Vorig Euraudax verslag Volgend Euraudax verslag Terug naar het overzicht van alle Euraudax wandeltochten Terug naar de homepage van Henri Floor Wandelparkoers leek meer op langlaufparkoers

Euraudax - arendkop Dit is het wapen van Renswoude. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdag 30 december 2000 organiseerde Euraudax een 25 km tocht vanuit Renswoude. Om 10.00 uur was de start van deze tocht vanaf café De Zwaan. Via de plaatselijke kerk liepen we naar het kasteelpark van Kasteel Renswoude.
Kasteelbos Renswoude ligt aan de rand van de Gelderse Vallei. Het kasteelbos is een oorspronkelijk in Hollands-classicistische stijl aangelegd park behorend bij kasteel Renswoude dat gebouwd is in 1654. In 1708 is het kasteelbos 'gemoderniseerd' in Franse barokstijl waarbij ook een Grand Canal is aangelegd. Later is het bos deels herschapen in Engelse landschapsstijl.
De Utrechtse bestuurder Johan van Reede (1594-1682) was de man die als geen ander zijn stempel zette op de ontwikkeling van Renswoude. In 1638 vroeg hij aan de Staten van Utrecht toestemming om een kerk te mogen bouwen in Renswoude. Een wonderlijk plan, want er woonden nauwelijks mensen. Een boerderij, de restanten van een veertiende-eeuwse Borgwal (in 1623 gekocht door Van Reede) en een molen, dat was alles. Maar Van Reede had grootse plannen. Hij wilde op deze strategische plek aan de grens met Gelderland zijn macht vestigen. Hij meende dat van een nieuwe protestantse kerk aantrekkingskracht zou uitgaan - het was kort na de Reformatie en de godsdienstige en politieke situatie waren nauw verweven. De aanblik van het kloeke bouwwerk dat spoedig verrees, moet anno 1650 heel wat verbazing hebben gewekt. Zeker als je bedenkt dat het eigenlijk in the middle of nowhere stond. Het ontwerp week volstrekt af van wat er voorheen aan kerken werd gebouwd. Niet de traditionele kruisvorm met het koor op het oosten, maar een Grieks kruis met koepel, met midden in de kerk de kansel: de gemeente rondom het Woord.
We liepen achterom het kasteel heen. Daarna staken we de verkeersweg Renswoude-Veenendaal over en liepen langs het 'Grand Canal', een vijver omzoomd door prachtige oude beuken. Daarna werd de kade van de Grebbelinie bereikt. Over deze kade/dijk, zouden we deze dag veel over lopen. We liepen zuidwaarts en volgden hier enige tijd de provinciegrens Utrecht/Gelderland. We staken de verkeersweg van Veenendaal naar Renswoude (opnieuw) over en kwamen even later door Camping De Batterijen. We volgden even de spoorlijn Utrecht-Arnhem en kwamen daarop langs de voormalige Batterij, een voormalig verdedigingswerk. Daarna liepen we over de flanken van de Emminkhuizerberg. Het hoogste punt van de Emminkhuizerberg is 21,8 meter. We zagen een haas verschrikt wegrennen bij het zien van 84 wandelaars. Daarna volgden we even een fietspad, dat vrij dicht langs de A12-snelweg loopt. Even later zat er een dijk tussen, waardoor je de snelweg veel minder hoorde en helemaal niet meer zag. Bovendien liep hier ook het Valleikanaal waar we nu ook langs liepen. We sloegen af over een dijk en bereikten daarop de verzorgingspost op 9,6 km. Hier kregen we een warme kop chocola en een koek. Daarna liepen we over de dijk terug naar het Valeikanaal. Na een spoorlijn overgestoken te hebben, volgden we een rustige asfaltweg zonder fiets- of voetpad gedurende ongeveer een km. Daarna volgden we weer dijken van de Grebbelinie. Net na de Voormalige Schans staken we de Lunterse Beek over en liepen door een klein bosgebied. Later staken we de verkeersweg Renswoude-Scherpenzeel over en bereikten nu het echte bosparkoers-gedeelte. Daarbij liepen we langs een vogelreservaat en een heidegebied. Op 17,1 km was de grote rust in Mona's drank en eetfestijn te Scherpenzeel (provincie Gelderland). Opnieuw kregen we een bosparkoers voorgeschoteld met een paar smalle paadjes erin, maar daarna volgden we opnieuw de Grebbelinie. Daarna volgde nog een verkenning op het Voormalige Werk aan de Datselaar.
De Datselaar is een verdedigingswerk van waaruit de vijand kon worden beschoten. Het middenterrein was het kampement van de soldaten en aan de buitenzijde stonden de geschutsstukken. Ver buiten de linie waren dan nog voorposten. Het centrale gedeelte van het fort heette het Terraplein.
Opnieuw staken we de Lunterse Beek over gevolgd door de Fliertsche Beek. Op 23,2 km kregen we nog een appeltje aangeboden. Rond 14.55 uur werd de finish bereikt. De afgelegde afstand bedroeg 24,2 km. De oorspronkelijke afstand was weliswaar 25,7 km, maar door de zwaarte van het parkoers werd besloten om in totaal 1,5 km van de tocht af te halen. Dat kon mooi door ingebouwde lussen uit het parkoers te halen. Het was een zeer zware tocht geworden. Er lag bij de start tussen de 5 en 10 cm sneeuw. De temperatuur lag net boven het vriespunt waardoor de sneeuw meer een soort papsneeuw was. Regelmatig was het meer glijden dan lopen. Vandaar ook de titel van dit verhaal over een mooi langlaufparkoers.
Nog wat informatie over de dijk De Grebbelinie: Ooit was deze dijk onderdeel van de beroemde Grebbelinie die Holland moest beschermen tegen de oprukkende troepen van de vijand. De linie liep van Wageningen tot Bunschoten en moest in oorlogstijd het rijke westen verdedigen tegen aanvallers uit het oosten. Oorspronkelijk was er op en langs de kade weinig of geen beplanting te vinden. Dat was een kwestie van strategie: de vijand mocht niet de kans krijgen om onder dekking van de bomen en struiken langs de linies te sluipen. Er was een open en vrij schootsveld nodig. De huidige beplanting heeft een landschappelijke betekenis en is ook van natuurwetenschappelijk belang. In de luwte vinden veel planten een beschutte groeiplaats en in de struiken en bomen hebben talloze vogels een broed- en fourageerplaats.
Forten, batterijen, voorposten en schansen zijn namen uit de oorlog van ver vervlogen tijden. Een schans is een vestingwerk in de vorm van een vier-, vijf- of zeshoek. In de 17e en 18e eeuw was het vaak de benaming voor een min of meer tijdelijk vestingwerk. Een fort is een gesloten vestingwerk en ligt aan de hoofdwal van de vesting. Een batterij is een geschut, dat op een vaste plaats is opgesteld en was van waaruit de vijand bestookt werd. Een voorpost is een uitkijkpost die het verst naar voren was geschoven.

Bij het afstempelen van het wandelboekje kregen we als wandelplaatje een foto van Kasteel Renswoude. Verder kregen we ook nog een fraai diploma.
Bij deze tocht waren er naast uiteraard wandelaars uit de buurt ook opvallend veel wandelaars die van ver weg kwamen, zoals Tilburg, Rotterdam, Den Haag, Haarlem, Almelo, Nijmegen en Anna Pauwlona.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg