Salzsteig-Weitwanderweg 09

datum	vrijdag 17 september 1993.
traject	Wiedweg - Davidhütte - Geigerhütte - Arriach
wandeltijd	7 uur
overnachtingadres	hotel/Gasthof Zur Post te Arriach
Overnachtingprijs	700
uitgaven	Wiedweg overnachting 640, Geigerhut 162, Arriach Adeg 22, warme maaltijd 405.

Nadat het begin aan het Wiedwegerhof wat problematisch was verlopen, was het verder toch wel gezellig geweest. Het ontbijt was weer overvloedig. Naast drie broodjes namen we muesli met yoghurt en zoete vruchtensap. Na het ontbijt begaven we ons rond 8.45 uur op pad. Hoewel we aan de toppen van de bergen nevel zagen, gingen we vol goede moed op stap. De eerste 2½ à 3 uur volgden we een grintweg, die in serpentine omhoog liep. Daarbij hadden we enkele keren nog uitzicht op Wiedweg. Even voor de Davidhütte begon het te regenen. We zagen een paar mensen bosbessen plukken. Bij het gesloten Davidhutje aangekomen gingen we in de toegangsdeur op de stoep zitten, net uit de regen. We aten een plak chocolade en begonnen ons af te vragen wat we verder zouden doen. Of terug. Of verder, maar dan moesten we in de mist zeker tot 2060 meter stijgen. Het werd echter spoedig droog en het zicht werd beter, zo'n 300 meter. We besloten verder te lopen De markering werd minder en de grintweg was al over gegaan in een smal pad. Af en toe stond Coos bij een markering en keek ik naar de volgende markering.
Op een gegeven moment liepen we over een smal pad langs kletsnatte struiken. Ik had gelukkig mijn regenjas aan. Bovenaan op de scharte aangekomen, verbaasden we ons er over dat daar een brede grintweg liep. We hoorden stemmen en het geluid van dichtslaande autodeuren. Op de kaart zagen we dat het geluid uit de richting kwam van het eindpunt van een lift. We zagen verwijsborden naar de Walderhütte. Maar na 100 meter kwamen we op een punt waar we steile diepblikken kregen. Ik twijfelde eventjes. Maar we liepen toch verder, want het zou maar een klein stukje zijn. Na zo'n 400 meter werd het pad veel breder. We hoorden een motor draaien en vermoeden dat de hut dan wel bewirtschaftet zou zijn. We zagen 2 auto's bij de hut staan en 1 deur stond open. Bovendien lazen we de tekst "De gehele dag door is de keuken open". Teleurstellend was het derhalve dat de deur van de hut op slot zat. We zagen een verwijsbordje naar de Geigerhütte. Op dat moment dacht ik dat de Geiger en de Geigerhütte hetzelfde was. Dat bleek later niet zo te zijn.
Over een af en toe zeer slecht gemarkeerd pad bereikten we de Geigerhut. Er stonden hier 6 auto's waaronder 2 uit Paderborn. Binnen in de Geigerhut waren verschillende tafels bezet. Omdat ze geen goulashsoep hadden, aten we omelet met kaas. Verder liepen we weer. Nu naar een andere scharte. Hier was een knooppunt van wegen. Door de mist namen we eerst een verkeerd pad. Maar dat verkeerde pad volgde niet de gewenste afdaling volgens de kaart. We liepen terug en vonden alsnog de goede weg. Opnieuw volgden we een zigzag grintweg en kwamen bij een grote boerderij. Voor het huis stond een pikniktafel. Coos had wat last van haar voeten. Later bleek dat dat kwam doordat ze haar schoen te strak had vastgedaan. Daarna lunchten we. We daalden verder af en overnachtten in het 3 sterren hotel/Gasthof Zur Post te Arriach.

Henri Floor & Coos Verburg