|
|
Slechts één onverhard pad op 85 km
|
Van 26 t/m 28 juni 1993 werd de Ronde van Twente georganiseerd. Wij hadden
deze tocht in 1985 voor de laatste keer gelopen. Toen viel de tocht ons tegen.
Nu hadden we vernomen dat de tocht sterk verbeterd was, nadat de
oorspronkelijke organisator overleden was. En de eerste 8 km en de laatste 7
km waren op die eerste wandeldag ook best aardig. Maar de tocht was de eerste
dag wel 35 km lang.
De start op zaterdag 26 juni 1993 was vanuit Café Sprakel te Lonneker,
gelegen in het centrum tegenover
de kerk. Op het dorpsplein stond een grote zwerfkei. We verlieten Lonneker
over rustige wegen en paden en liepen door bossen. In de bossen werden wel
minimaal halfverharde wegen aangehouden. We liepen langs verschillende
meertjes en vijvers. Door landgoed Het Lentink liepen we naar Hengelo. Hier
staken we een spoorlijn en de A1-snelweg over. Spoedig daarop bereikten we de
eerste grote rust in wegrestaurant Frans Op Den Bult. De wegen rondom deze
rustplaats hadden niets met een echt wandelparkoers te maken.
Langs een verkeersweg met fietspad verlieten we de rustplaats. Gelukkig hadden
we een (summiere) parkoersbeschrijving want de afslag van deze verkeersweg was
nog niet aangegeven. Nu voerde het parkoers veel over rustige asfaltwegen.
Over het Hulsbeek bereikten we Deuringen. Hier lasten we een rust in. Bij de
plaatselijke supermarkt aan het dorpsplein kochten we een fles chocomel en
dronken deze bij de dorpspomp op. De pomp werkte ook nog zodat we de fles nog
mooi konden omspoelen.
We staken de Deuringerbeek over en liepen weer naar de tweede officiële rust,
hetgeen ook de eerste rust. Intussen had het 30 km parkoers zich weer met ons
parkoers samengevoegd. De laatste 1½ tot 2 km naar die rust toe was een
onverantwoordelijke drukke verkeersweg zonder voet of fietspaden. Alleen al op
dit traject zouden wij (persoonlijk) deze tocht afkeuren. Maar we liepen hier
voor ons plezier en daarom probeerden we zoveel mogelijk de negatieve
elementen overboord te zetten.
Langs de noorden oostkant van vliegveld Twente bereikten we het Lonneker bos.
Hier werd de omgeving weer een stuk mooier. We zagen een aantal mooie bos- en
graspaden langs de halfverharde weg, waar we voorbij liepen. Gelukkig was er
één onverhard pad dat door de organisatie wel gebruikt werd. Dat werd dan ook
meteen het hoogtepunt van die dag, en naar later bleek van de hele tocht. Het
pad was fraai omzoomd het varens. Spoedig daarop werd de finish bereikt. Hier
was het vrij rustig omdat we vroeg binnen waren.
Op zondag 27 juni 1993 was onze tweede wandeldag. Nadat de meute vertrokken
was, vertrokken we. Over een paar smalle asfaltpaden verlieten we Lonneker.
Veelal over rustige asfaltwegen of grintwegen liepen we naar de rand van
Oldenzaal. De wegen waren mede zo rustig omdat het zondagochtend was. Dat zou
in de loop van de dag aardig veranderen omdat het zonnige weer veel mensen de
straat op trok. De eerste rust was bij café Naats Op Den Bult. We vonden het
te vroeg om al te rusten.
Na een grintweg kwamen we langs een kapelletje. Er branden hier enige kaarsen.
Nu werd het parkoers best aardig. Weliswaar bleven we veelal over asfaltwegen
lopen, maar het golvende landschap bood regelmatig vergezichten. We zetten
koers naar het Lutterzand alwaar de 2e en 3e grote rust was in Paviljoen
Lutterzand. Door het Lutterzand liepen we vrijwel alleen over fietspaden.
Zoals gezegd was het zonnig weer, waardoor we in dit mooie natuurgebied veel
last hadden van fietsers.
De 10 km extra lus voor de 50 km volgde, helaas opnieuw veelal over
asfaltwegen. Na de 3e rust staken we de A1 snelweg over en hadden uitzicht op
de douane gebouwen langs de grens met Duitsland. Het nu volgende traject was
zeer slecht. We volgden een km een drukke verkeersweg met smal fietspad, dat
tevens als voetpad dienst moest doen. Langs ons heen raasden auto's met
snelheden van 100 km per uur. Enige motoren reden nog veel harder. We liepen
we A1-snelweg onderdoor en volgden toen ruim een km een verkeersweg zonder
fiets- of voetpad. Dit was de tweede achtereenvolgende dag dat we op zo'n
onverantwoordelijke drukke verkeersweg liepen. We besloten nog wel die dag de
tocht uit te lopen. We moesten per slot van rekening naar de finish toe. Maar
met dit soort trajecten verjaag je wel wandelaars.
Wij besloten dan ook de Ronde van Twente hier voor gezien te houden. Bij Café
Koops in De Lutte konden we weer wat op toeren te komen. De laatste paar km's
was het zelfde traject van het begin van de tocht. Omdat we vrij hadden
genomen op maandag 28 juni voor de 3e dag van de driedaagse besloten we in
onze eigen omgeving nog een mooie bostocht te maken met veel onverhard paden.
| Henri Floor & Coos Verburg |