Met WS78 vanuit Beverwijk

Op zaterdag 8 december 2001 organiseerde WS78 een wandeltocht vanuit Beverwijk. De start was vanuit het NOVA-college. Dit was een zeer ruime startaccommodatie die op 900 meter lopen vanaf het NS-station lag. Het eerste park waar doorheen ons parcours voerde was het park Westerhout. Ons pad voerde over een groenstrook tussen de doorgaande weg van Beverwijk naar Wijk aan Zee en voerde langs defabriekscomplexen van Cores (voorheen Hoogovens). Dit was het oudste voetpad tussen de twee genoemde plaatsen. Aangekomen bij de kenmerkende Dorpsweide van Wijk aan Zee aanschouwden we de talrijke luxe huizen met eigen oprijlanen. Elk huis had hier ook zij eigen naam. In het dorp sloegen we af en via een aantal trappetjes betraden we het duingebied. Dij de beklimming van een uitzichtsduin was een deel van het pad zeer ernstig verzakt. Bovengekomen hadden we een fraai uitzicht op Wijk aan Zee, Beverwijk, Heemskerk en de duinen van het Noord Hollands Duinreservaat.
Vanaf 1903 heeft de provincie Noord-Holland duingebied aangekocht ten behoeve van de winning van zuiver drinkwater. Voor de waterwinning was in die tijd alleen de natuurlijke zuivering voldoende. Er was evenwicht in de toevoer van regenwater en de afname van drinkwater, terwijl een zoetwaterbel onder het duingebied voor voorraad in een extra droge periode zorgde. Maar doordat men steeds meer water nodig had nam deze voorraad af en drong het zoute zeewater ondergronds steeds meer op en werd het duinterrein steeds droger. Daarbij kwam nog de verlaging van het waterpeil in de achter het duin gelegen poldergebied, zodat uitstroming van zoet water naar deze kant versterkt werd. Sinds 1957 is men begonnen met de aanvoer van water via pijpleidingen vanuit de Rijn. De eerste zuivering vindt plaats te Jutphaas/Nieuwegein. Toch voert dit water meststoffen aan. Rond de infiltratiekanalen gedijen riet, brandnetels en harig wilgeroosje goed. Er wordt ook nog water ingelaten uit het IJsselmeer, dit wordt voorgezuiverd in Andijk en dan in Bergen gemengd met het duinwater. Het ingelaten water ondergaat een natuurlijke zuivering, terwijl het door de zandige bodem wegzakt. Kleine pompstations pompen het weer op en via leidingen wordt het dan naar het hoofdpompstation vervoerd. Daar wordt het nog eens gezuiverd, voordat het als drinkwater kan worden afgeleverd. Die kleine pompstations werden in het gebied van Castricum omringd door bomen om het landschapsbederf zoveel mogelijk te beperken. De bomen in het open duinterrein werden echter niet hoog genoeg vanwege de zoute aanslag, aangevoerd door de westenwind. Bij Wijk aan Zee heeft men dit probleem opgelost door de gebouwtjes half in de grond te bouwen. Tegenwoordig experimenteert men met diepte-infiltratie. Men injekteert het water op 55-90 meter diepte. Het oppompen gebeurt ook op deze diepte. Zo treedt er aan de oppervlakte weinig verstoring op.
In een folder van dit gebied wordt op onderstaande manier duidelijk gemaakt wat wel en niet mag: In het reservaat kunt u wandelen, autorijden, schilderen, van de natuur genieten, wegen en paden verlaten, luieren, planten en dieren bekijken, bloemen en paddestoelen plukken, spelen, leren, fotograferen, honden los laten lopen, met de natuur alleen zijn, er ’s nachts op uit gaan, tot rust komen, vragen stellen, diersporen volgen, frisse lucht inademen, het bezoekerscentrum bekijken, toezichtshouders raadplegen.
Even verderop liepen we door een grasduinlandschap waarin talrijke kunstbeelden stonden. Het ging hier om echte kunst, want je kon niet zien wat het voorstelde. Het zag er wel naar uit dat het materiaal afkomstig was van de staalfabrieken uit de omgeving. Bij een strandafgang daalden we af naar het strand. Het strand was heel breed. Het was nog een eind (extra) lopen naar de vloedlijn, maar dat hadden we er wel voor over. We haalden twee fietsers in die met bandenpech hun fiets weer in orde trachtten te brengen. We zagen ook een paar amazones op het strand. Na 1½ km over het strand te hebben gelopen verlieten we het strand weer. We kwamen langs het gebouw waarin de reddingsboot opgeborgen wordt. We troffen het dat de boot buiten stond en geinspecteerd werd. Op 10½ km was de soeppost te Wijk aan Zee.
Na de soeppost betraden we spoedig het Noord Hollands Duin Reservaat. Hier dwaalden we lange tijd door en kwamen langs het infiltratiegebied, het Ligustervlak. We verlieten het reservaat tijdelijk en over de Oudendijk werd koers gezet naar Heemskerk. Hier was op 19 km de grote rust in het Sportcentrum Heemskerk. Over de Kerkweg verlieten we Heemskerk weer. Op huisnummer 160 stond een fraaie boerderij. Deze lag mooi in het zonnetje. Het was deze dag een mooie, zonnige maar frisse dag. Het mooie weer had er voor gezorgd, dat maar liefst 426 wandelaars waren op komen dagen. Bij Noorddorp staken we een verkeersweg over en betraden opnieuw het Noord Hollands Duin Reservaat. Aan deze verkeersweg ligt op korte afstand het Huidtoneel.
Dit is een klein momument en is gelegen op een heuvel. Dit duidt de plaats aan waar in historische tijd rechtspraak werd uitgeoefend door Hollandse Graven, waar de bevolking trouw kwam betuigen aan zijn heren en waar door buurtbewoners samenkomsten werden belegd. Het monument bevat de naam van de schenker en vermeldt ook het jaartal waarin het werd geplaatst.
We bestegen de Kruisberg, maar het uitzicht was wat tegenvallend door de hoge bomen die het uitzicht teniet deden. We staken de gemeentegrens met Castricum over en liepen nu langs het zweefvliegveld. Even verder was een uitzichtsduin waar we rechtsaf sloegen. De beklimming van dit uitzichtsduin was vrijwillig, maar daar maakten we gretig gebruik van. Wij komen in dit gebied toch al niet zo vaak en nu troffen we het ook dat het zulk mooi weer was.
Bij camping Geversduin verlieten we het reservaat definitief. Nu volgden we de Noordermaatweg zo’n 2200 meter en hadden daarbij een wijds uitzicht. Op 32 km was de koffiepost in Heemskerk. Door de dorpsrand van Heemskerk liepen we naar het Heemskerkerduin. Daarbij kwamen de nog langs Kasteel Marquette en het gelijknamige bos. Doordat de zon hier vrijwel verdwenen was hebben we van het kasteel zeer weinig gezien. Op 37 km was nog de fruitpost ook in Heemskerk gelegen. De totale afstand bedroeg 40,900 km

Henri Floor & Coos Verburg