Volgend verslag van de Salzsteig-Weitwanderweg 09 terug naar het overzicht van de Salzsteig-Weitwanderweg 09 Terug naar het overzicht van buitenlandse tochten op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Salzsteig-Weitwanderweg 09
datum vrijdag 27 en zaterdag 28 augustus 1993
traject Bad Leonfelden - Sternstein(1122) - Guglwald
afstand 16 km.
hoogten hoogste punt 1122 meter
wandeltijd 5½ uur.
temperatuur 8° - 15°
overnachtingadres trein Donauwalzer
uitgaven koffie Linz station Osch. 44, bus Linz Osch. 116, telefoonkaart Osch. 48, Waldschenke Osch. 88, diner Guglwaldhof Osch. 320.

Bad Leonfelden Bad Leonfelden, wapen Nadat ik op 27 augustus 1993 nog de hele dag had gewerkt, vertrokken we van huis na eerst nog het 8 uur journaal te hebben gezien. We namen van station Driebergen/Zeist de trein van 20.58 uur. Het was een dubbeldekker en we zaten bovenin. In Arnhem stapten we over en hadden een overstaptijd van drie kwartier. Hier stapten we in de Donauwalzer. Deze trein is iets duurder, maar het heeft het voordeel dat je niet hoeft over te stappen. Bij binnenkomst kreeg je nog een flesje mineraalwater. In onze treincoupé zaten twee mensen uit Den Haag die in Utrecht waren ingestapt. Toen het onderwerp over het NIVON ging, bleken ze daar bij te werken en werd er het een en ander over verteld. Even na 11 uur gingen we slapen. We namen alvast afscheid van onze medepassagiers, omdat zij om 6 uur in Regensburg moesten uitstappen.

Bad Leonfelden, stadhuis
Rond kwart voor zeven stonden we op zaterdag 28 augustus 1993 op in de trein. Het was regenachtig weer en we waren nog in Duitsland. Rond kwart over zeven vroegen we naar ons ontbijt. Daarop werd gezegd dat als we tot acht uur zouden wachten we verse broodjes zouden krijgen. Daar waren we natuurlijk wel voor in. Met een vertraging van een kwartier kwamen we in Linz aan. Eerst kochten we een buskaartje. Daarna dronken we koffie. Bij het postkantoor kochten we een telefoonkaart en belden naar mijn moeder. Voordat de bus vertrok nam ik nog een foto van de bus met Coos bij de instapdeur. Om tien minuten over tien vertrok de bus die om kwart over elf aankwam in Bad Leonfelden. In Bad Leonfelden maakte ik een foto van de Hauptmarkt met gemeentehuis en kerk.
Over de Norwaldkammweg verlieten we Bad Leonfelden. Het was een wat druilerig weer met over het algemeen lichte regen. Even voorbij buurtschap Unterlaimbach maakten we een overzichtsfoto van Bad Leonfelden. In buurtschap Oberstern lazen we in een kapelletje de eerste bladzijde van ons vakantiebijbelleesrooster. Even later aten en dronken we wat in Waldschenke am Sternstein (960m).
Sternstein uitzichtstoren Het regende nog steeds af en toe. We liepen nu verder naar het hoogste punt van die dag, de Sternstein op een hoogte van 1122 meter. Bovenop stond een uitkijktoren die ook geopend was. Maar de mist nodigde niet uit om de toren te beklimmen. Wel aten we hier, droog en beschut, maar wel koud, een boterhammetje. Ons pad liep deze dag veelal door bossen over steenachtige wegen en paden. Gelukkig liepen we weinig over asfaltwegen. We volgden deze dag de Nordwaldkammweg, in tegengestelde richting als we in 1989 liepen. Dit was echter ook een variant van onze Salzsteig Weitwanderweg 09.
Sternstein Holzerne Herrgott Na de Sternstein volgde ons pad vrij dicht langs de grens met Tjechië. Regelmatig zagen we borden met de tekst "Achtung Staatzgrenze". Vlakbij het kruispunt "Holzerner Herrgott" had Coos last van een steentje in haar schoen en liepen we een paar honderd meter terug naar een bankje. Op een kruispunt op een hoogte van 939 meter stond een hutje met wat bankjes buiten. Een km verderop vroegen we ons af waarom we niet bij dat bankje een rustpauze hadden genomen. Verderop kwamen we bij een kruising opnieuw bij een hutje. De deur stond uitnodigend open waarop we om de tafel in de hut wat aten en dronken. Bij Sternhäusl (852 meter) was even geen bos en hadden we uitzicht op Tjechië.
Opnieuw door bossen bereikten we Guglwald. Hier was een grensovergang en haalden een stempel van zowel de Oostenrijkse grensplaats Guglwald als de Tjechiesche grensplaats Pijedni Vyton. Vlak daarna liepen we het Guglwaldhof binnen. Alles was bezet (het was zaterdagavond) maar de hoteleigenaar verwees ons naar een Privatzimmer. Toen we daar aankwamen rustten we eerst een uur. Na het douchen aten we warm in het Guglwaldhof. Op de achtergrond hoorden we levende muziek van een man die op een harmonica speelde. Bij onze maaltijd dronken we ons eerste glas Blaufränkirscher rotwein, een rode wijn uit het Burgenland dat wij het voorgaande jaar veel hadden gedronken toen we daar op vakantie waren.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg