Europäischer Fernwanderweg E6

datum	maandag 6 september 1999
traject	bushalte Hohenvolkfien - Reddereitz - Schlannau - Quartzau (op afstand) - Winterweyhe (op afstand) - Spithal (op afstand) - Oldendorfer mühle - Oldendorf - Schnega - Gledeberg - Varbitz - Thielitz - Schustorf - Bodenteich
afstand	25 km
wandeltijd	8¾ uur
weer	licht tot onbewolkt
temperatuur	25°
overnachtingadres	Bodendiker, Hotel Restaurant Kegelbahn, Neustädter Straße 19, 29389 Bodenteich, tel. 05824/3078.
Overnachtingprijs	DM 100

We konden in het hotel te Uelzen al vanaf halfzeven ontbijten. Wij vonden 7 uur vroeg genoeg. Er was een uitgebreid ontbijt en zelfbediening. Na een bezoek aan de bakker kochten we 2 liter briolimonade à 5.75 mark per liter bij Obst & Gemüse, Inh. Jens Kaisen, Lüneburger Straße 32, 29525 Uelzen, tel. 0581-30534. Met de bus van 8.45 uur reden we terug naar de bushalte bij Hohenvolkfien. Daar liepen we zodanig, dat we weer snel op de route uitkwamen. Daarbij volgden we een fietspad langs een verkeersweg. Bij een parkeerplaats verlieten we definitief de (omgeving van de) verkeersweg en dwaalden weer door bossen. In Reddereitz keken we uit naar Pension Dreyer of dat nog bestond. Dat was inderdaad het geval en nu was het ook een hotel geworden (Hotel Heide). In Schlannau aangekomen zaten we even op een bank die om een boom was heengebouwd. Daarna liepen we op korte afstand van plaatsen door bossen. We kwamen uit bij de Oldendorfermühle. Van een molen was niets meer te zien, maar het zag er wel mooi uit. Het lag aan een vijver en we maakten er een foto van. In Schnega aangekomen maakte ik nog een foto van een paddestoel aan een boom. Even verderop waren mensen bezig hun boodschappen uit de auto te halen. Aan één van hen vroeg ik om mijn veldfles met water te laten vullen. Naar Gledeberg volgden we nu een lange grasweg tussen weilanden door. Even voorbij Gledeberg hoorde ik een geluid. Een vogel vloog verschrikt weg, maar ook twee reeën keken verbaasd op. In Varbitz aangekomen vonden we alleen een bankje in de hete zon. Daar aten we onze boterhammen zonder beleg op, omdat het beleg op was. We staken een spoorlijn over die (opnieuw) was aangelegd. Aan de overkant van de spoorwegovergang stonden een vrachtwagen en een graafmachine. Daar moesten we even wachten tot we een seintje kregen, dat het veilig was om er langs te lopen. In Thielitz dronken we de limonade uit de veldfles van Coos op. Daarop liet ik bij een particulier de veldfles met (drink)water vullen. Nu was het bijna één lange weg naar Bodenteich, althans op de kaart. Dit begon als een zandweg. Later ging deze over in een grintweg. Uiteindelijk werd het een asfaltweg. Mijn tempo zat er niet meer in en ik had moeite om het tempo van Coos bij te houden. In Schustorf hadden we een laatste rust voor die dag. Coos maakte nog een foto van een steen ter nagedachtenis aan 750 jaar Schustorf. In de steen was ook een afbeelding gemaakt van een vis. Vlak voor Bodenteich stond op een bordje, dat hoog aan een boomstam was bevestigd, dat in 1984 de E6 over een afstand van 70 km ten zuiden van Bodenteich was verlegd. We werden verzocht om de gewijzigde, gemarkeerde route te volgen. Nadere informatie was te verkrijgen bij het hotel, de kiosk of de Kurverwaltung. In het hotel waar we overnachtten (ansichtkaart 20), hadden ze er geen informatie over. De eigenares belde voor ons wel naar een ander hotel. Daar hadden ze ook geen informatie over de E6. De eigenares maakte met ons de afspraak dat zij morgen voor ons naar de Kurverwaltung zou bellen. Email Bodenteich: FL.Bodenteich@t-online.de; Internet http://www.bad-bodenteich.de Henri Floor & Coos Verburg