Nijmeegse vierdaagse 2001, Eerste wandeldag, dinsdag 17 juli 2001

We werden al rond 2.30 uur voor de eerste keer wakker, omdat er al zoveel geroezemoes en geloop op de zaal was waar wij sliepen. Tot drie uur keken we wel zeven keer op de wekker om te zien of het al 3.15 uur was, het tijdstip waarop de wekker was ingesteld. Om drie uur besloten we dan maar op te staan. Rond 3.50 uur begaven we ons naar de start en om 4.12 uur kregen we dan de eerste startknip. Al op het eerste kruispunt, waar we overstaken, was een ongeluk gebeurd. Twee ziekenwagens stonden er bij ten teken dat de situatie ernstig was. Later bleek dat er een politieagent onwel was geworden en was overleden. Het eerste uur van de wandeling moesten we goed oppassen. Het was nog donker en het zicht was nog niet al te best. We staken de Waalbrug aan de westzijde over en bereikten daarop het plaatsje Lent. Toen we voor de eerste keer op de ingetekende route keken, bleek dat de afslag van de 30 km al geweest was. Je loopt namelijk in de massa en je loopt achter de massa aan. En dan vallen borden amper op. Het viel in dit gedeelte van het parkoers op dat er zoveel wandelaars rookten. Doordat we hier zo dicht op elkaar liepen hadden de niet rokers, waaronder ondergetekenden, duidelijk last hiervan. Via de buurtschappen Doornik, Vossenplaats en De Pas werd de plaats Bemmel bereikt.
We kwamen langs een fraai kasteel. Voor en na een bocht naar links stonden mannen en een enkele vrouw in oude kledij met een vlaggenstok met vlag in de hand. Daarna liepen we langs een kerk waarvoor een wagen met oplegger stond. En op de oplegger stonden oude koetsen. We zagen ook dat de plaatselijke kerk zijn deuren uitnodigend open had staan. Daarop besloten we een kijkje in de kerk te nemen. De kerk was van binnen heel erg mooi verlicht. Zo'n mooie verlichting maak je maar zelden mee en vindt alleen plaats bij bijzondere gebeurtenissen. In de kerk heerste geen serene rust. Maar er was wel een muziekje te horen waar je wel rustig van kon worden (voor zover je al onrustig was geworden). In een boek kon je je naam invullen en eventueel nog een tekst toevoegen. Wij deden dat als eersten om 5.40 uur. Hoewel ik steeds over "we" schrijf moest Coos nog wel starten, want zij liep het 40 km parkoers. En die mocht pas vanaf 6.00 uur starten. Bovendien sliepen wij in Nijmegen op verschillende adressen. Coos overnachtte in het Kolpinghuis op faciliteiten van het bedrijf waarbij Henri werkt. Maar daarvoor moest je wel voor 15 februari 2001 voor opgeven. Henri besloot pas op 1 juni 2001 aan de Nijmeegse vierdaagse deel te nemen. Henri overnachtte op de Ganzenheuvel op faciliteiten van de wandelvereniging OLAT. Voorbij Bemmel kregen we eerst de afslag van de 40 km militairen. Later volgde de afslag van de 40 km individuelen. In het Karbrugse Veld staken we het beekje Heuvelsche Zeeg over. Inmiddels waren we een verzorgingspost van de OLAT voorbij gelopen. Er stonden heel veel wandelaars voor de consumptietent en we vonden het nog te koud om in de open lucht stil te zitten.
Via de buurtschappen Bergerden en Hoeve werd Huissen bereikt. Voorbij het centrum van Huissen bood een particuliere uitbater koffie aan en hier waren we meteen aan de beurt. De uitbater was een jongeman van een jaar of twintig en had zich nog niet echt in de Nijmeegse vierdaagse verdiept. Maar hij wilde wel een zakcentje verdienen. Een bekertje koffie kostte hier één gulden. Daarna passeerden we het bord van de bebouwde kom van Arnhem en kwamen langs de wijken Vredenburg en Kranenburg. Inmiddels hadden we een buitje te verwerken gekregen. Later bleek dit deze dag het enigste buitje te zijn geweest. Na Elden passeerden we de wijk De Laan van de gemeente Arnhem. We kwamen langs de Rijkerwoerdse Plassen en staken de Rijkerswoerdse Linge over. Het parkoers van de 40 km individuelen voegde zich samen met dat van ons. Maar we zagen nog geen wandelaars van die afstand. Bij het naderen van de spoorlijn Arnhem-Nijmegen werden we ingehaald door leden van het dreamteam die de 40 km liepen. In Elst kwam zowel de 40 km militairen als de 30 km lopers erbij. Hier in Elst hadden we de verzorging van het bedrijf waarbij Henri werkt. Zonder de naam van dit bedrijf te noemen, kan wel gezegd worden dat dit de sponsor van de voetbalclub Ajax is. We kwamen door buurtschap Lijnden. Opnieuw staken we een spoorlijn over. Ditmaal was dat de spoorlijn van Elst naar Tiel. Daarop kwamen we in Valburg. Hier zagen we deze dag de tweede molen. Voordat we de A15-snelweg overstaken slingerden we wat vanwege de aanleg van een nieuw viaduct.
Daarna splitste het parkoers zich weer en liepen de vijftig km lopers weer een tijdje alleen. Op dit traject kregen we geen controleknip. We kwamen langs een grote plas met de eigenaardige naam Strandpark. Daarna staken we de Verloren Zaag over. We liepen onder de A50-snelweg door en kwamen langs de buurtschappen Herveld en Herveld-Zuid. Opnieuw liepen we onder deA50-snelweg door en kwamen daarna over de enige grintweg van deze dag. Voordat we buurtschap Loenen bereikten kwamen we nog langs boerderij De Hulk en het fraaie kasteel Loenen. Op eens stak van links een veldmuis ons pad over. In Slijk-Ewijk kwamen de 40 km individuelen, de 30 km lopers en de 40 km militairen er weer bij. Na het Gelderse Oosterhout kwamen we langs een aantal plassen, namelijk het Verburgtskolk, het Wolfsgat en het Waaiensteinkolk. Nu kregen we langzaam aan de grote elektriciteitscentrale aan de Waal in het vizier en de daarbij gelegen spoorbrug. Maar wij wisten al dat we een volgende brug moesten hebben, die achter de spoorbrug lag. Bij Lent staken we de Waalbrug opnieuw over, nu voor de terugweg.
Rond één uur bereikten we de finish en kochten dagblad De Gelderlander met het laatste nieuws over de Nijmeegse vierdaagse. Daarna liepen we naar ons overnachtingadres en gingen 3½ uur plat om uit te rusten. De voorgaande week hadden we tijdens de Apeldoornse vierdaagse vier maal 40 km gelopen en daarvan was de vermoeidheid nog niet geheel geweken. De nachtrust zou vermoedelijk aan de korte kant zijn. Afgezien van een buitje was het vrij aardig weer geworden met flink wat zonneschijn. De maximum temperatuur bedroeg 21 graden. Later bleek dat dit weerkundig de mooiste dag van deze vierdaagse zou worden. Bij controle van militairen op hun bepakking of deze wel minimaal 10 kg woog, bleek een militair te zitten die een gewicht van 20 kg droeg. Bij deze controle bedroeg het gemiddelde gewicht 13 kg. Wandelaars die op tijd naar bed gingen en in de omgeving van de Waal overnachtten dachten in de late avond dat het onweerde. Later bleek dat de knallen afkomstig waren van het vuurwerk dat werd afgestoken.

Henri Floor & Coos Verburg