Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Slechts één onverhard pad op 85 km

man leest boek Dit is het wapen van Lonneker. 
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Van 26 t/m 28 juni 1993 werd de Ronde van Twente georganiseerd. Wij hadden deze tocht in 1985 voor de laatste keer gelopen. Toen viel de tocht ons tegen. Nu hadden we vernomen dat de tocht sterk verbeterd was, nadat de oorspronkelijke organisator overleden was. En de eerste 8 km en de laatste 7 km waren op die eerste wandeldag ook best aardig. Maar de tocht was de eerste dag wel 35 km lang.
De start op zaterdag 26 juni 1993 was vanuit Café Sprakel te Lonneker, gelegen in het centrum tegenover de kerk. Op het dorpsplein stond een grote zwerfkei. We verlieten Lonneker over rustige wegen en paden en liepen door bossen. In de bossen werden wel minimaal halfverharde wegen aangehouden. We liepen langs verschillende meertjes en vijvers. Door landgoed Het Lentink liepen we naar Hengelo. Hier staken we een spoorlijn en de A1-snelweg over. Spoedig daarop bereikten we de eerste grote rust in wegrestaurant Frans Op Den Bult. De wegen rondom deze rustplaats hadden niets met een echt wandelparkoers te maken.
Langs een verkeersweg met fietspad verlieten we de rustplaats. Gelukkig hadden we een (summiere) parkoersbeschrijving want de afslag van deze verkeersweg was nog niet aangegeven. Nu voerde het parkoers veel over rustige asfaltwegen. Over het Hulsbeek bereikten we Deuringen. Hier lasten we een rust in. Bij de plaatselijke supermarkt aan het dorpsplein kochten we een fles chocomel en dronken deze bij de dorpspomp op. De pomp werkte ook nog zodat we de fles nog mooi konden omspoelen.
We staken de Deuringerbeek over en liepen weer naar de tweede officiële rust, hetgeen ook de eerste rust. Intussen had het 30 km parkoers zich weer met ons parkoers samengevoegd. De laatste 1½ tot 2 km naar die rust toe was een onverantwoordelijke drukke verkeersweg zonder voet of fietspaden. Alleen al op dit traject zouden wij (persoonlijk) deze tocht afkeuren. Maar we liepen hier voor ons plezier en daarom probeerden we zoveel mogelijk de negatieve elementen overboord te zetten.
Langs de noorden oostkant van vliegveld Twente bereikten we het Lonneker bos. Hier werd de omgeving weer een stuk mooier. We zagen een aantal mooie bos- en graspaden langs de halfverharde weg, waar we voorbij liepen. Gelukkig was er één onverhard pad dat door de organisatie wel gebruikt werd. Dat werd dan ook meteen het hoogtepunt van die dag, en naar later bleek van de hele tocht. Het pad was fraai omzoomd het varens. Spoedig daarop werd de finish bereikt. Hier was het vrij rustig omdat we vroeg binnen waren.
Op zondag 27 juni 1993 was onze tweede wandeldag. Nadat de meute vertrokken was, vertrokken we. Over een paar smalle asfaltpaden verlieten we Lonneker. Veelal over rustige asfaltwegen of grintwegen liepen we naar de rand van Oldenzaal. De wegen waren mede zo rustig omdat het zondagochtend was. Dat zou in de loop van de dag aardig veranderen omdat het zonnige weer veel mensen de straat op trok. De eerste rust was bij café Naats Op Den Bult. We vonden het te vroeg om al te rusten.
Na een grintweg kwamen we langs een kapelletje. Er branden hier enige kaarsen. Nu werd het parkoers best aardig. Weliswaar bleven we veelal over asfaltwegen lopen, maar het golvende landschap bood regelmatig vergezichten. We zetten koers naar het Lutterzand alwaar de 2e en 3e grote rust was in Paviljoen Lutterzand. Door het Lutterzand liepen we vrijwel alleen over fietspaden. Zoals gezegd was het zonnig weer, waardoor we in dit mooie natuurgebied veel last hadden van fietsers.
De 10 km extra lus voor de 50 km volgde, helaas opnieuw veelal over asfaltwegen. Na de 3e rust staken we de A1 snelweg over en hadden uitzicht op de douane gebouwen langs de grens met Duitsland. Het nu volgende traject was zeer slecht. We volgden een km een drukke verkeersweg met smal fietspad, dat tevens als voetpad dienst moest doen. Langs ons heen raasden auto's met snelheden van 100 km per uur. Enige motoren reden nog veel harder. We liepen we A1-snelweg onderdoor en volgden toen ruim een km een verkeersweg zonder fiets- of voetpad. Dit was de tweede achtereenvolgende dag dat we op zo'n onverantwoordelijke drukke verkeersweg liepen. We besloten nog wel die dag de tocht uit te lopen. We moesten per slot van rekening naar de finish toe. Maar met dit soort trajecten verjaag je wel wandelaars.
Wij besloten dan ook de Ronde van Twente hier voor gezien te houden. Bij Café Koops in De Lutte konden we weer wat op toeren te komen. De laatste paar km's was het zelfde traject van het begin van de tocht. Omdat we vrij hadden genomen op maandag 28 juni voor de 3e dag van de driedaagse besloten we in onze eigen omgeving nog een mooie bostocht te maken met veel onverhard paden.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg