|
Twee provincietocht met de OLAT
|
Op zondag 19 december 1999 organiseerde de OLAT de laatste tocht uit de
winterserie in de 20e eeuw.
Met OLAT vanuit Limburg
De start was vanuit het Limburgse Griendtsveen behorend tot de gemeente Horst.
Vanuit het Gemeenschapshuis aan de Lavendellaan verlieten we al na 250 meter
de bebouwde kom. Even volgden we het Griendtsveenkanaal. Deze mondde uit in de
Helenavaart. Hier ging ook de grasweg die wij volgden over in een slingerend
smal pad langs de Helenavaart. Even verderop maakten we een lus om een zijtak
van de Helenavaart. We liepen hier in het grote natuurgebied Griendtsveen. Op
het einde van de wandeling zouden we hier ook nog doorheen komen. We kwamen
uit bij een bruggetje over de vaart. We hielden ons goed vast aan de leuning
van het bruggetje. Net voorbij het bruggetje hoorden we achter ons een
schreeuw. Een dame was aan het einde van het bruggetje onderuit gegaan.
Sinds lang weer eens een wintertocht
Er lag nog wat sneeuw op het bruggetje. Want we hadden sinds lange tijd weer
eens een echte wintertocht. De sneeuwhoogte was weliswaar nog niet zo hoog en
liet zich slecht in millimeters uitdrukken. Maar naar Nederlandse begrippen
was het een wintertocht. Even volgden we de “verkeersweg” tussen Griendtsveen
en Helenaveen. Daarna sloegen we af en dwaalden verder fraai door het
uitgestrekte natuurgebied Griendtsveen. Bij het Kanaal van Deurne in de
gemeente Deurne was de eerste verzorgingspost op 4,6 km.
We volgden voornoemd kanaal ongeveer 2 km. We haalden een wandelaar in, die
zei dat hij geblesseerd was. Hij had de voorgaande dagen meegedaan aan de 110
km zware wandeltocht van Plombière naar Houffalize. Het was zijn eerste 110 km
en het was slecht weer geweest met veel regen en ook wat sneeuw. Langs het
Kanaal van Deurne hadden we het eerste stuk het natuurgebied de Deurnsche Peel
aan onze rechterhand. Daarna kwam een wat opener stuk en hier voelde het ook
vrij fris. Dit gebied bleek ook Siberië te heten.
Daarna volgden we zo’n 4 km verharde wegen. Daarbij liepen we gedeeltelijk ook
nog op korte afstand langs de A67-snelweg. Op 11,7 km was de eerste grote rust
te Helenaveen. Nadat de 10 en de 15 km al van het parkoers waren afgeslagen,
sloeg hier ook de 20 km af. Later bleek dit ook de tweede en laatste grote
rustpost te zijn. Opnieuw volgden we de Helenavaart. Verderop liepen we onder
de A67-snelweg door. We bevonden ons nu in de gemeente Helden.
Bij Grashoek begon het te sneeuwen
Ter hoogte van het plaatsje Grashoek was de splitsing van de grootste twee
afstanden. Hier was oorspronkelijk de tweede verzorgingspost gepland. Doordat
een verzorgingswagen bij de geplande derde verzorgingspost een uur vast had
gezeten, besloot de organisatie de hier geplande verzorgingspost te annuleren.
Wij volgden het 30 km parkoers. Net toen we tegen de wind inliepen begonnen
het te sneeuwen. Verderop liepen we langs Natuurgebied Kwakvors in oprichting.
Nu kwam ook het parkoers van de 40 km er weer bij.
De 40 km lopers waren tot aan Beringe gewandeld. Na natuurgebied Belgenhoek
kwamen we weer bij de Helenavaart. We liepen onder de A67-snelweg door en
langs Het Zinkske kwamen we weer in Helenaveen uit. Na de 2e grote rust op
21,2 km staken we weer eens de Helenavaart over. Ditmaal voor de laatste keer.
Nu betraden we de gemeente Sevenum in de provincie Limburg. Hier heette het
natuurgebied Mariaveen. Op 26,8km was de tweede en laatste wagenrust. Hier
kregen we soep en konden ook nog koffie krijgen.
Overblijfselen van een ruim 30.000 ha groot hoogveengebeid
Door de natuurreservaten Mariapeel, Driehonderd Bunders en het Griendtsveen
werd de finish bereikt.
Mariapeel. Deurnese Peel en Grauwveen vormen hier een 2470 ha uitgestrekt
natuurgebied van Staatsbosbeheer. Het natuurgebied is gevarieerd met
moerassen, veenplassen, heidevelden en bossen. Het zijn overblijfselen van een
enorm hoogveengebied dat ooit ongeveer 30.000 ha besloeg. Vanaf circa 1850 is
men begonnen om dit ontoegankelijke gebied te ontginnen. Het werd gedeeltelijk
ontwaterd, onder andere door het graven van de Helenavaart en vele zijkanalen.
De landbouw kwam hier slechts spaarzaam op gang en al spoedig werden er grote
delen afgegraven voor de winning van turf. Hierdoor ontstond een mozaïek van
moeras, bos, heide, akkers en grasland.
In de Mariapeel wordt heide begraasd met een kudde geiten. Deze hebben wij
echter niet aangetroffen. De totale afstand bedroeg 30½ km (inclusief
omleiding van 200 meter). Het was een mooie afwisselende tocht geworden met
mooi weer. Slechts één sneeuwbui viel te noteren. Daarnaast was het droog
geweest met enige tijd zonneschijn.
| Henri Floor & Coos Verburg |