Europäischer Fernwanderweg E1

datum	zondag 27 augustus 2000
traject	Wotersen - Talkau - Fuhlenhagen - Basthorst -Kuddewörde - Grande - Witzhave
afstand	26 km
wandeltijd	7 uur
hoogtes	30-63 meter
weer	hele dag droog en zonnig, relatief veel wind
temperatuur	24°
overnachtingadres	Hotel Pünjer, Inhaber Familie Pünjer, Möllner Landstraße 9, 22969 Witzhave, ( 04104-97770
Overnachtingprijs	DM 128

kapel van Talkau We hadden om 8 uur ontbijt. De familie Heitmann had de vorige dag 60 gasten gehad en voor hen warme maaltijden geserveerd. Daar waren ze nog moe van. Anders hadden we mogelijk eerder ontbeten. Rond 9 uur vertrokken we. Allereerst liepen we (weer) langs het Gut Wotersen. Over een grintweg, die later langs een bosrand liep, kwamen we bij een boomstam waar enige paddestoelen mooi aan groeiden (foto 5). Eén van de vele keren, naar later bleek. Even verderop staken we de A24-snelweg (Hamburg-Berlijn) over. Even voor Talkau hadden we een eerste rustje, waar we wat dronken. Na Talkau volgden we weer een rustige veldweg. Toen we even voor Fuhlenhagen afsloegen bij een bankje maakten we een foto van het plaatsje (foto 6). Op voornoemd bankje deden we de korte broek aan en smeerden we ons in. Daarna doorkruisten we Fuhlenhagen. Deze plaats was best bezienswaardig met de vele grote oude boerderijen in oude bouwstijl. Pas later, toen het al te laat was, realiseerden we dat we van die boerderijen best wat foto's hadden kunnen maken. Vlak voordat we de plaats verlieten kwamen we nog langs een klein kerkje uit de 16e eeuw (foto 7). Opnieuw kwamen we bij een bos dat we doorkruisten. Ons viel het op dat er nog flink wat plassen lagen. En dat terwijl we tijdens onze wandelvakantie tot nu toe nog geen regen hadden gehad. In Basthorst kwamen we langs een houten weerstation (foto 8). Aan de zijkant hing aan een ketting een steen. Op het weerstation stonden omschrijvingen, die weliswaar allemaal klopten, maar erg over-realistisch waren zoals: - als de steen droog is, is het zonnig - als de steen nat is, regent het - als de steen wit is, sneeuwt het - als de steen beweegt, stormt het - als de steen op de grond is gevallen, dan is er een aardbeving. We kwamen langs een bankje in de zon. Deze sloegen we over, omdat we het te warm in de zon vonden. Net voordat we Basthorst zouden verlaten, zagen we een bankje in de schaduw. Daar aten we ons van huis meegebrachte brood op. Toen we Basthorst verlieten vroeg een fietser of we de E1 liepen. Hij praatte daarna nog even met ons. Zijn vrouw bleef langzaam doorfietsen. Na een vrij open stuk kwamen we aan de zuidzijde van Kuddewörde. We staken een verkeersweg over. Even verderop zagen we op een kruising geen markeringen. Onze aandacht was echter veel meer gefixeerd om een bankje in de schaduw te vinden. Dat werd een bankje voor een bakker met de naam Koops. Toen we weer verder liepen kwam van rechts weer onze markering. We hadden dus onbewust een stukje afgesneden. Voor Rotenbek sloegen we af en liepen weer naar een bos, het Sachsenwald. Hierdoor liep een alleraardigst beekje, Bille genaamd. Deze laatste 3 km was eigenlijk wel het mooiste traject van deze dag. Het pad liep af en toe vlak langs de beek. Soms liepen we wel 10 meter hoger dan de beek. Bij een gele pijl met de tekst GS verlieten we de route. Toen we Witzhave inliepen kwamen we nog langs een mooie steen (foto 9). Eén km van de route was ons overnachtingadres in Hotel Pünjer (foto 10, (ansichtkaartnummer 2). Ik poetste hier nog de schoenen. Henri Floor & Coos Verburg