|
|
|
|
Panoramablik vanaf de Amerongse berg de Betuwe in
|
Op zaterdag 16 juni 2001 liepen wij met bestuursleden van WS78 de wandeltocht van
16 maart 2002 voor. Deze tocht is de tiende uit de winterserie 2001/2002.
Maar het was de eerste tocht uit de serie die werd voorgelopen.
Dit had alles te maken met de mond en klauwzeer epidemie die Nederland
in het voorjaar van 2001 in zijn ijzeren greep vasthield.
Naast ondergetekenden liepen mee, in alfabetische volgorde:
Albert, Bets, Erik, Gert, Iris, Kees, Peter, Piet en Willem.
We hadden om 8.00 uur afgesproken, maar gebruikelijk is dat we
dan eerst een bekertje koffie krijgen alvorens te starten.
Het was deze zaterdag redelijk mooi weer met een maximum temperatuur van 20 graden.
Tien van de elf wandelaars liep in het kort.
We verlieten de startplaats in oostelijke richting.
Na 125 meter lopen kwamen we langs een tuin waarin wel 20 verschillende kaboutertjes stonden.
Over de Schapendrift en langs camping Eijckelenburg verlieten we de bebouwde kom van Maarn.
We liepen over een zand/grintweg met aan beide zijden weilanden of moerasachtige gebieden.
Hier zagen we wel 20 hazen. We kwamen uit bij de Woudenbergse Grift.
Deze brede sloot volgden we en we zagen hier fraai een zwaan met vijf jongen zwemmen.
We staken de Maarsbergseweg over en volgden nu een bijna 2 km lang fietspad dwars door weilanden.
Eenmaal werd ons pad geblokkeerd door een tractor met aanhangwagen met daarachter een soort
hijskraan die bezig was om gras en rommel uit de naastliggende sloot te halen.
Het water droop van de aanhangwagen en we moesten oppassen dat we hiervan niet nat werden.
We kwamen uit op de Rumelaarseweg.
Na een kruising gaf een verkeersbord aan dat deze weg doodlopend werd.
Maar ook dit keer konden wandelaars hier rustig verder lopen.
We kwamen vlak voor een spoorlijn uit.
Deze spoorlijn volgden we parallel over een asfaltweg in de richting van Rhenen en
Ede Wageningen. Na een eerste spoorwegovergang bereikt te hebben, staken we de spoorlijn over,
meteen gevolgd door de A12-snelweg.
We verlieten hier het grondgebied van Woudenberg om deze in te ruilen voor die van de gemeente
Leersum. Opnieuw volgden we een asfaltweg door weilanden. Op 10½ km stonden langs de weg twee
bankjes langs de weg. Hier werd een eerste rust genomen. Deze lag bij boerderij
Het Koekoeksnest alwaar ook een minicamping was.
Op 11 km was de geplande soeppost. Aan de eigenaar hiervan werd een programmaboekje van
WS78 uitgereikt. Later zouden we hier nog terugkomen, omdat we hier ook de koffiepost
zullen hebben. We betraden het bosgebied van de Leersumse Plassen en het Ginkelduin.
Ook een kleine zandvlakte staken we over. Daarop bereikten we het Zuilensteinsche Bos.
Via Huize De Ginkel werd Hondenpension De Hazenberg bereikt.
Eén van de wandelaars vroeg of dit nou een asielcentrum was. Inmiddels bevonden
we ons op het grondgebied van de gemeente Amerongen. Over een dalende "holleweg" en een
daarna stijgend pad werd een panoramabankje bereikt. Panorama omdat van dit bankje de
Betuwe in gekeken kon worden. En in maart, als de bladeren van de bomen zijn kan ook de
Rijn worden gezien. Ons pad steeg verder door tot aan het hoogste punt van de Amerongse
Berg. Deze was gelegen op een hoogte van 68,9 meter. Over een (andere) holleweg daalden
we weer af om uiteindelijk de provinciale weg N225 te bereiken. Deze staken we over.
Nu liep ons pad door een bosrand langs de Amerongse Bovenpolder. We beklommen een platform,
vanwaar we een fraai uitzicht over de Amerongse Bovenpolder hadden en op het plaatselijke
kasteel.
Even verderop beklommen we een bergje waar boven op een hekwerk om twee ronde putten stond.
Op de nieuwe put stond een afbeelding van een man aan een galg. Verder stond aan de zijkant
geschreven: "Afgebroken in 1809, 't Gerecht, restanten geconserveerd 1982". We troffen hier
een echtpaar van rond de zestig. Ze vroegen waar we mee bezig waren bij het zien van het
proffessionele meetwiel, dat wij bij ons hadden. Diegene, die op dat moment het meetwiel
vasthield zei doodleuk, dat we bezig waren met voorbereidingen voor de aanleg van de zesde
startbaan van Schiphol. Vlak daarop kwamen we langs een oude begraafplaats.
Vlak voor kasteel Amerongen sloegen we af en betraden nu het centrum van Amerongen.
We liepen daarbij langs de Koningin Wilhelminaboom uit 1898 die voor de Sint Andreaskerk staat.
Een afbeelding van het hekwerk om deze boom siert het wandelplaatje. Na de grote rust in het
plaatselijke dorpshuis werd over rustige straten het centrum van Amerongen weer verlaten.
Opvallend hier waren de af en toe fraaie en grote huizen. Na een grote oude tabaksschuur,
die nu door een notaris wordt bewoond, bereikten we kasteel Zuylenstein. We liepen om het
kasteel heen. Na de passage van een schaapskooi werd de N225 weg weer overgestoken. Langs
de bosrand van het Zuilensteinsebos werd de bebouwde kom van Leersum bereikt. Via het
Badhuislaantje werd koers gezet naar het plaatselijke tennispark.
Het was nog ruim 12 km te gaan en omdat er verder geen uitbaters onderweg meer te verwachten
waren, werd hier nog een rust ingelast. We bevonden ons inmiddels in Hoog Leersum. In een
volgend bosgebied was in het voorjaar (van 2001) grote activiteit geweest door bosarbeiders.
Met zware zaagmachines waren vele bomen omgezaagd. Daarna werden deze bomen geschild, in
stukken gezaagd en vervolgens met tractoren weggetrokken. De sporen van deze tractoren hadden
menig pad onherkenbaar gemaakt. Maar ondergetekenden en tevens de uitzetters van dit parkoers
wisten het parkoers hier feilloos voort te zetten. We kwamen uit bij het bosgebied van de
Leersumse Plassen. Op 30 km was dan de al eerder genoemde koffiepost. Na Valkenheide werd
het hoogste punt van Maarsbergen, gemeente Maarn bereikt met een hoogte van 38,2 meter.
Bovenop is een kleine begraafplaats met vier graven, omzoomd door een hekwerk. We bevonden
ons hier op het Landgoed Maarsbergen. Op 36½ km hadden we dan nog de geplande fruitpost.
Tijdens het voorlopen was er uiteraard geen fruit. Vlak voor de finish kwamen we nog langs
het fraaie stadhuis van Maarn. Na ruim 9 uur lopen werd de finish bereikt op 40,6 km. Het
bestuur was tevreden over deze afwisselende tocht en wij werden bedankt voor dit voorbereidende
werk.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|