|
|
|
|
|
Niederöstereichischer Mariazellerweg, Mariazell - Nebelstein
|
datum |
vrijdag 2 september 1994
|
traject |
Türnitz - Hohenstein/Otto Kandler Haus - Tradigist
|
hoogten |
430-1195 meter
|
wandeltijd |
9¾ uur
|
weer |
veel bewolking, één keer een flinke regenbui
|
temperatuur |
20°
|
overnachtingadres |
Fam. Kessler, Alfred, 3203 Rabenstein Tradigist Siedlung 69.
|
Overnachtingprijs |
2 x 120
|
Adres diner |
Gasthaus van Anna Kaufmann, Tradigist-Kirchberg a.d. Pielach, 3203 Rebenstein,
(
02722/???.
|
uitgaven |
Konzum Türnitz (40), ADEG Tradigist (79), Otto Kandler Haus (132), warme maaltijd 216
|
We konden wel om 7 uur ontbijten, maar de dame die het klaar moest maken was
er nog niet meteen. De TV stond in de ontbijtruimte op stand-by. We zetten de
TV aan en lazen het nieuws en het weerbericht. Eerst deden we weer inkopen bij
de Konzum. Daarna liepen we naar het station van Türnitz en kwamen nog langs
dezelfde nieuwe brug als de vorige dag en pakten daar de markeringen
op.
Het eerste stuk was een leuk smal pad langs een spoorlijn. Daarna begon
ons pad echt te stijgen. Eerst liepen we tussen boerderijen door. Een aantal
malen moesten we over gespannen draad stappen die daar waren gespannen om
koeien tegen te houden. Ook klommen we een paar maal over hekken. Het zweet
droop op onze T-shirts. Regelmatig liepen we langs koeien. We kwamen hier
niemand tegen. We zagen een leuk spinnenweb zitten . Éénmaal durfde
Coos over een steil pad niet verder. Maar ik zag meteen op de kaart een goed
alternatief.
Bij het Otto Kandlerhaus aangekomen op 1195 meter bleek de hut
"privat" te zijn . Maar we troffen het dat we toch wat konden eten en drinken. We zeiden
tegen de Hüttenwirt dat wij vermoedelijk wel de eerste wandelaars deze dag
waren, vanuit Türnitz. Daarop zei hij dat we überhaupt de enige waren die naar
deze hut kwamen, omdat men wel weet dat deze hut privat is.
We dronken ieder
een halve liter Almdudler en aten een bord goulashsoep. Er zat zoveel vlees in
dat het haast wel een maaltijdsoep was. We vroegen aan de huttenwirt de weg,
maar hij zei dat hij dat niet wist omdat hij normaliter hier alleen per jeep
kwam aangereden. Na uitgerust te zijn op de hut besloten we verder te lopen
, maar we keerden na korte tijd om,
omdat ons pad te steil werd, in combinatie met de nattigheid. Over een andere
route, over Lelgraben, daalden we af naar Hinterbrühl. Daarna stegen we naar
Prinzbach. Hier stikte het van de afrasteringen. We zagen hier zo'n 10 reeën.
Daarvoor hadden we er ook al 2 gezien. In Türnitz hadden we ook nog een
eekhoorntje gezien.
In Prinzbach liepen we ook over een terrein waar paarden
graasden. Maar ze zagen ons (gelukkig)niet. Ik stak niet- of (on)
geconcentreerd een hek over via een lader. Halverwege de andere kant viel ik
er af. Maar het was meer de schrik dan dat ik me echt pijn deed. We kwamen
weer op de hoofdroute uit. We vervolgden deze en kwamen uiteindelijk in
Breimühl aan. Hier troffen we een bord dat het pad verboden was wegens
boswerkzaamheden. Nu volgden we de asfaltweg naar Tradigist. We belden bij een
Privatzimmer aan, maar er deed niemand open. In een Gasthaus vroegen we of we
er konden overnachten. Dat was hier niet mogelijk. Maar enige gasten wisten
een officieus Privatzimmer. We werden er met de auto naar toegebracht. Het was
een leuk oud huis. Veel leidingen en dergelijk waren allemaal zelf aangelegd.
De dame was heel aardig. We aten in het dorp warm.
|
Henri Floor & Coos Verburg |