strategische ligging aan de rivier de Vecht, op de grens van Utrecht en Holland, verwierf de stad al in het jaar 1355 stadsrechten. De Vecht heeft altijd een grote rol gespeeld, eerst als transportroute en tegenwoordig vooral voor de pleziervaart. Al voor onze jaartelling werd het grondgebied van Weesp bewoond. De naam Wispe of Wesopa duikt voor het eerst op rond 1150. De plaats ligt aan de rivier de Vecht, in die tijd een belangrijke vaarroute. Weesp maakt dan deel uit van het bisdom Utrecht. Weesp heef een grote strategische waarde en heeft daar ook flink onder te lijden. De stad wordt in 1317 definitief Hollands gebied. Daarna ontwikkelt zij zich in sneltempo tot handels- en bestuurscentrum van de streek. Graaf Willem V van Holland erkent het belang van Weesp en verleent de plaats in 1355 stadsrechten. Weesp viert dus in het jaar 2005 haar 650-jarig bestaan als stad.
Hotel Hart van Weesp De start was vanuit Hotel Het Hart van Weesp, gelegen aan de Heerengracht. De startaccommodatie was aan de kleine kant. Daarop besloot de voorzitter van WS78 om de wandelaars al om 8.50 uur te laten vertrekken in plaats van om 9.00 uur. Kort na de start staken we na een sluis in de Heerengracht via een ophaalbrug de gracht over. Even verderop staken we de Vecht ook via een ophaalbrug over. Daarna liepen we langs een groot oud vestingwerk.

Dit vestingwerk, Fort Ossenmarkt, is één van de 42 forten van de Stelling van Amsterdam. De Stelling van Amsterdam werd in het midden van de 19e eeuw aangelegd en was onderdeel van de Hollandse Waterlinie. De forten werden gebouwd om Amsterdam- als laatste bolwerk- over land te verdedigen. Fort Ossenmarkt

Dit vestingwerk, Fort Ossenmarkt, is één van de 42 forten van de Stelling van Amsterdam. De Stelling van Amsterdam werd in het midden van de 19e eeuw aangelegd en was onderdeel van de Hollandse Waterlinie. De forten werden gebouwd om Amsterdam- als laatste bolwerk- over land te verdedigen. De onderlinge afstand was zó uitgemeten, dat de forten elkaar bij de landsverdediging konden ondersteunen. Toen alle forten gebouwd waren, werden ze overbodig door de uitvinding van de brisantbom. De Stelling van Amsterdam is in 1996 opgenomen op de Wereld Erfgoedlijst van de UNESCO. Bij overname van de Domeinen door de Gemeente Weesp leed het fort al aan verval. Na 5 jaar wikken en wegen kregen organisaties en verenigingen hier hun onderkomen. Zij hebben het fort gemaakt tot wat het nu is: een warm en gezellig tehuis voor o.a. de Historische Kring Weesp, Stichting Creatieve Vorming en de Muziekschool.
Nu volgden we een tijdlang (3½ km) de Vecht. Langs de zuidkant van de Vecht lagen, bijna aaneengesloten, woonboten. Voorbij huize Fortzicht sloegen we af en volgden een rustig asfaltweggetje. We staken de spoorlijn van Bussum naar Weesp over. Voor huize Spyke Hoeve stond een kruis door een pijl naar rechts. De officiële route was hier om over een hekwerk te klimmen om vervolgens ruim 500 meter over een zeer modderige dijk te lopen, om vervolgens weer op het verlengde van de oorspronkelijke asfaltweg verder te lopen. Wij kozen toch voor het officiële parkoers. We kwamen weer op de geasfalteerde Keverdijk uit die overging in een fietspad. Bij huize Visserij van Natuurmonumenten betraden we het natuurgebied van het Naardermeer in de gemeente Muiden. Na ruim een halve km sloegen we af, staken over een smalle brug een sloot over en dwaalden nu een tijdlang langs het Groote Meer, als onderdeel van het natuurreservaat Naardermeer. We staken de gemeentegrens van Naarden over en liepen door een bosrand langs de Keverdijkse Overscheense Polder.
Wapen van Muiden Wapen van Muiden

In Naarden was op 11 km de soeppost in de Versboerderij Stadszicht. We konden hier kaas kopen om deze vervolgens door de organisatie naar de finish te laten brengen. Coos kocht een stuk geitenkaas. De topografische kaart gaf bij deze boerderij aan dat deze 30 cm onder N.A.P. lag. We liepen door een buitenwijk van Naarden. Langs de gemeentegrens van Bussum en langs de voormalige Forten bereikten we weer het natuurreservaat Naardermeer. Nu kwamen we bij een splitsing waar een pijl r.a. stond (de beschreven route) en een pijl r.d. (omleidingroute). Op dat moment liep ik niet samen met Coos. Zij liep voor mij. Ik nam de omleidingroute. Later hoorde ik van Coos dat zij de officiële beschreven route had gevolgd. De officieel beschreven route liep door en langs bosgebied langs het meer Wijde of Bovenste Blik. Dit was een uitermate drassig en modderig parkoers, waarover de wandelaars die het gelopen hadden, niet over uitgepraat raakte. Achteraf vond ik het wel jammer dat ik niet besloten had om dat traject ook te nemen. Later bleek trouwens dat de omleiding een afkorting was. Daardoor heb ik 2 km minder gelopen. We staken de Karnemelksloot over en liepen nu in het Hilversumse langs de Hilversumse Meent.
Het gebied waar thans de Hilversumse Meent is gevestigd, alsmede het omringende land, was eigendom van de Erfgooiers. Erfgooiers waren mannelijke afstammelingen van gerechtigde gebruikers van de gemeenschappelijke gronden in het Gooi (toen Gooiland geheten). In de loop der tijd raakten de gebruiksrechten los van de boerderijen, waarmee ze oorspronkelijk verbonden waren. Er waren toen scharende (boeren die de grond beweidden) en niet-scharende erfgooiers. Omstreeks 1900 waren er onlusten gericht tegen het bestuur van de erfgooiers, bestaande uit de Gooise burgemeesters en slechts 1 erfgooier. De Erfgooierswet maakte een eind hieraan. (25-4-1912)
We staken de Franse Kampweg over en dwaalden nu door het fraaie landgoed Bantam. We zagen hier nog ijs op vijvers liggen. Daarna kwamen we door de landgoederen Schaep en Burgh en Boekesteyn. Bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten verlieten we het bosgebied en even later bereikten we op 21½ km de grote rust. Deze was gelegen in partycentrum De Drie Dorpen te Ankeveen.
Na een welverdiende rust vervolgden we ons pad om al na 50 meter op een graspad te lopen. Dit was het Verlengde Bergse Pad en voerde door de Ankeveense Polder. Van dit bijna 2 km lange pad waren de laatste 500 meters aardig drassig tot nat en modderig, maar wel mooi. We staken een asfaltweg over en volgden nu een fietspad door de Sticht Ankeveense Polder dat hier voor het merendeel uit water bestond. Ook zagen we hier nog verschillende keren ijs op het water liggen. Aan het einde sloegen we af en volgden nu het 2 km lange Googpad langs het Spiegelmeer. De kaart gaf aan dat dit meer 1,7 meter onder N.A.P. ligt.
We doorkruisten buurtschap Overmeer (gemeente Nederhorst den Berg). Opnieuw bereikten we de Vecht en liepen langs een camping. Tot aan Nigtevecht (gemeente Loenen) volgden we de Horn- en Kuijerpolder. Bij Nigtevecht staken we met een gratis pontje de Vecht over. Aan de wal stond een bord dat er op de pont maximaal 6 personen per keer werden overgezet. Op de pont zelf stond dat het maximum 12 personen was. Toen er 13 personen op de pont stonden en er nog een groepje van 8 wandelaars aankwam zei de pontbaas tegen hen: Kom er ook maar bij. Dan kunnen we het eens uitproberen. We kwamen gelukkig heelhuids en droog aan de overkant.
We liepen Nigtevecht uit en volgden opnieuw de Vecht. We kwamen langs een heel groot buiten met de naam Zwaanwyck. Bij boerderij Overdam was op 34½ km de fruitpost. Hier was een omleiding gemaakt. De officiële route voerde opnieuw over graswegen. En na 300 wandelaars zou dit pad zeker verworden zijn tot een modderpad. En dat wilden de organisatie de wandelaars niet aandoen omdat ze al zo veel hadden "geleden". Ik had echter nog wat te goed en besloot de oorspronkelijke route te volgen. Daarbij werd ik zowel door de parkoersbouwer als een bestuurlid geattendeerd op deze mogelijkheid die voor mij wel te doen was.
Deze route was echter niet (meer) gepijld. Toen ik net op die route liep, zagen 3 achterop komende wandelaars mij lopen en dachten dat het de officiële route was. Daarachter liep nog een groepje van 8 man die er ook nog achteraan kwamen. Het graspad dat nu volgden was een deel van het Trekvogelpad. We werden door 3 personen ingehaald waarvan er 2 geen routebeschrijving raadpleegden. De derde persoon die wel een routebeschrijving had, raakte in gesprek met die andere twee en keken niet op de routebeschrijving. Met het gevolg dat ze verkeerd liepen. Het pad liep hier door de Aetsveldse Polder. Over een graspad langs de bebouwde zuidkant van Weesp bereikten we het centrum van Weesp. Langs het stadhuis werd de finish bereikt. De officiële afstand bedroeg 39,915 km.
Er was geen druppel regen gevallen tijdens de wandeling. We hebben nog flink wat zon gehad bij maximum temperaturen van 7°. En dit terwijl er voor de ochtend regen en in de middag buien voorspeld waren. Het was een hele mooie tocht geworden met een deelnemersaantal van 394 man. Het IVV-nummer was 11486.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg