Met WS78 door de boswachterij Dorst

Op zaterdag 18 oktober 1997 organiseerde WS78 een wandeltocht van 40 km vanuit Rijen. De start was vanuit zaal Tivoli, gelegen op ongeveer een halve km vanaf NS station Gilze-Rijen. De tocht voerde vrijwel in zijn geheel door Boswachterij Dorst. Op 10 km was er een soeppost. Daarna wandelden we over de Seterse bergen. Sinds mensenheugenis lagen op deze plaats heidevelden, zandverstuivingen, landbouwgronden en stukjes bos. Eens was dit gebied eigendom van Prins Frederik der Nederlanden. Hij schonk het in 1848 aan de Staat. Na zijn oprichting in 1899 kreeg Staatsbosbeheer de opdracht de ‘woeste gronden’ produktief te maken door het aanplanten van bos. Sinds het begin van deze eeuw is dan ook systematisch gewerkt aan de aanplant van wat nu de boswachterij Dorst heet. We hebben hier dus te doen met betrekkelijk jong bos, maar het resultaat mag al best gezien worden! Het hele bosgebied was meer dan een eeuw geleden één grote zandvlakte. Door al te veel kappen in de late middeleeuwen en intensieve militaire oefeningen in de vorige eeuw, was het oorspronkelijke bos verdwenen. Toen Staatsbosbeheer de grond overnam en de militaire oefeningen naar elders werden verplaatst kreeg de beschadigde bodem weer rust. De grote zandvlakte werd met bomen ingeplant en met de verstuivingen was het gedaan! Helaas vindt er nu veel erosie plaats door het te intensief gebruik van mountain-bikers en trimmers. Een groot deel van de boswachterij Dorst is sinds 1899 waterwingebied. Op een diepte van ongeveer 190 meter zit betrekkelijk schoon water. Dit wordt naar boven gepompt en via grote transportleidingen naar het pomstation in Dorst vervoerd. Daar wordt het water verder gezuiverd om als drinkwater voor Dorst en een gedeelte van Breda dienst te doen. Her en der zagen we grote groene putdeksels. Dat zijn de plaatsen waar het water naar boven wordt gepompt. Een van de grote transportleidingen loopt onder een pad waar we liepen, een lang, kaarsrecht pad genaamd Prise d’eau-weg (=een weg door het waterwingebied).
Daarna kwamen we langs natuurreservaat De Nieuwe Leemputten. In dit omrasterde gebied met een groot meer erin werd vroeger leem gewonnen voor de steenbakkerijen in dorst en Rijen. Nu grazen er Schotse hooglanders en bokken van het Nederlandse Landgeitenras. Een zeldzame verschijning hier is de Nederlandse- of Veluwse landgeit. De bokken zijn geheel langharig en hebben een flinke kuif op het voorzhoofd, de zogenaamde bokkepruik. Op 21 km was de grote rust in Brasserie Surae. In de hal lagen folders van Staatsbosbeheer, waaruit wij bovenvermelde informatie mede van hebben. Daarna kwamen we opnieuw door bosgebieden zoals de Kurarssiersheide, De Honderd Bunder en de Frederiksbossen. Op 29 km was de koffiepost. Deze was bij een boerderij. Vanwege de hitte was de verzorgingspost buiten gekreëerd. Er was een relatief groot terrein voor de boerderijen waar het heerlijk toeven was. Opnieuw liepen we door bossen zoals het Mikkenbos, de Steenblik en Moerken. Op 35½ km was nog een fruitpost. De totale afstand bedroeg 39,910 km.
Dit keer wat meer achtergrond informatie en minder informatie over de tocht zelf. Dat komt, omdat wij de tocht parkoerstechnisch slecht vonden. Normaal zie je wandelaars voor je of achter je slechts één of twee keer verderop in het parkoers. Maar nu zagen we elkaar meer dan 25 maal. Zoiets zijn we helemaal niet gewend met een WS78 parkoers. Maar wellicht komt dat doordat het parkoers niet door WS78’ers zijn uitgezet, maar wandelaars van een wandelvereniging uit de buurt van Rijen. De omgeving was echter mooi bosrijk en het weer was schitterend wandelweer en dat maakte veel goed. Bijna de gehele dag scheen de zon met een maximumtemperatuur van 18°. Dat is voor de tijd van het jaar vrij warm.

Henri Floor & Coos Verburg