Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Terug naar de homepage van Henri Floor Fraaie duinenmars met WS78 vanuit Heiloo

Dit is het wapen van Heiloo. 
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdag 31 oktober 1998 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Heiloo. Wij konden met het openbaar vervoer niet voor 9 uur arriveren. De meeste wandelaars waren al vertrokken. De start was vanuit sporthal Vennewater. Na een halve km verlieten we de verharde weg en liepen door een park. Voor ons hadden al meer dan 250 wandelaars gelopen, zodat graswegen al aardig modderig waren geworden. De tocht vond plaats op de zaterdag nadat grote delen van Groningen, Friesland, Drenthe en Overijssel waren overstroomd. En ook voor deze dag was regen voorspeld.
Hekkentocht
Na het park volgden we zo’n 4 km graspaden over dijkjes langs vaarten, zoals de Egmonder binnenvaart en de Hoevervaart. Daarbij liepen we een aantal malen over smalle bruggetjes, die ongeveer 60 cm breed waren en aan maar één zijde een leuning hadden. Maar het meest opvallende op dit traject waren de vele hekjes waar overheen geklommen moesten worden. Toen het peloton van wandelaars daar liep, was er flinke filevorming en vertraging. Wij genoten echter van de rust toen we daar een half uur later liepen. Een statisticus onder de wandelaars telde 21 hindernissen. Onwillekeurig gingen onze gedachten terug naar 17 november 1979. Toen organiseerde WS78 een wandeltocht vanuit Wateringen. En bij die tocht liepen we ook heel vaak over hekken. Deze hekken waren echter meestal even hoog als de hoogste hekken op deze tocht vanuit Heiloo. Uiteindelijk staken we de Hoeverweg over, een verkeersweg langs Egmond aan de Hoef.
Egmond is in de 10e en 11e eeuw ontstaan
Egmond is in de 10e en 11e eeuw ontstaan rond het in 950 gestichte nonnen-(later Benedictijner-) klooster. Rond 1350 wordt het dorp Egmond genoemd. In de 12 eeuw groeide de hoeve even ten noorden van de abdij uit tot een slot en rond 1200 noemden de eigenaren zich Van Egmond. In de 15e eeuw werd hun gebied tot Graafschap verheven. De graven van Egmond behoorden tot de hoogste Nederlandse edelen, en hadden veel macht in Holland. Hier, in Egmond aan de Hoef kwam de eerste, kleine omleiding. Een sloot aan de rand van Egmond was overgelopen. Werknemers van de gemeente waren bezig water weg te pompen. Even verderop liepen we langs de ruïne van het Slot van Egmond.
Het Noord Hollands Duinreservaat
Nu betraden we het Noord Hollands Duinreservaat. En daarin zouden we nog lang doorheen dwalen. In het duinreservaat komen verschillende soorten orchideeën voor. Het reservaat is ook rijk aan dieren. Er broeden zo’n 110 vogelsoorten, waaronder bergeend en kuifeend. Daarnaast doen veel trekvogels het gebied aan. Wat betreft de waterwinning alhier het volgende: Vanaf 1903 heeft de provincie Noord-Holland duingebied aangekocht ten behoeve van de winning van zuiver drinkwater. Voor de waterwinning was in die tijd alleen de natuurlijke zuivering voldoende. Er was evenwicht in de toevoer van regenwater en de afname van drinkwater, terwijl een zoetwaterbel onder het duingebied voor voorraad in een extra droge periode zorgde. Maar doordat men steeds meer water nodig had, nam deze voorraad af en drong het zoute zeewater ondergronds steeds meer op en werd het duinterrein steeds droger. Daarbij kwam nog de verlaging van het waterpeil in de achter het duin gelegen poldergebied, zodat uitstroming van zoet water naar deze kant versterkt werd. Sinds 1957 is men begonnen met de aanvoer van water via pijpleidingen vanuit de Rijn. De eerste zuivering vindt plaats te Jutphaas/Nieuwegein. Toch voert dit water meststoffen aan. Rond de infiltratiekanalen gedijen riet, brandnetels en harig wilgenroosje goed. Er wordt ook nog water ingelaten uit het IJsselmeer, dit wordt voorgezuiverd in Andijk en dan in Bergen gemengd met het duinwater. Het ingelaten water ondergaat een natuurlijke zuivering, terwijl het door de zandige bodem wegzakt. Kleine pompstations pompen het weer op en via leidingen wordt het dan naar het hoofdpompstation vervoerd. Daar wordt het nog eens gezuiverd, voordat het als drinkwater kan worden afgeleverd. Tegenwoordig experimenteert men met diepte-infiltratie. Men injecteert het water op 55-90 meter diepte. Het oppompen gebeurt ook op deze diepte. Zo treedt er aan de oppervlakte weinig verstoring op.
Het duingebied van Jonkheer Six van Wimmenum
We betraden het gedeelte van het reservaat dat pas sinds een aantal jaren tot dit reservaat behoort. Voorheen was dit eigendom van jonkheer Six van Wimmenum. We dwaalden langs de oostrand van dit reservaat naar buurtschap Wimmenum. Hier was de soeppost gelegen op 10 km. Wimmenum was al in 1857 zijn zelfstandigheid kwijtgeraakt. Daarna dwaalden we verder door het duinengebied. Elk plekje heeft hier zo zijn eigen naam, zoals Scheerenweide, Nieuwelandsbos, Bokkenweide, Verbrande Pan (oostzijde) - hier beklommen we een 33 meter hoog duin, vanwaar we voor het eerst uitzicht op de zee kregen – Beukenduin, De Nollen, Heidevlak, Zuiderduintjes, Bouwvlak, Zanderij, Uilevanger, De Fuik – hier liet de Parkoersarchitekt een 20 meter hoog duin zowel letterlijk als figuurlijk rechts liggen – Russengat, Linksche Rand, Bijlenboom, Thabor, Schulpvlak, Eendenvlak en Russenduin. We kwamen daarbij vlak langs Boswachterij Schoorl in de gemeente Schoorl.
De geschiedenis van Bergen aan Zee
In Bergen aan Zee kwamen we langs een koloniaal jongeren huis en het NIVON-Zeehuis. Hier is het begin/eindpunt van de LAW het Waterlandpad. Dit pad loopt naar het Nivonhuis Koos Vorrinkhuis te Lage Vuursche. De LAW Duin- en Polderpad van Haarlem naar Den Oever komt hier ook langs. Bergen aan Zee heeft zijn oorsprong te danken aan het niet onbemiddelde echtpaar Van Reenen. Zij bezaten nogal wat duingebied in Bergen. Gedreven door nobele motieven besloten zij een familiebadplaats te stichten aan zee. Zijn ingenieursopleiding kwam Jacob van Reenen goed van pas. Die vestiging zou in eerste instantie moeten bestaan uit een paar boerderijtjes om in ieder geval een gedeelte van de kosten eruit te kunnen halen. In 1905 werd een weg naar zee aangelegd, de Zeeweg, binnen een jaar! Het boeren bracht niet zoveel op, zodat één van de boerderijen "Prins Maurits" tot hotel werd omgedoopt. Aangetrokken investeerders zagen in eerste instantie geen brood in een toerisme-projekt op deze plaats. Toen echter een definitieve beslissing was genomen voor de aanleg van een tramverbinding, hapte men toe. Als eerste verrees hotel "Nassau-Bergen", een ontwerp van H.P. Berlage. Vanaf die tijd ontwikkelde alles zich heel snel. Er kwam een waterleiding, elektriciteit en een postkantoor. Er werd een botanische tuin aangelegd, het Parnassiapark, een Duinmuseum gebouwd en een vakantiekolonie – het huidige natuurvriendenhuis – Het Zeehuis. Als dan ook nog in 1925 een speciale badtrein gaat rijden, trekt Bergen aan Zee massa’s dagjesmensen, vooral uit Amsterdam, die hier hun ontspanning zoeken. Een bericht in de plaatselijke "Badbode" uit 1910: "Men behoort na een verfrissend bad een gevoel van welbehagen te krijgen, van verhoogde veerkracht, een gevoel alsof zowel lichamelijke als geestelijke vermoeienis totaal verdwenen is…". Dat zal ongetwijfeld ook nu nog zijn, gezien de dichtbevolkte stranden in de zomer en de niet meer weg te denken "Zimmer frei". Of je nu ook nog een gevoel van welbehagen krijgt na een bad? In Bergen is een prachtige zeeaquarium en in het Parnassiapark, een heemtuin, laat het I.V.N. u graag het Natuurhistorisch Museum zien.
De grote rust was pas op 23 km.
Hier in Bergen aan Zee was in restaurant De Spin de grote rust op 23 km. Hier waren we het dichtst bij de strand, maar het strand hebben we niet gezien. Want na de grote rust dwaalden we verder door het fraaie duingebied. WS78 heeft een slechte naam op het gebied van wandeltochten, waarvan trajecten over strand lopen. Bijna altijd hadden we dan op het strand geheel of gedeeltelijk regen. Ook hier had het duingebied plekjes met eigen namen zoals Meeuwenlekken, Verbrande Pan (westzijde), Takkenberg, Rozenduin, Zuider Achterveld, Kokkendal, Transvaal en ’t Zegeveld. We waren inmiddels in Egmond aan de Zee uitgekomen. Opnieuw beklommen we een duintop. Hier vandaan hadden we een fraai uitzicht op de "binnenlanden". In de verte zagen we hoge gebouwen van Alkmaar. Op 32½ km was de koffiepost in Egmond aan de Hoef. Langs de zuidkant van Egmond aan Zee dwaalden we nog voor een laatste keer door het duinreservaat. Via het Robbenzand, De Kaap en Albertdal verlieten we definitief het duinreservaat. Door buurtschap Rinnegom met zijn jeugdherberg liepen we naar de Heilooër Zeeweg. Door groenstroken langs de Heilooër Zeeweg en een park bereikten we, in het donker de finish zo rond half zes. Rond vijf uur was het licht gaan regenen. Het was een uitermate mooie duinentocht geworden. De parkoersuitzetter had er bijna al het mooie uitgehaald, dat er uit te halen was. Er waren 283 wandelaars gestart. Het IVV-nummer was 5219.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg