Walter Stadhouders nam in stijl afscheid bij WS78.

Op zaterdag 9 november 1996 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Rheden. De tocht voerde prachtig over het heuvelachtige terrein van de Veluwe. Er was slecht weer met veel regen voorspeld. Bij de start was het vooralsnog droog. We verlieten Rheden in noordelijke richting en kwamen zodoende heel snel in de bossen. We begonnen al snel met de beklimming van de eerste heuvel. Bovenop stond Koepel De Kaap. Hier vandaan hadden we een vergezicht.
Maarten van Rossumpad lopers
We zagen echter in de verte de rokende elektriciteitscentrale (bij Nijmegen). Daarna dwaalden we door de onzalige bossen. Hier voerde ons pad over de kaarsrechte, maar wel zeer heuvelachtige Koningslaan. Hier kwamen we drie wandelaars tegemoet, die het Maarten van Rossumpad liepen. Wij hadden dit pad twee weken tevoren gelopen en waren zeer geïnteresseerd in hun bevindingen van deze tocht. Toen we merkten, dat we afkoelden, besloten we weer verder te lopen. Even voor de Carolina Hoeve sloegen we af. Met een ruime boog, langs de bosrand, liepen we om de Carolina Hoeve heen. Daarna beklommen we achtereenvolgens de Prins Willemberg (deze berg is genoemd naar de zoon van Prins Willem IV, zoon van koningstadhouder Willem III) en de Carolinaberg (deze berg is genoemd naar de dochter van Prins Willem IV, Carolina van Oranje (1743-1787). Op een 14 sprong sloegen we het 5e pad in. Even verderop bleven we, enigszins verschrikt, plotseling stilstaan bij het zien van zes everzwijnen. Deze waren echter nog tammer dan een schaap, want ze deden niet eens de moeite (geschrokken) weg te lopen bij het naderen van onze persoontjes. Op 10½ km was in Dieren de eerste verzorgingspost. Na de verzorgingspost betraden we meteen weer de bossen en liepen nu over de flanken van de Geitenberg. We kruisten verschillende keren het parkoers van een andere wandeltocht vanuit Dieren.
Jut van Breukelerwaard
Door de bossen van het Schaddeveld dwaalden we in de richting van Laag Soeren. Nadat we een paar keer langs sprengen hadden gelopen of deze hadden overgestoken bereikten we over de Jut van Breukelerwaardlaan de grote rust in het plaatselijke dorpshuis. Jut van Breukelerwaard was een welgesteld man, die echter nogal met zijn gezondheid sukkelde. Hij ging naar Duitsland, waar hij door middel van een therapie, die vooral berustte op een behandeling met koud water en door een verblijf in een gezonde omgeving geheel genas. Jut kwam zeer enthousiast terug uit Duitsland en besloot deze geneeswijze ook in Nederland te introduceren. Hij kocht daartoe in 1849 een 500 ha. groot landgoed bij LaagSoeren. Er was volop zuiver water afkomstig uit de LaagSoerense sprengen. Hijzelf ging op het herenhuis wonen en liet op het landgoed de badinrichting Bethesda bouwen. Aan het hoofd stelde hij een bekwaam geneesheer aan. De inrichting was een groot succes en velen vonden baat bij deze natuurgeneeswijze. LaagSoeren kreeg er grote bekendheid door. Nadat we de rust hadden verlaten volgden we weer trajekten van het Maarten van Rossumpad. Maar spoedig verlieten we deze weer omdat we nu het noordelijkste deel van de wandelroute hadden gehad.
We kwamen over het grondgebied van de gemeente Apeldoorn
Nu volgden we ruim een km over het grondgebied van de gemeente Brummen. Verderop dwaalden we, over het grondgebied van de gemeente Apeldoorn, langs de Zilvense Heide. Deze heide behoorde vroeger tot de mark Zilven, een oude nederzetting ten zuiden van Loenen, die reeds in 838 vermeld werd. Door het bosrijke De Imbosch bereikten we op 28 km de 2e verzorgingspost. Deze was gevestigd in een werkschuur van Natuurmonumenten. We troffen het dat juist nu de 2e en laatste grote bui van de dag viel. Deze duurde weliswaar minder dan 10 minuten, maar was intensief genoeg om de wandelaars flink nat te maken. Wij schuilden hier heerlijk op enige balen hooi. Toen de bui was voorbijgetrokken vervolgden we ons pad. Nu kwam één van de mooiste trajekten van de tocht. Namelijk het kerkepad dwars over de Rheder en Worth Rheder heide. Later ging dit over in het Rozendaalsche Veld.
Emma Piramide, een armoedebult
Op korte afstand liepen we langs de Emma Piramide. Jammer is het dat je dan geen ingetekende route bij je hebt en dan even een omweg zou kunnen maken om deze even mee te nemen. Op deze piramide staat namelijk een uitzichttoren. De grote hoop aarde waarop de toren is gebouwd dateert van het eind van de vorige eeuw. Het was een werkverschaffingsprojekt in een tijd van grote werkloosheid. Spottend werd de heuvel destijds dan ook de armoedebult genoemd. We volgden een eind de Beekhuizerbeek, die in een meertje uitstroomde. Als laatste klim werd nog de Kamerdalsche Berg bedwongen. We kwamen nog langs een oud kerkhof alvorens de bewoonde wereld van Rheden weer te bereiken. Het was een heel mooie wandeltocht geworden met veel bossen en heuvels. De totale afstand bedroeg officieel 40,660 km. Daarbij moet tocht zeker 400 meter gerekend worden vanwege een verder af gelegen grote rustpost ten opzichte van het oorspronkelijk geplande. Er deden 405 wandelaars mee. Het was een prachtig parkoers geworden, dat door Walter Stadhouders was uitgezet. Dit was tevens een afscheid voor hem bij WS78.

Henri Floor & Coos Verburg