Apeldoornse Vierdaagse 2000, tweede wandeldag, woensdag 12 juli 2000

47e Internationale Vierdaagse Wandeltochten te Apeldoorn, Holland van 11 - 14 juli 2000, georganiseerd door de Nederlandse Wandelsport Bond
2e wandeldag
Eén minuut na halfzeven was de start op deze tweede dag. De deur waar we normaliter het startgebouw verlieten, wilde om halfzeven niet opengaan. Daarop namen we een andere deur. Als eerste liepen we naar het Oranjepark. Verderop kwamen we langs de Koninklijke Hogere Burger School Prins Hendrik der Nederlanden, een soort VWO. Daarna bereikten we het Wilhelminapark. Parken zijn er trouwens genoeg in Apeldoorn. Vervolgens kwamen we door het Prinsenpark. Via buitenwijken kwamen we bij de dijk waarover de voormalige spoorlijn Apeldoorn-Zwolle liep. Nu was de dijk voor een groot deel geasfalteerd. Bij buurtschap Wenum liepen we langs de Wenumse watermolen. Bij een vijver staken we de Wenumsche Beek over. Nu liepen we naar buurtschap Wiesel. Hier was op een grasveld tussen twee heuveltjes een verzorgingspost op 7,6 km. Over een pad tussen weilanden door bereikten we weer de bossen. Op 9,4 km was de splitsing met de 20 km. Daarna werd de lange Niersense weg bereikt. Om deze lange weg te breken maakten we tot tweemaal toe een lus langs deze Niersense weg. Ten oosten van buurtschap Niersen volgden we flink wat paadjes door een sprengengebied. Hier was ook de splitsing met het 30 km parkoers op 17,3 km. In het bosgebied De Galgenberg kwamen we verschillende malen langs grafheuvels. Even voor buurtschap Schaveren was de splitsing van de 40 km op 21,3 km. We troffen langs de kant van ons pad verschillende malen nieuwe bordjes van het Geldersch Landschap. Hier betrof het Pollensche Veen en verderop ook Tongerense Heide. Hier beklommen we de Tepelberg.
Op 28,9 km was een officiële rustpost gepland in de kantine van camping Remboe te Wissel. De beheerder van de kantine was ’s-ochtends ziek geworden, waardoor de kantine gesloten bleef. Daarop was door de organisatie hier een controlepost ingericht en konden we hier wel water drinken. Op de camping stonden stoelen, waarop ik een rust nam en mijn meegebrachte boterhammen verorberde. We dwaalden verder en kwamen langs natuurgebied Het Wisselse Veen. We troffen op een splitsing van wegen twee mannen die niet aan de 4-daagse meededen. Eén van hen zei tegen ons: “neem niet deze weg hoor, want dit is een lange weg”. Toen ik zei, dat ik naar Apeldoorn liep, kon hij dat nauwelijks geloven. We kwamen langs de achterkant van restaurant Schaveren in buurtschap Schaveren. Hier hadden we in het verleden een grote rust. Nadat we weer op het 40 km parkoers waren uitgekomen op 34,4 km hadden we een rust in de kantine van de voetbalvereniging te Emst op 35,0 km. Dit was een veel gezelliger rustplaats dan het "stijve" restaurant Schaveren. Verderop stond op een paal aan een bosrand “8 grafheuvels”. En we liepen ook langs verschillende grafheuvels. Op 40,4 km was de samenkomst met het 30 km parkoers. Over veld- en boswegen dwaalden we naar Vaassen. Hier was in het Clubhuis van de Christelijke Sport Vereniging "VIOS" een grote rustpost op 43,3 km. We lieten ons een beetje verleiden met de heerlijke soep die ze hier zouden hebben. Doch de soep bleek geheel op te zijn. We moesten nu stevig doorstappen, want het was al 15.00 uur en we hadden nog 9,6 km en één verzorgingspost te gaan. En officieel moesten we uiterlijk 17.00 uur binnen zijn. Over een pad langs een langgerekt weiland tussen bossen bereikten we dezelfde verzorgingswagen als op de heenroute.
Hoe een autoweg een voetpad werd:
Voor 1940 liep de enige Noord-Zuid verbinding voor auto- en vrachtverkeer dwars door de dorpen Vaassen, Epe en Heerde. Dit werd toen al door de toenemende verkeersdrukte een bezwaar en men besloot een nieuwe weg buiten de dorpen aan te leggen. Er werd een begin gemaakt, door het uitbreken van de oorlog moest de uitvoering worden gestaakt. In de eerste jaren na de oorlog kwam van verdere uitvoering van dit plan nog niets. Later werd de verkeersintensiteit al zo groot dat deze geplande tweebaansweg te klein zou zijn. Nu is er de autosnelweg Apeldoorn-Zwolle. Het oude tracé is aangekocht door de gemeente Apeldoorn, die er een voetpad/ruiterpad langs heeft aangelegd. Zomaar een stukje uit het Maarten van Rossumpad waarover ook het parkoers van de Apeldoornse 4-daagse liep.
Op 49,2 km was nog een grote rustmogelijkheid in Café Restaurant De Hamer. Via Paleis ’t Loo, de Gedenknaald en het monument Canada-Nederland werd via een nieuw parkoers de finish bereikt op 52,9 km. Hierover deden we 10 uur en 22 minuten
Paleis Het Loo, in de bossen bij Apeldoorn in het hart van Nederland, was van 1686 tot 1975 de favoriete zomerresidentie van de Nederlandse stadhouderlijke en koninklijke familie. Sinds 1984 functioneert het paleis als museum, nadat het op spectaculaire wijze samen met de tuinen in 17de-eeuwse staat werd teruggebracht.

Henri Floor & Coos Verburg