Terug naar de homepage van Henri Floor Twee provincietocht met de OLAT
man leest boek
Op zondag 19 december 1999 organiseerde de OLAT de laatste tocht uit de winterserie in de 20e eeuw.
Met OLAT vanuit Limburg
De start was vanuit het Limburgse Griendtsveen behorend tot de gemeente Horst. Vanuit het Gemeenschapshuis aan de Lavendellaan verlieten we al na 250 meter de bebouwde kom. Even volgden we het Griendtsveenkanaal. Deze mondde uit in de Helenavaart. Hier ging ook de grasweg die wij volgden over in een slingerend smal pad langs de Helenavaart. Even verderop maakten we een lus om een zijtak van de Helenavaart. We liepen hier in het grote natuurgebied Griendtsveen. Op het einde van de wandeling zouden we hier ook nog doorheen komen. We kwamen uit bij een bruggetje over de vaart. We hielden ons goed vast aan de leuning van het bruggetje. Net voorbij het bruggetje hoorden we achter ons een schreeuw. Een dame was aan het einde van het bruggetje onderuit gegaan.
Dit is het wapen van Best.
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Sinds lang weer eens een wintertocht
Er lag nog wat sneeuw op het bruggetje. Want we hadden sinds lange tijd weer eens een echte wintertocht. De sneeuwhoogte was weliswaar nog niet zo hoog en liet zich slecht in millimeters uitdrukken. Maar naar Nederlandse begrippen was het een wintertocht. Even volgden we de “verkeersweg” tussen Griendtsveen en Helenaveen. Daarna sloegen we af en dwaalden verder fraai door het uitgestrekte natuurgebied Griendtsveen. Bij het Kanaal van Deurne in de gemeente Deurne was de eerste verzorgingspost op 4,6 km.
We volgden voornoemd kanaal ongeveer 2 km. We haalden een wandelaar in, die zei dat hij geblesseerd was. Hij had de voorgaande dagen meegedaan aan de 110 km zware wandeltocht van Plombière naar Houffalize. Het was zijn eerste 110 km en het was slecht weer geweest met veel regen en ook wat sneeuw. Langs het Kanaal van Deurne hadden we het eerste stuk het natuurgebied de Deurnsche Peel aan onze rechterhand. Daarna kwam een wat opener stuk en hier voelde het ook vrij fris. Dit gebied bleek ook Siberië te heten.
Daarna volgden we zo’n 4 km verharde wegen. Daarbij liepen we gedeeltelijk ook nog op korte afstand langs de A67-snelweg. Op 11,7 km was de eerste grote rust te Helenaveen. Nadat de 10 en de 15 km al van het parkoers waren afgeslagen, sloeg hier ook de 20 km af. Later bleek dit ook de tweede en laatste grote rustpost te zijn. Opnieuw volgden we de Helenavaart. Verderop liepen we onder de A67-snelweg door. We bevonden ons nu in de gemeente Helden.
Bij Grashoek begon het te sneeuwen
Ter hoogte van het plaatsje Grashoek was de splitsing van de grootste twee afstanden. Hier was oorspronkelijk de tweede verzorgingspost gepland. Doordat een verzorgingswagen bij de geplande derde verzorgingspost een uur vast had gezeten, besloot de organisatie de hier geplande verzorgingspost te annuleren. Wij volgden het 30 km parkoers. Net toen we tegen de wind inliepen begonnen het te sneeuwen. Verderop liepen we langs Natuurgebied Kwakvors in oprichting. Nu kwam ook het parkoers van de 40 km er weer bij.
De 40 km lopers waren tot aan Beringe gewandeld. Na natuurgebied Belgenhoek kwamen we weer bij de Helenavaart. We liepen onder de A67-snelweg door en langs Het Zinkske kwamen we weer in Helenaveen uit. Na de 2e grote rust op 21,2 km staken we weer eens de Helenavaart over. Ditmaal voor de laatste keer. Nu betraden we de gemeente Sevenum in de provincie Limburg. Hier heette het natuurgebied Mariaveen. Op 26,8km was de tweede en laatste wagenrust. Hier kregen we soep en konden ook nog koffie krijgen.
Overblijfselen van een ruim 30.000 ha groot hoogveengebeid
Door de natuurreservaten Mariapeel, Driehonderd Bunders en het Griendtsveen werd de finish bereikt.
Mariapeel. Deurnese Peel en Grauwveen vormen hier een 2470 ha uitgestrekt natuurgebied van Staatsbosbeheer. Het natuurgebied is gevarieerd met moerassen, veenplassen, heidevelden en bossen. Het zijn overblijfselen van een enorm hoogveengebied dat ooit ongeveer 30.000 ha besloeg. Vanaf circa 1850 is men begonnen om dit ontoegankelijke gebied te ontginnen. Het werd gedeeltelijk ontwaterd, onder andere door het graven van de Helenavaart en vele zijkanalen. De landbouw kwam hier slechts spaarzaam op gang en al spoedig werden er grote delen afgegraven voor de winning van turf. Hierdoor ontstond een mozaïek van moeras, bos, heide, akkers en grasland.
In de Mariapeel wordt heide begraasd met een kudde geiten. Deze hebben wij echter niet aangetroffen. De totale afstand bedroeg 30½ km (inclusief omleiding van 200 meter). Het was een mooie afwisselende tocht geworden met mooi weer. Slechts één sneeuwbui viel te noteren. Daarnaast was het droog geweest met enige tijd zonneschijn.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg