Salzsteig-Weitwanderweg 09

datum	woensdag 15 september 1993
traject	Flattnitz - Haidnerhöhe - Weißes Kreuz - Lattersteighöhe - Turracherhöhe.
wandeltijd	7½ uur
overnachtingadres	Gasthof aan de Turrach See, Turracherhöhe
Overnachtingprijs	640
uitgaven	Uitgaven: Flattnitz 1000, supermarkt 22, Turracher Höhe maaltijd + eten 410

We konden pas om 8.15 uur ontbijten in Hubert Ladinig's Alpenhotel te Flattnitz. Na het ontbijt kochten we nog wat in het dure winkeltje. Maar wat we kochten was toch ruimschoots goedkoper dan in het hotel. We begaven ons op weg op deze prachtige zonnige, maar frisse dag. Net toen we op pad gingen, kwam een groep van 10 man voorbij. Hier bleven we enige tijd achterlopen. Flattnitz, dat op een hoogte van 1400 meter lag, leek op een soort alm. We hadden in het begin nog veel prachtige blikken op Flattnitz en omgeving. We liepen nu naar de Haidnerhöhe. Op weg hierheen twijfelden we eenmaal omdat de grintweg een bocht naar links maakte en een gemarkeerd pad naar rechts afsloeg. Bovendien volgden de groep van 10 man voor ons de grintweg. Uiteindelijk volgden we de gemarkeerde route en leek later op een afkorting te zijn indien we de grintweg hadden gevolgd.
De Haidnerhöhe had een hoogte van 1700 meter. Hier stonden geen bomen meer. We waren hier dus boven de boomgrens. Het was hier relatief vlak en je had er prachtige vergezichten. Zo hadden we ook nog een mooi uitzicht op velden vol met roodgekleurde bosbessenstruikjes. Verder liepen we over een grintweg naar het Weißes Kreuz met een waar panorama aan onze linkerhand. Bij het Weißes Kreuz lag een dode koe. Er stond hier een vrij nieuw kruis van blank hout en erg wit leek. Van hier volgden we de zogenaamde Lattersteig. Dit was een semi grintweg. Ons pad steeg steeds meer en het begon hard te waaien. Ondanks het mooie zonnige weer, trokken we onze regenjassen aan, die ook goede bescherming boden tegen de wind. Op de Lattersteighöhe schreven we in een klein hutje zonder deur onze naam in een huttenboekje. Het Hüttenstempel was er niet meer. We maakten ieder hier een paar foto's. Daarna volgden we de semi grintweg. Maar nu over enige honderden meters met rechts van ons een vrij steile helling, die ik als angstig ervoer.
Daarna werd het pad weer normaal. We liepen wat omlaag en zochten een beschut plekje om te lunchen. Binnen de 10 minuten vertrokken we weer omdat de temperatuur toch niet veel boven de 5° was. Na onze lunch hadden we het flink koud. Handschoenen konden we op dat moment best gebruiken, maar die zaten te ver onder in de rugzak. En daar hadden we op dat moment geen zin in om die op te zoeken. We daalden over Wiesen verder af en het werd allengs warmer. Ongeveer op de boomgrens sloegen we af en volgden globaal de hoofdroute, zij het zo'n 400 meter lager. We volgden de hoofdroute niet omdat dat parkoers te steil leek. We volgden nu een mooi pad door afwisselend bomen en over Wiesen.
We haalden nog een keer een man met een hond in, die die dag zo'n 15 2.000'ers had beklommen. Uiteindelijk kwamen we bij de Schwarzsee uit en even later bij de Turrach See bij de Turracher Höhe. Bij de Schwarzsee zag het erg oninteressant uit. Werklui waren bezig de omgeving geschikt te maken voor de wintersport. Bovendien was het weer zwaar bewolkt geworden. In een Gasthof aan de Turrach See overnachtten we. De hoteleigenares was niet aanwezig en opnieuw moesten we ruim een half uur wachten voordat we een kamer kregen. We hebben die dag nog een eekhoorntje gezien.

Henri Floor & Coos Verburg