Amsterdam-Hoorn 1997

Op zaterdag 27 maart 1999 organiseerde de LAT de bekende wandelklassieker Amsterdam-Hoorn over een afstand van 40 km. Toen om 9 uur de parkoersbeschrijvingen nog niet waren gearriveerd, verontschuldigde de organisator zich. Met de mededeling 'de route is gepijld' en 'op de eerste verzorgingspost krijgt u de routebeschrijving uitgedeeld' begonnen we aan de tocht. Na zo’n 200 meter passeerden we de officiële startlijn. 100 meter verder stond op de weg met krijt de opbeurende woorden 'gaat het nog?' geschreven. Deze dag zouden we nog diverse mededelingen lezen, die op de weg waren gekalkt. Bovendien was de route ook goed gepijld.
Na de wijk Buiksloot kwamen we in de wijk Oostzaan langs het Zijkanaal (langs de Landsmeerdijk). We zagen hier talrijke woonboten liggen. Woonboten heb je in alle maten. Eén woonboot viel ons erg op. Dat was eigenlijk een huis op een grote plaat die op drijvers lag. Het huis had de vorm van een boerderijtje met bovenverdieping en een fraai rieten dak. Naast de ramen zaten, in ruitvorm, rood/wit gekleurde luiken. In de wijk Kadoelen sloegen we de Stoombootweg (zie ginds komt een stoomboot) in. In de wijk Oostzanerwerf verlieten we definitief die grote stad die is gebouwd op palen. Langs het water Twiske liepen we, inmiddels in de gemeente Landsmeer, naar het natuurgebied Het Twiske.
We hadden er, ondanks het feit dat we de recreatief tocht liepen, flink de pas in. Op ongeveer 5 km werden we, na 45 minuten, ingehaald en stonden we onze 'eerste' plaats af. De plassen in het Twiske hebben diverse namen zoals het Geijenbreek, het Kerkenbreek en het Schutterbreek. In het Twiske hadden we fraaie vergezichten op sloten en plassen, weilanden en rietvelden. Korte tijd werd de rust verstoord door een overvliegende zeppelin. We zagen talloze vogels. Het zonnige weer zorgde voor fraai lenteweer met een maximum temperatuur van 10 graden. Na 70 minuten lopen werden we ingehaald door de eerst vrouw (6e persoon). Opeens zagen we bekende pijlen van het model WS78. Bij nadere bestudering stond er echter geen stempel op van WS78 maar van de LAT. Op 10 km was de eerste verzorgingspost. Als eerste kregen we de beloofde routebeschrijving aangereikt. We deden ons te goed aan besmeerde boterhammen, koffie, limonade, een stukje appel en sinaasappel.
Daarna volgden we enige tijd de spoorlijn Amsterdam-Hoorn. Op punt 31 sloegen we links af. Twee jaar tevoren liepen we hier met Amsterdam-Leeuwarden (per ongeluk verkeerd!). We liepen hier toen r.d. Die route vind ik een mooiere en rustiger alternatief. We kwamen uit in Neck en volgden nu even een vaart. Ook langs deze vaart lagen talrijke woonboten. Bij het Noord-Hollands Kanaal aangekomen zagen we de eerste, en na later bleek enige, toeschouwers. Aan de rand van het bebouwde Purmerend liepen we langs een nog net niet onbewoonbaar verklaard huis, dat dienst deed als winkel. Hier werden spullen uit oma’s (en opa’s) tijd te koop aangeboden. Buiten stond een man met wit haar en witte baard. Hij zag er zo ouder uit als hij vermoedelijk was. In het centrum van Purmerend aangekomen staken we voornoemd kanaal over. Slechts even liepen we door een minder druk deel van het centrum van Purmerend.
Op 20 km was de 2e verzorgingspost. Langs de met riet begroeide Beemster Ringvaart verlieten we Purmerend weer. Daarop sloegen we af in de richting van Kwadijk. Daarmee betraden we ook de gemeente Zeevang. Zie eens hoe fraai het afgebeelde wapen van Zeevang is. Na de watertoren van Kwadijk sloegen we weer af en zetten nu koers naar buurtschap Hobrede. We hadden opnieuw fraaie uitzichten op weilanden met schapen en talloze jonge lammetjes. Na een scherpe bocht in buurtschap Hobrede kwamen we langs een oude, ronde, met struiken uit het zicht gehouden begraafplaats. Opnieuw volgden we de Beemster Ringvaart, nu tot aan Oosthuizen.
Bij het naderen van Oosthuizen werden we ingehaald door de eerste prestatieloper, de latere winnaar. Na zo’n 12 minuten werden we pas door de tweede prestatieloper ingehaald, de latere nummer 3. Dat betekende dat er tussen de eerste en de tweede prestatieloper op dat moment ruim 20 minuten verschil zat. Want in de tijd dat we 12 minuten hadden gelopen, hadden we toch zeker 1200 meter afgelegd, waar een prestatieloper al gauw 8 minuten over doet.
Langs de oude Nederlands Hervormde kerk verlieten we Oosthuizen. Aan de dorpsrand was op 30 km de 3e verzorgingspost. Hier kwam de 3e prestatieloper aangelopen, de latere nummer 2. Daarna liepen we naar het plaatsje Beesd. Verderop volgden we ruim 3 km over een parallelweg langs een verkeersweg, het minder mooie deel van de tocht. Opnieuw was er een verzorgingspost, de 4e en laatste op 35 km. We konden hier weer van alles krijgen. Nou ja, alles. Er was een bak met daar overheen een handdoek. Toen ik zei, dat ik nieuwsgierig was en wilde weten wat er onder die handdoek lag, werd gezegd dat dit alleen voor de prestatielopers was. Tot op heden weten we nog niet wat er nu onder die handdoek lag.
Daarna volgde nog een parkje. De laatste 2 km was nog afzien langs verkeerswegen. Het was op zich een goed georganiseerde en goed gepijlde tocht. Voor liefhebbers was er op 19 km een grote rustmogelijkheid. Daarnaast waren er vier verzorgingsposten, waar volop te eten en drinken was. Een prijs van vijf gulden is dan niet duur. Van de 175 deelnemers liepen slechts 25 personen de prestatietocht.

Henri Floor