Met WS78 in een besneeuwd Oss

Op zaterdag 7 januari 1995 organiseerde WS78 een wandeltocht van 40 km vanuit Oss. De start lag vlakbij het NS-station en was vanuit Café-Restaurant "De Fleur", Zalen 't Oude Theater. Oss ontwikkelde zich na de tweede wereldoorlog zeer snel, mede door de vestiging van een groot aantal bedrijven waaronder een groot vleeswaren fabriek en een groot farmaceutisch bedrijf. Het was weer eens sinds lange tijd een echte wintertocht. Vooral de sneeuw zorgde voor een prachtige tocht. Daarnaast bleef het de hele dag licht vriezen. Aan het eind van de ochtend en in het begin van de middag scheen de zon wat. Door de weggevallen wind was het een zeer aangename wandeldag.
Bengelen aan een touw
We liepen langs een hertenkamp, maar geen hert liet zich zien. We verlieten Oss en kruisten de A50-snelweg bij Heesch. Op een langgerekte vijver zagen we verschillende keren bordjes met de tekst gevaarlijk ijs staan. Ook de gemeente Heesch verlieten we en betraden de gemeente Nistelrode. Bij de bossen De Vorssel moesten we tot twee keer toe door diepe greppels. Door de sneeuw en de vele wandelaars voor ons, waren de zijwanden van de greppel spiegelglad.
Je kon je aan touwen vasthouden om zo goed mogelijk de hindernissen te passeren. Zo liepen we verder door de bossen naar Loo bij Nistelrode. Hier was aan de rand van de bossen op 10 km de soeppost gelegen. Later zou blijken dat hier ook de koffie/theepost was gevestigd. Nu betraden we de boswachterij Nistelrode. We passeerden de gemeentegrens en bevonden ons nu in de gemeente Schaijk. Hier dwaalden we door de bossen van de Schaijksche Heide. Opnieuw passeerde we een gemeentegrens. Ditmaal met de gemeente Zeeland. We liepen over een lang pad en na het tweede wildrooster moesten we linksaf slaan. Maar voordat we dat tweede wildrooster konden passeren, versperde een diepe greppel ons de weg. We moesten over een prikkeldraadhek stappen en daarbij goed oppassen, dat het prikkeldraad niet je broek openscheurde. In Zeeland was de grote rust, die gelegen was op Camping De Heische Tip. Ook aan onze tocht door de gemeente Zeeland kwam een einde. Over een lang slingerpad met de naam Slingerpad liepen we verder door de bossen Udenoord in de gemeente Uden.
De FLAL organiseerde in Haren bij Groningen een tocht
We werden ingehaald door een inwoner uit Voorburg. Hij kende ons wel. Hij dacht, dat als hij ons maar zou volgen, hij wel goed bij de grote rust zou komen. Hij wist dat we goed parkoersen kunnen lezen en hijzelf wilde het er maar van nemen door niet op zijn parkoers te kijken en ons rustig te volgen. Hij had er echter niet op gerekend, dat wij de grote rust zouden overslaan. Daar kwam hij pas op 25 km achter, omdat hij het toch wel lang vond duren, voordat de grote rust bereikt werd en hij er grote behoefte toe had. De persoon in kwestie vertelde verder, dat hij eigenlijk bij de FLAL in Haren (Groningen) had willen lopen. Hij was om 5.17 uur met de trein uit Den Haag Mariahoeve vertrokken en via Amsterdam was hij in Zwolle gearriveerd. Daar kon hij echter niet verder wegens een draadbreuk. Aan de overkant van het perron zag hij dat die trein via Oss naar Roosendaal zou rijden. Nadat hij had geïnformeerd hoe laat de trein in Oss zou aankomen, besloot hij alsnog naar Oss te gaan.
De Slabroekse Bergen het hoogtepunt van de tocht
Het werkelijke hoogtepunt van deze tocht was wel het pad door de Slabroekse Bergen in het bos en heide gebied Slabroek. Uiteindelijk kwamen we in buurtschap Slabroek. Via buurtschap Bus kwamen we weer in buurtschap Loo waar op 32 km de koffie/theepost was. Op 371/2 km was nog de fruitpost met een gepelde mandarijn. De totale afstand bedroeg 40,975 km. De tocht was uitgezet door Freek Kers senior en junior, Walter Stadhouders en Klaas de Heij. Er waren 358 deelnemers.
Wat is wandelen eigenlijk
In het blad Kampioen van de ANWB stond laatst een artikel over wandelaars die een wandelroute volgden met een oud wandelboekje uit 1914. Daarin wordt o.a. wat geschreven over wat wandelen is. Haalt u vooraf echter diep adem, want anders lukt het niet om de zin in één adem te lezen. Hij luidt als volgt: Er bestaat dus, in onzen van razendsnelle, hedendaagsche vervoermiddelen overvollen tijd nog zoo iets wat ons vriendelijk tegenlacht en dat, als een verouderd begrip, ons hergeeft het rustige, genoeglijke, gemoedelijke, gevaarloze, eetlustopwekkende, gezonden-slaapbevorderende, humeur-verbeterende, hartstocht-temperende, altruïsme-sterkende, menschen-min-verhoogende, van liefde tot God en Wereld omjuichende genot, wat wandelen heet ?

Henri Floor & Coos Verburg