Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Terug naar de homepage van Henri Floor Meer dan drie bergen beklommen met WS78 vanuit Driebergen

Op zaterdag 29 januari 1994 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Driebergen. De start was op ongeveer 1½ km vanaf het station gelegen in sporthal Hoenderdaal. Toch waren er 462 wandelaars op afgekomen. De tocht voerde de eerste 1300 meter over asfaltpaden. Daarop bereikten we het fraaie stadhuis, Huize Sparrendaal genaamd.
Één van de grootste heidetuinen van Europa
heidetuin te Driebergen Spoedig daarop kwamen we door de heidetuin. Deze botanische tuin is één van de grootste heidetuinen van Europa. Vrijwel het hele jaar door staat er wel ergens hei in bloei. Langs een sloot slingerde ons pad naar een, verhoudingsgewijs, immens hoge houten brug waar we overheen liepen. We volgden de sloot die in een meertje uitmondde. In dit meertje in het Rijsenburgse bos zochten vroeger jongens graag verfrissing. Het aan- en uitkleden gebeurde op de oever. Dit 'voor de dames vreeselijk aangezicht' kon niet worden getolereerd. De boswachter kreeg opdracht dit baden streng tegen te gaan. Het hielp weinig, want als de boswachter kwam opdagen bleven de jongens in 't water of vluchtten eruit, juist aan de overkant van de plek waar de boswachter zich op dat moment bevond. Dit maakte de zaak erger want zo ontstonden klachten dat kwajongens, bijna of geheel naakt, door de bossen liepen'. Dames en families met kinderen gingen het bos mijden vanwege de 'onveilige en zedeloze toestanden'. Verderop liepen we een heel eind langs een diep gelegen sloot. Door de vele regenval stond er in de sloot veel meer water dan normaal. Op 5½ km kwamen we langs een garage waar 's-middags de fruitpost in was gevestigd.
Dit is het wapen van Driebergen. Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Een kleine zandverstuiving
Na een paar straten door een buitenwijk betraden we het Driebergse bos en maakten kennis met de Driebergse duinen. We staken een zandverstuiving over waar in het diepste deel zich een meertje had gevormd. We verlieten de gemeente Driebergen. Na camping Het Grote Bos, één van de grote campings van Nederland in oppervlakte, liepen we langs de Van Braam Hoeckgeest kazerne. We staken de provinciale weg van Driebergen naar Leersum over en liepen toen door Palmstad (gemeente Doorn). Opnieuw liepen we door een bosgebied, te weten Moersbergen. Bij twee weilanden konden we nog een glimp van kasteel Moersbergen opvangen. Op 12 km was de soeppost bij een boerderij.
Huis Doorn
Daarna kwamen we door de grote tuin van Huis Doorn. Over bruggetjes en langs rododendrons voerde ons pad verder. We kregen ook uitzicht op Huis Doorn zelf. Dit statige landhuis dateert uit het einde van de 18e eeuw, en heeft nog een ronde hoektoren als overblijfsel van een vroeger middeleeuws kasteel. Lange tijd is dit huis het zomerverblijf van de Utrechtse Domproosten (voorzitter van een kapittel van kanunniken) geweest. Van 1920-1941 was dit de woonplaats van de verbannen Duitse ex-keizer Wilhelm II. Deze ex-keizer liet nog een interessante snuifdozenkollektie van Keizer Frederik de Grote na. Langs een grote ouderwetse duiventil verlieten we door een poortgebouw in Hollandse renaissancestijl Huis Doorn. Het dorp Doorn is ontstaan bij een ridderhofstad, het latere Huis Doorn. Het is een zeer oude plaats, want reeds in het jaar 838 werd het vruchtgebruik van Doorn door bisschop Alfrik aan graaf Rotgarius gegeven als dank voor bewezen diensten. Door buitenwijken van Doorn kwamen we op de Postweg uit. Dit is een lange oude zandweg, vroeger een hessenweg. Dit is het wapen van Darthuizen. Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Via de buurtschappen Darthuizen en Broekhuizen bereikten we, over een zeer drassig en modderig pad de grote rust op 21 km. Deze was gelegen in het deftige Café Restaurant Broekhuizen te Leersum. Een week later werd met een groepje van 10 man de tocht nagelopen. Toen hadden we de grote rust in het er schuin tegenover gelegen HCR De Donderberg.
Nu begon het bergparkoers
Dit is het wapen van Doorn. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Na de rust kregen we eerst uitzicht op de graftombe Nellestein, bovenop de ruim 36 meter hoog gelegen Donderberg. Dit mausoleum werd in 1818 gebouwd door de architect Zocher in de vorm van een antiek tempeltje. In de zomermaanden is deze toren te beklimmen. Door de vele bomen er omheen is het uitzicht tegenwoordig beperkt. Momenteel liggen er plannen in de Leersumse gemeenteraad om van een aantal bomen de top er af te halen. Dit stuit bij de milieupartijen op grote tegenstand. Na een steile afdaling staken we de provinciale weg van Leersum naar Maarsbergen over en bestegen, door bossen de bijna 47 meter hoge Darthuizerberg. Dit voorgaande was een voorbereiding op het hoogste punt namelijk de bijna 58 meter hoge De Ruiterberg. Hier liep het parkoers bijna een km lang langs rododendrons. Opeens wees een pijl naar rechts de bossen in. We ontwaarden meerdere pijlen en ook omgewaaide bomen. Nu betraden we de Kaapse bossen. In het midden van de 18e eeuw kwam mr. Hendrik Swellengrebel uit de Kaapkolonie naar Doorn. Hij kocht een zeer groot heidegebied dat hij "De Kaap" doopte, omdat de woestenij herinneringen aan de Zuidafrikaanse "koppies" opriep. Bebossing was zijn doel en daarin is hij goed geslaagd. In deze bossen speelt de roman "De Zwarte Ruiter" van Simon Vestdijk.
Een zeer wijds uitzicht
Op het hoogste punt van de Kaapse bossen (53m), waar de tocht ook langs voerde, staat een ongeveer 19 meter hoge uitzichtstoren. Hier vanaf heb je een wijds uitzicht op Utrecht met de Dom, de televisiemast bij Lopik, de kerncentrale in Dodewaard en verder de Betuwe in. Vlak daarop liepen we langs de Doornse kei. De sokkel waarin deze kei is vastgemetseld is groter dan de kei zelf. Daarop kwamen we langs de 40 meter hoge Helenaheuvel met bovenop een café-restaurant, genoemd naar de dochter van Hendrik Swellengrebel Helena. We staken de provinciale weg van Doorn naar Maarn over en betraden het bosgebied Hoog Moersbergen. Op 31 km was de koffie- en theepost. Meteen verlieten we weer de bebouwde kom van Doorn en dwaalden verder door Hoog Moersbergen naar de Maarnse Berg. Nu volgde nog een pad dat meer op een ruiterpad leek, zo smal en drassig als het was. Op 36 km was de fruitpost te Driebergen terwijl de totale tocht 39,730 km lang was.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg