Vorig verslag van de Salzsteig-Weitwanderweg 09 Volgend verslag van de Salzsteig-Weitwanderweg 09 terug naar het overzicht van de Salzsteig-Weitwanderweg 09 Terug naar het overzicht van buitenlandse tochten op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Salzsteig-Weitwanderweg 09
datum Zondag 5 september 1993
traject Hinterstoder - Dietlgut - Schafferreith - Berghaus en terug naar Hinterstoder (Terug vanaf Dietlgut over de asfaltweg).
wandeltijd 8 uur
overnachtingadres Privatzimmer, Hinterstoder
adres diner Freibad-restaurant, Hinterstoder
overnachtingprijs 400
uitgaven Hinterstoder 280

Dietlgut Dietlgut kerkje We hadden om half acht ontbijt in Hinterstoder. Het was nog wel bewolkt om de bergen, maar we zagen ook blauwe lucht, en dat gaf ons moed. Vol goede moed gingen we rond half negen op pad. Eerst liepen we weer langs de jeugdherberg omdat ons pad daar langs liep. Langs de beek liepen we stroomopwaarts. Bij Huemer trokken we al onze jassen uit. Bij de Schieder Weiher stond een gedenksteen voor de man die deze vijver had ontworpen. Via Polsterlucke kwamen we op een kruispunt bij een vakantieoord. Even later kwamen we bij een boerderij. Hier dacht ik dat de route niet klopte. Na wat omzwervingen kwamen we weer bij het vakantieoord uit. Opnieuw volgden we onze oorspronkelijke route. Vlak voor de boerderij begreep ik waarom ik dacht dat we verkeerd liepen. Een zijbeek had ik voor de hoofdbeek aangenomen. Toen we weer goed zaten, zag ik een zijweg voor de hoofdroute aan. De weg was namelijk slecht gemarkeerd. Maar deze weg liep dood. Het pad liep namelijk tussen twee hekken en de hekken kwamen steeds dichter naar elkaar toe. Toen we weer op de route zaten, kwamen we even voor Dietlgut bij een kerkje. We hadden inmiddels de regenbroeken aangedaan vanwege de regenval.
Schafferreith Bij Dietlgut zelf overlegden we wat we zouden doen vanwege het slechte weer. We besloten in ieder geval tot aan Schafferreith te gaan. Rustig liepen we eerst tot het beginpunt van een skilift. Hier was gelegenheid om op een bankje uit de regen te zitten. Daarna werd ons pad smaller. Bij Schaffenreith aangekomen bleek dat het huis voor de helft van het aantal ramen luiken voor de ramen zaten. Verder zagen we hier niemand. We besloten nog naar het Berghaus te gaan aan het einde van de stoeltjeslift gelegen. Door het hoge gras en flink geklim bereikten we via een niet officiële weg het Berghaus. Het bleek helaas gesloten te zijn. Toen we over een grintweg naar beneden wilden lopen, hoorden we geschreeuw. Het bleek de man te zijn die de stoeltjeslift bediende. We zeiden tegen hem dat we angst hadden om in een stoeltjeslift te zitten en daarom te voet naar beneden liepen. Coos voelde zich niet goed en verschillende keren stopten we om te rusten. Vlak voordat we weer op de asfaltweg kwamen zagen we bij een huis een donker gekleurde eekhoorn. Over een asfaltweg liepen we terug naar Hinterstoder. Dit was een rustige weg omdat het een doodlopende weg betrof.
In Hinterstoder overnachtten we opnieuw in hetzelfde "Zimmer Frei". Toen we daar trouwens aanbelden deed een gast open en zei dat de eigenaar er niet was, maar dat we vermoedelijk wel konden overnachten. Daarop vroeg ik of we eventueel twee nachten konden overnachten omdat Coos zich niet goed voelde. Dat wist de gast niet. Daarop probeerden we in het naastgelegen Frühstückpension, maar daar werd niet opengedaan. Bij het verder zoeken kwamen we weer langs het oorspronkelijke Zimmer Frei. Daar deed de gast open en zei dat we maar binnen moesten komen. Dat deden we ook. Eerst rustten we een uurtje. Na het douchen aten we weer in dezelfde gelegenheid warm. Hier troffen we ook de gast van het "Zimmer Frei"
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg