Met WS78 vanuit Maarn

Op zaterdag 15 maart 1997 organiseerde WS78 haar laatste tocht uit de 19^e winterserie. De startplaats was, traditiegetrouw Maarn. 536 wandelaars wisten de startplaats te vinden, een seizoenrecord, maar wel 140 man minder dan de topper van het voorgaande jaar. De wandeltocht voerde als eerste door de dorpskern van Maarn. Even later kwamen we langs het stadhuis. De parkoersarchitekt van deze tocht was Klaas de Heij, tevens voorzitter van WS78. Klaas had weer nieuwe paden gevonden. Sommige keren dachten we, dat we paden volgden waarvan men wilde voorkomen, dat die paden zouden dichtgroeien. Naar onze mening ontbrak aan het geheel de "finish touch". De paden waren welliswaar heel mooi uitgekozen. Maar op een asfaltweg uitgekomen moesten we deze een (klein) eindje volgen. Mooier is natuurlijk als je een asfaltweg alleen maar hoeft over te steken. En daarvoor waren voldoende mogelijkheden. We kwamen op korte afstand langs Huize Hoogstraten, een opvanghuis voor vluchtelingen. Daarna zetten we koers naar Valkenheide. Even verder hadden we fraaie uitzichten op de Leersumse Plassen.
Op 10 km was de eerste verzorgingspost in "De Veldschuur" van Staatsbosbeheer in de gemeente Leersum. Daarna liepen we door een klaphekje het Breeveen op. Coos hield het klaphek open. Wij liepen deze dag (bij toerbeurt) met Wil, een blinde man uit Vught. En omdat Coos het klaphekje openhield konden Wil en ik er makkelijker doorheen. Tot driemaal toe staken we een overstapje in een hekwerk over. Nu kwamen we de Zuilensteinse bossen langs enige grafheuvels. In dit gebied is een gemarkeerde en beschreven wandelroute uitgezet waarbij je langs meer dan 40 grafheuvels komt. Voornoemde wandelroete werd vlak voor de zeer zware storm van januari 1990 geopend. Na een dierenasiel voerde ons parkoers ongeveer 200 meter over een 80 km-verkeersweg zonder fiets- en voetpaden, waar auto’s wel 100 km per uur reden. En dat, terwijl volstaan had kunnen worden door die verkeersweg over te steken en via een ander bosparkoers had men, zonder een noemenswaardige omweg, weer op de hoofdroute uit kunnen komen. Ons pad voerde nu verder over de 68,9 meter hoge Amerongseberg. Daarna daalden we af naar de dorpskern van Amerongen. In Het Dorpshuis was de grote rust op 21 km.
Na de rust vingen we één glimp op van kasteel Amerongen. Daarna daalde de parkoerskwaliteit (naar onze mening) flink. We volgden nu 7 km verharde wegen. Eerst volgden we bijna twee km de Lekdijk, een smalle tweebaans weg over de dijk langs de Rijn. Gelukkig reden de auto’s hier over het algemeen rustig. Het uitzicht viel hier flink tegen. Een lichte motregen doet op zo’n open dijk veel natter aanvoelen en mensen zoals ik, brildragers, zien dan al gauw een stuk minder. Daarna volgde nog een tijd wegen door buitenwijken van Leersum alvorens het parkoers weer echt aantrekkelijk werd. En dat gebeurde bij landgoed Broekhuizen. Het was de eerste keer (ook voor ons) dat we hier doorheen liepen. Dit landgoed is sedert een jaar of vier opengesteld voor het publiek. Kasteel Broekhuizen dateert oorspronkelijk uit 1650. Na een brand in 1906 is zoveel mogelijk in de vroegere neoklassieke vorm herbouwd. Het is nu in gebruik door het Rijksinstituut voor Natuurbeheer. Het park rond het kasteel is één van de fraaiste voorbeelden van de Engelse landschapsstijl in Nederland. Daarna dwaalden we weer een tijdje over verharde wegen door buurtschap Darthuizen naar de tweede verzorgingspost op 31 km.
Daarna volgden we verder alleen nog bospaden naar de finish. We kwamen opnieuw op trajekten, waar we de voorgaande zaterdag met een 50 km wandeltocht van Euraudax uit Driebergen ook waren geweest. In het Doornse Gat daalden we eerst een steile trap af om even later over een brede, steile helling met mul zand omhoog te klauteren. Via landgoed De Ruitenberg, ook behorend tot de Kaapsche bossen kwamen we langs de 19 meter hoge houten uitkijktoren op het hoogste punt van de Kaapse Bossen te Doorn. Op 38 km was de fruitpost. Via Beschermd Natuurgebied Stameren, waar een paar paarden graasden, bereikten we de finish na 41,555 km. Ondanks de negatieve vermelde punten was het alles bij elkaar toch nog een aardige tocht geworden.

Henri Floor & Coos Verburg