Burgenländischer Mariazellerweg, Eisenstadt - Mariazell

datum	donderdag 25 augustus 1994
traject	Eisenstadt - Großhöflein - Pöttschingerwald - Wiesen - Burg Forchtenstein.
hoogten	180-500 meter
wandeltijd	7¾ uur
weer	Bewolkt met af en toe lichte (mot)regen. Na aankomst in Forchtenstein enige tijd hardere regen.
temperatuur	18°
overnachtingadres	Hotel Café Restaurant Forchtensteinerhof, Reserig 1, 7212 Forchtenstein, ( 02626-8219
Overnachtingprijs	2 x 250
Adres diner	Hotel Café Restaurant Forchtensteinerhof, Reserig 1, 7212 Forchtenstein, ( 02626-8219
uitgaven	Eisenstadt: broodjes (16), Spar (45), overnachting (500), warme maaltijd (280), ansichtkaart (10), sticker Forchtenstein (21)

Het was wel een grappige overnachting geweest. De eigenaar sliep niet in hetzelfde huis. Waar wij sliepen waren zowel beneden als boven vier kamers met op iedere verdieping één ruime eethoek/keuken, waar we eventueel zelf konden koken, koffie zetten en 's-ochtends ontbijten. Wel moesten we eerst zelf broodjes kopen. Om het huis binnen te komen moest je eerst door een deur om op het erf te komen. Daarna het huis zelf in en vervolgens op de eerste verdieping de eigen kamer. We besloten vroeg op te staan, want dat hadden we nu vrij in de hand.
We liepen door Eisenstadt en kwamen eerst langs Slot Esterhazy . Bij de Haydberg Kirche, dat was in de buurt van een Spar, nog in Eisenstadt, maakten we een foto van het wandelbord met de tekst: officieel begin van de Mariazellerweg . Net buiten Eisenstadt zagen we nog een mooie grenssteen . Daarna liepen we naar de wijk Klein Höflein. Vanaf Klein Höflein dwaalden we door wijngaarden. De druiven zagen er hier niet al te mooi uit en ook de wijngaarden zagen er niet zo verzorgd uit.
We moesten goed oppassen waar we liepen, want de regen had voor veel modder gezorgd. We kwamen volgens de kaart langs de ruïne van het Jagdschloß Esterhazy, maar de ruïne zelf zagen we niet. Langs een uitgestrekt afvalverwerkingsbedrijf zagen we nog wandelbordjes op een paal zitten . Daarna werd het parkoers weer echt mooi. Nu dwaalden we lange tijd over veldwegen. In het Pürstlingwald, tussen Krendorf en Pöttsching moesten we voor de eerste keer een weg banen door hoge grassen en struiken. Vlak voor een asfaltweg zagen we een ree grommend weglopen met sierlijke sprongen.
Net na een asfaltweg was een manege en hier stond een bankje waar we op konden uitrusten. Opnieuw zagen we een vrij grote ree. Het leek ons toe of deze ree ons niet opmerkte. Dat kwam vermoedelijk door het lawaai van het ruisen van een beek. Opnieuw was ons pad dichtgegroeid en nog veel meer dan de eerste keer. Toen we dit pad hadden gehad, zei Coos triomfantelijk: "wat een mooi pad was dat". Toen ik zei dat we zoiets nog eens konden krijgen temperde haar enthousiasme. In de buurt van Wiesen zagen we een vreemde grote tent staan met lange witte punten. Later hoorden we dat hier het jaarlijkse Reggea festival werd gehouden. We verlieten de plaats Wiesen over een weg die niet gemarkeerd was, maar later troffen we de markeringen weer. We zagen een paar keer pruimen hangen.
In Forchtenstein overnachtten we bij het slot. 's Avonds na het eten kwam de verwachte bus bij het hotel aan. De bus bleek uit Nederland te komen. De bus bevatte mensen voor het voornoemde reggea festival. Het waren voornamelijk mensen van Surinaamse afkomst. Daarnaast reisde ook een groep Afrikanen mee die een reggae groep vormden. We spraken eerst enige woorden met de Nederlandse organisator en later ook met de Nederlandse buschauffeur.

Henri Floor & Coos Verburg