1e dag van de Apeldoornse vierdaagse, dinsdag 10 juli 2001

We waren dit jaar laat met het bespreken van overnachtingsmogelijkheden voor deze 4-daagse. We hadden met de inschrijving van deze vierdaagse gewacht tot 1 juni 2001 vanwege de MKZ-crisis. Bovendien schrijven we laat in omdat Henri het liefst inschrijft voor het 50 km parkoers, maar niet van tevoren weet of hij op tijd fit genoeg is. De overnachting werd een trekkershut. Op maandag 9 juli meldden wij ons aan en Henri besloot om niet het 50 km parkoers te lopen waarvoor hij had ingeschreven. Maar hij liet zich overschrijven naar het 40 km parkoers. Dit vanwege problemen met zijn rechterknie.
Op 10 juli 2001 was om 6.30 uur de start van de 40 en 50 km. We liepen door de Hoofdstraat met zijn talrijke winkels. Daarna zetten we koers naar parken, om Apeldoorn op een zo mooi mogelijke manier te verlaten. Na het Zuiderpark bereikten we de eerste sprengen. Een spreng is een gegraven beekje. Bij de Zwaanspreng liepen we over een smal pad tussen twee sprengen door. Na nog een bosparkoers met sprengen bereikten we op 7½ km een verzorgingspost. We kochten hier nog een extra blikje fris om onderweg op te drinken. Want de eerstvolgende verzorgingspost was op 21 km. En op een verzorgingspost is het altijd heel gezellig. Daardoor konden we de eerste grote binnenrust op 19 km overslaan. Net na de verzorgingspost op 7½ km werden we op de foto gezet. Er was dit jaar een nieuwe fotograaf. Deze drukte de foto's af op het formaat 13 bij 18 cm en vroeg hiervoor 10 gulden. Via buurtschap Engeland bereikten we het centrum van Beekbergen. Over de Hietveldweg liepen we langs het oude statige huis Hietveld. Even verderop in Beekbergen werd een boom ontdaan van alle takken. Vreemd vonden wij het, dat hier niets was afgezet. Maar af en toe dreunde een afgezaagde tak heel hard op de grond. Nu volgden we enige lange asfalt- en grintwegen. We staken de spoorlijn van Apeldoorn naar Dieren over. Even later liepen we ook langs het station Immenbergweg van de Veluwse Stoomlokomotief Maatschappij. Bij de Vrijenbergspreng, waar ook de bekende Loenense waterval aanligt, sloegen we af en volgden deze een eind aan beide kanten. Even klopte de markering niet met de parkoersbeschrijving. Daardoor misten we een kleine zandverstuiving. Even voor Loenen liepen we langs een monument voor gevallenen. Hierop stonden teksten in drie of vier verschillende talen.
Op 19 km was een rust mogelijkheid in Hotel Café Restaurant Den Eikenboom te Loenen. Maar zoals al eerder geschreven liepen wij door naar de eerstvolgende verzorgingspost. Op weg naar die verzorgingspost moesten we op een vijfsprong rechtsaf slaan. Er stond één pijl terwijl er twee wegen r.a. gingen. In de parkoersbeschrijving stond weliswaar duidelijk welk pad je moest nemen. Maar 24 op de 25 wandelaars volgen alleen de pijlen. Zo gebeurde het dat er zeker 20 wandelaars waren die het verkeerde pad inliepen. Doordat het verlengde van dit verkeerde pad op het 50 km parkoers uitkwam, hebben deze wandelaars deze dag 50 km gelopen in plaats van 40 km. We sloegen goed af en we bereikten weldra picknickplaats "Ternat", waaraan de verzorgingspost lag. We lunchten hier, hoewel het pas 10 uur in de ochtend was. Maar we hadden ook al om 5 uur 's-ochtends ontbeten. Nu zetten we koers naar de Erebegraafplaats te Loenen.De begraafplaats is het Nationale Erekerkhof voor de Nederlandse slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog.
Pastoor H. J. Peters leidde in 1949 de eerste begrafenis van een oorlogsslachtoffer op de Centrale Begraafplaats der Oorlogsgraven Stichting aan de Groenendaalseweg in Loenen. De officiële opening had voordien plaatsgevonden door Prinses Wilhelmina op 18 oktober 1949. Tevens werd toen een gedenkbord aan de Oorlogsgravenstichting overgedragen waarop de namen voorkomen van de vele Engelandvaarders die voor de bevrijding van Nederland zijn gevallen. Voordien had het bord in de Oranjehaven in Londen gehangen. De prinses opende een Ereveld waar ruim drieduizend oorlogsslachtoffers hun laatste rustplaats kregen. Dit aantal stijgt nog steeds omdat regelmatig herbegravingen plaatsvinden.
Uiteindelijk kwamen we weer bij de Vrijenbergspreng uit. Deze volgden we tot aan de parkeerplaats Loenense Waterval. We vervolgden ons pad, waarbij we steeds meer "last" kregen van de talrijke breedlopende 30 km lopers en in mindere mate van de 20 km lopers op de smalle bospaden. We kwamen langs een fraai ven. Even verderop passeerden we heideveld Klein Zwitserland. Een aantal malen moesten we om omgevallen bomen heen lopen, maar dat kon de pret niet drukken. We staken de A50-snelweg over en bereikten camping De Hertenhorst op 29 km.
We doorkruisten het Liederbos en talrijke malen sloegen we hier links of rechts af. Soms ook liepen we rechtdoor. Langs de kant van de weg stonden twee kinderen van een jaar of 5 die wandelaars water aanboden. Pa-lief stond verscholen achter struiken de kinderen gade te slaan. Door buurtschap Engeland werd manege Riant bereikt. Hier zagen we veel paarden. Op een terrasje zagen we wandelaars zitten. Op 35 km werd de laatste verzorgingspost bereikt. Hier zag en hoorde ik voor de eerste keer Allround accordeonist Knelis van de Veluwe zijn muziek ten gehore brengen. De voorgaande jaren liep ik het 50 km parkoers en dan was Knelis al vertrokken als we op de laatste verzorgingspost aankwamen. Weer in de bebouwde kom van Apeldoorn gearriveerd liepen we langs de in oorspronkelijke staat herstelde Winkeweijertspreng. Na 41½ km werd de finish bereikt. Er waren 2750 wandelaars gestart. Het was tijdens de gehele tocht droog gebleven met zonnige perioden en een maximumtemperatuur van 22°. De beloofde regen kwam na 17.00 uur maar toen waren de wandelaars al binnen. Later bleek dat deze dag meteorologisch de mooiste wandeldag was geworden.

Henri Floor & Coos Verburg