Keukenhof wandeltocht

Zandverstuiving in plaats van kanaal
Op zaterdag 8 april 1995 werd vanuit Lisse weer de jaarlijkse keukenhofwandeltocht georganiseerd. Wij namen hieraan alweer voor de 11e achtereenvolgende jaar aan deel. Toen wij even voor half negen vertrokken was het nog vrij rustig. De route was weer hetzelfde als vorig jaar. Aangezien wij inmiddels wel weten dat er tijdens deze tocht geen controle is besloten we enige malen van het parkoers af te gaan.
Duinwaterwinplaats van de gemeentewaterleidingen te Amsterdam
De tocht voert namelijk ook door de duinwaterwinplaats van de gemeentewaterleidingen te Amsterdam. En daarvan wilden we meer profiteren dan alleen de officiële route. Al bij Ruigenhoek verlieten we het officiële parkoers. Even voorbij het Zweefvliegveld Langeveld betraden we voornoemd gebied. In dit gebied zijn weliswaar ook asfaltwegen, maar het hele gebied is in principe alleen toegankelijk voor wandelaars. En buiten de gemarkeerde wandelroutes buitengewoon rustig.
Eerst liepen we door de Van Stirums Duinen en hier zagen we op een gegeven moment een vos lopen. We realiseerden ons, dat we wel in een heel erg rustig gebied liepen, want het is al weer vele jaren geleden dat we voor het laatst een vos hebben gezien. Toepasselijk was wel dat dit gebied hier ook het Wolfsveld werd genoemd. Een eind verderop verwachte we een brug over het Van Limburg Stirum kanaal, maar we zegen alleen maar een zandverstuiving. Vooralsnog dachten we dat we verkeerd gelopen waren, of zelfs verdwaald. Over de Houtweg liepen we eerst over de Berg van Starrenbroek, gevolgd door de Kop van het Grote Vlak. Over de Ruigenhoeker Schulpweg deden we opnieuw een poging om naar het Van Limburg Stirum kanaal te komen. Maar opnieuw troffen we op de plaats waar we een kanaal verwachtte een zandverstuiving.
Van Limburg Stirum kanaal nu een zandverstuiving
Er was echter hier een plakkaat opgehangen dat van het volgende melding maakte. Vanaf 9 januari 1995 wordt het Van Limburg Stirum kanaal gedempt en wordt het gebied in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht, te weten een zandverstuiving. Indien de werkzaamheden niet voor 1 april 1995 zijn afgerond (begin van het broedseizoen), dan zal in augustus de werkzaamheden worden voortgezet. Met excuses voor de overlast van de graafmachines en dergelijke.
Maar de werkzaamheden waren zo te zien wel voltooid. We dwaalden verder door de Haasvelder Duinen en over de Oude Haasvelderweg kwamen we tot vlak bij het Pindabergje. Hier sloegen we af en over graswegen volgden we het Kromme Schuster kanaal. Verderop volgden we ook andere brede sloten en meertjes door Het Ruige Veld, het Zwarteveld en het Vinkenveld. Uiteindelijk kwamen we bij een rustpost De Oase te Vogelenzang. Na een welverdiende rust vervolgden we ons pad.
We waren al duidelijk in de achterhoede terechtgekomen. We troffen het trouwens met het weer. Vrij veel zonneschijn en geen regen. Wel was het aan de frisse kant met 8 graden, maar daarentegen waren we goed voor gekleed. Langs of over de Berg van Mikwel, de Doornenberg, de Blomberg, de Torenberg, de Berg van Allebert, de Berg van Dorus en het Stenenbergje verlieten we het duingebied. Aan een van de organisatoren moesten we de toegangskaart voor het duingebied weer afgeven. In De Zilk hadden we nog een rust bij een supermarkt en dronken daar nog melk en karnemelk.
Even verder stonden de deuren van de plaatselijk kerk open. Daarop besloten we aan het uitnodigende verzoek gehoor te geven en keken even binnenin. Luide elektronische muziek drong onze oren binnen. Men was aan het oefenen voor het playbacken van de Jesus Christ Superstar musical. We zagen de prachtige gebrandschilderde kerkramen. Ook was er een apart hoekje om kaarsen neer te zetten en aan te steken.
Na tuincentrum Bakker sloegen we af en langs de Leidse trekvaart verlieten we De Zilk en genoten van de vele in bloei staande bollenvelden. Zo kwamen we weer terug bij het voormalige station Lisse dat tegenwoordig door het leven gaat als luxueus restaurant met de welsprekende naam De Verloren Koffer. Na een kluunplaats voor kanoërs kwamen we weer bij de Keukenhof, die we nu wel inliepen.
Orchideeën in het koningin Beatrix Paviljoen, hoogtepunt van de Keukenhof Op de plaats waar eens Jacoba van Beieren haar jachtslot liet bouwen, bevindt zich nu het 19e-eeuwse neogotsiche kasteel Keukenhof. Op een gedeelte van het landgoed is de voor ons bekende Keukenhoftuin ingericht. Hier dwaalden we lange tijd rond en bezichtigden het Juliana paviljoen met zijn grote amaryllissen en het Koningin Beatrix Paviljoen met zijn prachtige orchideeën. Vanaf een oud- Hollandse stellingmolen hadden we nog een mooi uitzicht op de bollenvelden. In een grote kas stonden ook prachtige tulpen in vele variaties en kleuren. De totale tocht bedroeg ongeveer 32 km.

Henri Floor & Coos Verburg