Vorig verslag van het Overijsselpad Volgend verslag van het Overijsselpad terug naar het overzicht van het Overijsselpad Terug naar het overzicht van de LAW's, streek- en NWBpaden op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Overijsselpad van 10 t/m 14 december 2001 en 29-30 maart 2002

5e wandeldag, vrijdag 14 december 2001.
Het was de voorgaande nacht flink koud geweest. ’s Ochtends stond de thermometer op –7°. Na het ontbijt pakten wij ons goed in, inclusief muts, handschoenen en een regenbroek voor de kou. We kochten nog wat extra’s bij een supermarkt omdat onze lunchpakketten niet toereikend waren. Door het centrum van Holten liepen we weer terug naar het station en vandaar verder naar het noorden over het parkoers van het Pieterpad tot de afslag van het Overijsselpad, waar we de vorige namiddag van de route waren afgegaan. Op een wit/rode markering stond ook Markramerpad vermeld.
We volgden ons pad eerst in de richting van het Canadian War Cenemetries of te wel het Canadese kerkhof door bossen. Daarna zetten we koers naar Camping De Holterberg en doorkruisten dit zelfs. Op de camping was nu geen teken van leven te bespeuren. Langs het plaatselijke sportterrein bereikten we opnieuw de bebouwde kom van Holten, maar nu officieel. Meteen verlieten we de bebouwde kom weer. We staken een verkeersweg over, De Rijssenseweg. Daarna kwamen we langs Twenhaar bungalowpark van Greendale Parks. Nu volgden we enige landbouwwegen door weidegebied.
natuurreservaat De Borkeld natuurreservaat De Borkeld

We staken de A1-snelweg over en dwaalden door natuurreservaat De Borkeld overgaand in het natuurreservaat Elsenerveld en Elsenerveen.
Een deel van de Borkeld is begroeid met heide. Door onder andere de verzuring en verdroging van de afgelopen tientallen jaren zijn grassen als pijpenstrootje en bochtige smele de heide steeds meer gaan overwoekeren. Hier en daar slaan jonge berken, dennen en eikjes op. Als er niets aan gedaan wordt, zal de heide begroeid raken met bomen en geleidelijk in bos veranderen. Staatsbosbeheer wil de heide juist in stand houden en zelfs uitbreiden. Want door de eeuwen heen hebben diverse soorten planten en dieren zich aan het heide-milieu aangepast.
Het beheer van de heide bestaat hoofdzakelijk uit werkzaamheden die vroeger door boeren werden gedaan, zoals laten begrazen en plaggen. Het tegengaan van vergrassing gaat ook uitstekend door het inzetten van vee: in plaats van de schapen gebruikt Staatsbosbeheer daarvoor nu onder meer ruige runderen als Schotse hooglanders en Herefords. Het grootste voordeel van begrazing is dat het terrein toch op een enigszins natuurlijke manier gehandhaafd wordt. Het vee kan niet overal komen, waardoor een gevarieerde plantengroei ontstaat van jonge en oude heide en verspreide bomen en boomgroepen.
Steeds zeldzamer
Vele specifieke heide-levensgemeenschappen zijn zeldzaam geworden of zelf helemaal verdwenen. Karakteristieke planten van de heide zijn natuurlijk struik- en dopheide, maar ook zonnedauw, gevlekte orchis, heidekartelblad en klokjesgentiaan. Daarnaast zijn tal van insectensoorten, waaronder heivlinder, heideblauwtje en verschillende libellen, vooral op de heide te vinden. Vogels als roodborsttapuit, boomleeuwerik, geelgors zijn ook karakteristiek voor de heide op de Borkeld.
De Borkeld is doorsneden door de autosnelweg de A1. Tijdens uw wandeling merkt u wat voor een grote invloed een snelweg heeft. Op de achtergrond blijft het geraas van de auto's hinderlijk aanwezig. Dus toch maar niet op deze plek wandelen? Dat niet, de natuur blijft schitterend.
Een deel van de Borkeld is begroeid met prachtige heide en wordt tegen vergrassing behoed door vee. We vinden hier vele Schotse hooglanders en Herefords. Het natuurgebied heeft een zeer gevarieerde plantengroei en verspreid staan er boomgroepen. Karakteristieke planten zijn struik- en dopheide, zonnedauw, gevlekte orchis, heidekartelblad en klokjesgentiaan. Ook komen er vele insectensoorten voor zoals de heidevlinder en de libel. De vogelsoorten roodborsttapuit, boomleeuwerik en de geelgors vliegen vrij door het natuurgebied. Helaas is het natuurgebied doorsneden door de autosnelweg A1. Toch blijft het natuurgebied zeker de moeite waard.

Friezenberg Friezenberg

We kwamen op een splitsing tussen de hoofdroute en een alternatieve route. Bij de alternatieve route voerde het pad over de 40 meter hoge Friezenberg. Wij besloten voor dit laatste. Op de top stond een steen waarop stond: "Aardkundig monument Friezenberg, 19 mei 1998.
Stel u voor: de Friezenberg. 40 Meter boven de zeespiegel. Het hoogste punt in de onmiddellijke omgeving. 4000 Jaar geleden zochten mensen deze plek uit om hun doden te begraven. Deze grafheuvel ligt er nu nog steeds. Gerestaureerd weliswaar, maar het geeft deze plek een voelbare spanning. 40 eeuwen scheiden ons van deze bewoners uit de Bronstijd (2000-800 v.C.). Hun graven zijn de tastbare herinnering van deze culturen. Boven op de Friezenberg. Sta er bij stil. Dit verleden is, voor wie het wil, nog te ervaren. Vanaf hier heeft u een schitterend uitzicht over de lagere dalen rond de Friezenberg. Zo horen doden herdacht te worden.
In de Brons- en IJzertijd (800-50 v.C.). woonden hier landbouwers. De mensen begroeven hun doden op enige afstand van hun nederzetting. Over het graf werd een heuvel opgeworpen van zand en plaggen. Deze heuvels worden grafheuvels genoemd. Een urnenveld is jonger. In de late Bronstijd en de IJzertijd werden de doden eerst verbrand. De as stopten ze in een urn, die vervolgens in een kuiltje geplaatst werd. Over de urn werd een aarden heuveltje opgeworpen. Op deze manier ontstonden hele urnenvelden.
Op de Borkeld vinden we enkele tientallen grafheuvels en enkele urnenvelden. De grafheuvel op de Friezenberg is door zijn ligging de fraaiste. In 1997 zijn door de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek zo'n tien grafheuvels in dit gebied gerestaureerd. De boomgroei is verwijderd en de karakteristieke bolvorm weer in ere te hersteld.
Het paadje voert u eerst naar boven, naar de top van de Friezenberg. Op de top ligt de gerestaureerde grafheuvel. Vanaf hier heeft u een schitterend uitzicht over De Borkeld. Via een klein paadje gaat u naar beneden. U wandelt daarna aan de onderkant van de Friezenberg. Op de top kunt u de grafheuvel nog steeds zien liggen. Aan uw linkerkant liggen enkele extensief beheerde weilandjes. Meteen daarna gaat u weer naar rechts. Naar boven toe, terug naar het startpunt.
We dwaalden verder door het Elsenervoorveld. Opnieuw staken we de A1-snelweg over en even later bereikten we café restaurant ’t Witte Hoes. Hier hadden we een rust en lieten de koffie en soep goed smaken. Tevens warmden we hier weer aardig op. Want de maximum temperatuur deze dag bedroeg –2°. Via een bospad kwamen we bij het Wakelveld. Hierop stonden talrijke jeneverbessenstruiken. Infotekst meldde dat de jeneverbes 2 tot 3 jaar nodig heeft voor deze rijp is. Er stonden vermoedelijk ook struiken die al meer dan 100 jaar oud waren. We liepen onder het viaduct van de weg Goor-Rijssen door. Maar voor Enter sloegen we af om via een rustige landbouwweg alsnog in Enter aan te komen. Op een plek waar een auto, die voor een schuur in de zon en uit de wind geparkeerd was, net wegreed hielden we staand een rust. Hoewel Enter een onbekende plaats is, staat deze plaats op vrijwel elk toetsenbord van een computer vermeld en zorgt daar voor een nieuwe regel wanneer je op deze toets drukt.
Langs sportterreinen en een vijver verlieten we Enter weer. We zagen 7 jagers over weilanden lopen waarvan er vier een geweer in hun handen hadden. Eén jager liep met een dode haas in zijn handen. We staken de rivier de Regge over en volgden deze een halve km. Over enkele lange landbouwwegen bereikten we een zijkanaal van het Twente kanaal. Daarna zetten we koers naar de zuidkant van Almelo. Tot net voorbij de N35 verkeersweg was volop industriegebied en buitenwijken van Almelo gerealiseerd. Daarna liepen we nog een km door de Hoeseler Wierkeerlanden alvorens de tocht en onze vijfdaagse reis af te breken en koers te zetten naar NS-station Almelo Rietveld. Dit lag ruim 2 km van de route. In 2˝ uur reden we met een overstap in Almelo naar Utrecht Centraal. Na op de stationsrestauratie een maaltijd genuttigd te hebben reden we verder door naar huis
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg