Op zaterdag 6 januari 1996 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Bussum.

Schaatstoertochten
Het was de laatste winterse dag van een aaneengesloten vorstperiode. Op meren en vaarten werden schaatstoertochten gehouden en de vraag "komt er een elfstedentocht" was al diverse malen gevallen. Fanatiek als wij zijn hielden wij het op wandelen. Maar van echt wandelen was deze dag geen sprake. Op vele tientallen boswegen en -paden en fietspaden was de sneeuw platgereden. Ook ijzel van voorgaande dagen zorgde voor een spiegelglad parkoers. De kapitein van het geheel (Klaas) kwam pas in de loop van de dag terug van een vakantie. Daardoor had hij geen gepaste maatregelen kunnen nemen, zo die er al waren geweest. Want er waren teveel gladde trajecten om even snel varianten voor de dag te toveren. De dag ervoor had parkoersarchitekt Cees Moerbeek tezamen met de tweede voorzitter van WS78 getracht het parkoers te bepijlen. Maar na 12 km gleed de tweede voorzitter voor de tweede keer uit en was toen dermate geblesseerd aan zijn hiel dat verdere bepijling onmogelijk voor hem bleek. Daardoor stond Cees voor de rest van de tocht er helemaal alleen voor. Ondanks de weersvoorspelling was de opkomst op zaterdag 6 januari min of meer boven verwachting met 405 deelnemers. Veel wandelaars, die op de vorige tocht in Vlaardingen waren thuisgebleven na slechte weersvoorspellingen, hadden gehoord dat het weer erg was meegevallen. Daarnaast waren ze teleurgesteld omdat ze hoorden dat het een heel mooi parkoers was geweest in Vlaardingen.
Het was vaak meer glibberen dan wandelen
Na flink wat handen te hebben geschut zo op de eerste tocht van het nieuwe jaar liepen we als eerste langs het bekende gebouw "'t Spant". We liepen door een tunnel onder de A1-snelweg en bevonden ons toen al meteen in de gemeente Huizen. Over de ruim 15 meter hoge Trapjesberg bereikten we de Tafelbergheide. Een eerste sneeuw- en ijsveld staken we zonder al te veel moeite over. Maar aan het einde van de Tafelbergheide, langs de bosrand was een spiegelglad traject. Hier moesten we noodgedwongen een alternatieve route zoeken. We besloten om onze "spikes" (een soort ijzers voor onder onze hakken) te voorschijn te halen en onder onze schoenen vast te binden. Later die dag deden we de spike nog wel een paar keer af, als we over begaanbare asfaltwegen liepen. Maar een groot deel van de dag hielden we de "spikes" aan. Na een korte bospassage na de Tafelbergheide volgde de Blaricumerheide. We staken de Boissevainweg over en verlieten daarop het grondgebied van de gemeente Huizen (tijdelijk) en kwamen in Blaricum. We liepen langs een aantal oude en ook grote huizen. Bij een Saksische boerderij met een hele, hoge, oude hooiberg was de soeppost met echte ouderwetse erwtensoep met worst. Dat smaakte prima en we besloten nog een tweede en ook een derde kop soep te nemen. We verlieten de bebouwing van Blaricum en staken een groot open veld over. Ook hier was het flink glad en de spikes deden prima dienst. Bij een begraafplaats in het bos sloegen we af en volgden een pad langs een akker.
Prachtig heidegebied ten westen van buurtschap Huizenhoogt
Onder buurtschap Huizenhoogt verlieten we de gemeente Blaricum en kwamen nu over de noordzijde van de Tafelbergheide, hier weer gemeente Huizen. Dit heidegebied zag er ook heel mooi uit, maar opnieuw was het regelmatig oppassen geblazen met de gladheid. Door de Eng kwamen we aan de rand van de bebouwde kom van Huizen. Even liepen we nog een keer door buurgemeente Blaricum. Door het groene gebied van de bebouwde kom van Huizen liepen we naar het Gooimeer. Hier hadden we een prachtig uitzicht. Tientallen schaatsers reden langs de kant van het Gooimeer. Verder het bevroren Gooimeer op, zagen we enkele schaatsers en ook enkele ijssurfers. Die ijssurfers waren aan het oefenen voor het Nederlands kampioenschap ijssurfen dat een dag later met dooi werd georganiseerd, voor het eerst sinds 10 jaar. We volgden even het strand langs het Gooimeer. Via een industriegebiedje bereikten we op 22 km de grote rust in de kantine van SV Huizen. Op de parkeerplaats van het sportterrein stonden veel auto's, maar in de kantine was het erg rustig. Er waren hier vrijwel alleen maar wandelaars. Door het late tijdstip van aankomst, 13.45 uur, besloten we snel een glas warme chocolademelk te drinken en daarna snel verder te gaan. Langs voetbalvelden verlieten we het sportterrein.
Opnieuw fraai uitzicht op het Gooimeer
Via het rekreatieoord Wolfskamer bereikten we het Magdalenabosch in de gemeente Naarden. We bestegen de 14,3 meter hoge, kunstmatig aangelegde Eukenberg en hadden opnieuw een fraai uitzicht op het bevroren Gooimeer met schaatsers. Langs de zuidelijke bosrand van Oud Naarden was een weidegebied met een brede sloot. Hier zagen we ook een aantal schaatsers rijden. Na Oud Valkeveen hadden we opnieuw regelmatig uitzichten op het Gooimeer. We liepen opnieuw door een tunnel onder de A1-snelweg. We bereikten de noordkant van de Naarder vesting. Alvorens we bij de zuidkant van de Naarden vesting kwamen, liep ons pad naar het Naarderbos. Naast bos is het Naarderbos ook een buurtschap. Eigenlijk is dit buurtschap één grote jachthaven. In Naarderbos was op 31 km de koffie- en theepost. Maar er was ook nog die overheerlijke erwtensoep van 's-ochtends verkrijgbaar en daar zeiden we geen nee tegen. Vlak na de verzorgingspost zagen we op een grasveld een grote kerstboom met verlichting staan. Het was waarschijnlijk de laatste dag voor de kerstboom. Veel mensen tuigen hun kerstboom namelijk pas op 6 januari af, de dag van "drie koningen".
Naardervesting dateert al van 1675 tot 1685
Na voor de laatste (en vierde) maal onder de A1-snelweg doorgelopen te hebben, volgden we nu de Naardertrekvaart. Nadat we weer bij de Naardervesting waren aangekomen, zagen we op het ijs een paar kleine tractoren die de schaatsvloer schoonveegde. Van verre hadden we ook al de begeleidende muziek door luidsprekers horen schallen. Er werd muziek van Radio 538 uitgezonden. Boven de muren van de Naardervesting zagen we fraai de verlichte, 45 meter hoge toren van de Grote- of St. Vituskerk staan. In deze kerk vindt jaarlijks de uitvoering van de Mattheuspassion plaats. De unieke, nog bijna gave, stervormige wallen dateren van 1675 tot 1685. Het naderde al 5 uur en het was al aardig aan het schemeren. Op 361/2 km was de fruitpost in Naarden. Dat was bij een echtpaar die binnen in de verlichte kamer hartelijk naar alle wandelaars wuifden.
Een bekende wandelaar kwam ons tegemoet
Even na de fruitpost kwam een wandelaar, aan de andere kant van de weg, met stevige pas aangelopen. We vroegen ons natuurlijk af, wie er nou in het donker het parkoers tegengesteld ging lopen. Maar het bleek Klaas te zijn. Hij verzocht ons, om alleen nog maar de papieren pijlen te volgen, omdat de oorspronkelijke route in het donker te gevaarlijk was geworden. Even later kwamen we nog een echtpaar tegen, die Klaas ook hadden gesproken. Maar Klaas had niet tegen hen gezegd dat ze alleen nog maar de papieren pijlen moesten volgen. Want zij vonden het vreemd, dat ze na een halve km lopen nog steeds niet de afslag hadden gezien, die na 250 meter moest komen. Rond 17.50 uur werd de finish na 81/4 uur lopen bereikt. We hoorden, dat zich nog slechts 13 uitvallers hadden gemeld. Eventuele meerdere uitvallers zouden geteld kunnen worden met het tellen van de terugbezorgde deelnemerskaarten. Na afloop van de tocht bedankten we Cees Moerbeek, de uitzetter dan deze tocht, heel hartelijk. Door hem hadden we weer een prachtige WS78 tocht kunnen toevoegen aan de ruim 150 WS78 tochten, die we al hadden gelopen.

Henri Floor & Coos Verburg